Geschiedenisboeken zijn en in overvloed, sommige over een bepaald stukje geschiedenis, andere geven een overzicht over een lange periode.
De meeste geschiedenisboeken gaan over de bekende personen, de helden, de mensen die iets bijzonders gedaan hebben.
Zelden gaat het over de gewone man.

En dat is precies wat Jos Palm nu wel gedaan heeft: de geschiedenis beschreven door het oog van de gewone man, de arbeider, sjacheraar, de horige en de slaaf.
In ongeveer negen hoofstukken passeren verschillende belangrijke periodes uit de wereldgeschiedenis; o.a. de oertijd, de farao’s, de Romeinen, de middeleeuwen en de oorlogen in de eerste helft van de 20ste eeuw.
Belevingen en gevoelens van de gewone man worden verteld en aangevuld met citaten van schrijvers en filosofen.

De gebeurtenissen uit de belangrijke periodes in de geschiedenis zijn bij iedereen wel zo ongeveer bekend, meegekregen tijdens geschiedenislessen op school. Dit boek voegt daar niet echt iets aan toe, buiten het originele vertelperspectief van de gewone man.

Wie bij het zien van dit boek een verhaal als dat door Geert Mak geschreven zou kunnen zijn verwacht, komt bedrogen uit. Het is allesbehalve dat.
Het boek is in een hele snelle, populaire en toegankelijke taal geschreven doorspekt met modewoorden, iets wat bij mij al snel irritatie opwekte, ik vond dit absoluut niet passen bij een geschiedkundig verhaal.

Dit samen met het feit dat de onbekende man niet echt een gezicht of naam krijgt maar slechts een algemene term blijft maakt het een afstandelijk en onpersoonlijk relaas, en maakte ook dat ik moeite had om het boek niet aan de kant te leggen maar uit te lezen.

Positief is echter wel het toevoegen van vele mooie passende illustraties.

"Hij liet zich - ook dat is een rode draad in zijn geschiedenis - zelden met veel woorden uit over wat hij allemaal moest doen om zijn maag en blaas te vullen. Zijn leven was nu eenmaal heel makkelijk in een aantal onwelvoegelijke krachttermen samen te vatten, die hij en zijn soortgenoten minstens een aantal keren per dag bezigden als het weer eens tegenzat, wat het meerdere malen daags deed. En indien hij al iets meer zei, dan moest hij ook nog het geluk hebben dat een ontwikkeld persoon de welwillendheid had om zijn gemopper tegen de orde der dingen op te tekenen, opdat het niet verloren ging. Het schrift was hij, domgeborene, uiteraard niet machtig."

"Zijn koninkrijk van niets was gebouwd op toevalligheden en op een broos stelsel van sociale willekeur."

"De gewone man moest aanzien hoe zijn kroost naar de bliksem ging en hoe zijn gemalin zich kapotwerkte en het risico liep tot een straatbloem te verwelken, geplukt door haar chef, meneer de directeur of een andere voorname klootzak."

"Luisteren, denken en meedoen in plaats van schreeuwen, klagen en mokken, en ook nog eens hovenier van een bloempot worden in je eigen krot: het was om schele hoofpijn van te krijgen."