Eindoordeel Acht maanden in de Gazastraat, Hilary Mantel 

Saoedie Arabië in de jaren 80. Het  expat echtpaar Andrew en Frances Shore vertrekt naar Djedda waar Andrew gaat werken voor een groot bouwproject. Frances kan in dit streng islamitische land geen kant op en zit noodgedwongen veel in haar eigen huis, met enkele ontmoetingen met vrouwen uit het zelfde gebouw maar weinig vrijheid. Deze situatie heeft grote invloed op Frances en ook haar huwelijk komt onder druk te staan. Voor dit boek maakte Hilary Mantel gebruik van haar eigen ervaringen uit de tijd dat ze zelf in Djedda woonde.

Half mei ontvingen de deelnemers van de leesclub het exemplaar van dit boek in de brievenbus. Een lezer las mee met een eigen exemplaar.  Een mooie hardcover met een intrigerende voorkant. Voor vele gaf de cover wel een indruk van de sfeer van het boek, al kwam de vrouw niet geheel overeen met de hoofdpersoon Frances Shore.  Al snel werd er ontdekt dat de cover een deel was van de afbeelding “Hotel by railroad” van Richard Tuschman.

De interesse  voor deze leesclub was bij de deelnemers heel divers. Verschillende deelnemers hadden het interview van Adriaan van Dis met Hilary Mantel gezien en waren daardoor nieuwsgierig geworden naar deze schrijfster. Andere hadden al eerder een boek gelezen van Mantel en waren onder de indruk van de schrijfstijl of zoals RoosjeV  gewoon liefhebber van de Engelse literatuur. Maar ook de inhoud van het boek was voor deelnemers reden om mee te lezen, als interesse vanuit een familieachtergrond of benieuwd naar hoe de schrijfster de situatie van vrouwen in Saoedi Arabië in een roman heeft vorm gegeven.

Verwachtingen:

De meeste deelnemers hebben hoge verwachtingen bij aanvang van het boek. De schrijfster is toch twee keer winnaar van de Man Booker Prize. Voor vele kwamen de verwachtingen gelukkig uit. Annick:”Het  boek heeft mijn verwachtingen ingelost. Mantel is een getalenteerde verhalenvertelster en ik was heel snel door het boek geboeid."  Echter niet voor iedereen. Bas72 :“Zijn de hoge verwachtingen uitgekomen ? Nee of slechts ten dele. Het boek begint goed en is sterk geschreven en ook goed vertaald .Ik vind het boek in het midden eentonig worden wat zicht in het tweede deel wel herpakt uiteindelijk loopt het boek dood en blijf je als lezer met een onbevredigd gevoel achter.”

Hoofdthema’s:

Als hoofdthema’s in het boek worden toch vooral de islam, cultuurverschillen , de positie van de vrouw en eenzaamheid genoemd. Boekenier:” Eigenlijk is het ook wel de evolutie van een psychologisch proces het gegeven dat Frances geïsoleerd haar dagen moet doorbrengen en wat dit mentaal met haar doet.”De meeste lezers zijn het erover eens dat Mantel deze thema’s op een boeiende en beeldende manier uitwerkt. Brit geeft aan dat het lijkt als of de thema’s belangrijker zijn in het verhaal dan de personages ””. De personages blijven a.h.w. staan in dienst van de thema’s en leiden daardoor minder een eigen en compleet leven."

Studie van een maatschappij:

Hilary Mantel heeft over dit boek gezegd dat het boek ook gezien kan worden als een studie van een maatschappij. Over het algemeen zijn de lezers het hier niet geheel mee eens zo zegt Marjo: “Het is maar gedeeltelijk een studie van de maatschappij. Gezien door de ogen van outsiders”. Hoewel de schrijfster via het verhaal van buurvouw Yasmin ook wat uit een ander gezichtspunt laat zien is het met name een Westerse visie die het verhaal bepaald. Francis :”Ik vind het geen studie van de maatschappij. Hillary laat een eenzijdig beeld zien bekeken vanuit de beleving van de westerse vrouw." 

Schrijfstijl:

Hilary Mantel wordt wel geprezen om haar vertelkunst. De schrijfstijl van Acht maanden in de Gazastraat vonden de meeste deelnemers ook zeer prettig lezen. Het leest vlot en het verhaal is beeldend geschreven. Janneke:” Ik werd helemaal in het verhaal en de sfeer gezogen.” Of zoals LiesjeV het verwoordt: “Ze heeft haar elegante, realistische, zintuiglijke, beeldende, bijna filmische schrijfstijl, met aandacht voor psychologisch drama en flarden (zwarte) humor nog verder geperfectioneerd.”

Tijdsbeeld:

Hilary Mantel schreef het boek in 1988. Het is nu bijna 30 jaar later. Toch hebben de meeste lezers dit in schrijfstijl of tijdsbeeld nauwelijks gemerkt. Silvia:” Aan de schrijfstijl en de verhaallijn heb ik dit zeker niet gemerkt.” Evelien zegt hierover:  “Op kleine dingen na zoals het ontbreken van mobiele telefoons en internet, is dit verhaal zo naar de tegenwoordige tijd te verplaatsen. Het tijdsbeeld van 30 jaar geleden is in dit land helaas bijna inwisselbaar”.

Waardering:

Het boek werd door de lezers beoordeeld met 2 tot 5 sterren. De gemiddelde beoordeling van deze leesclub voor het boek is 3,5 ster. Ranata: "Zeker een boek die niet misstaat op de leeslijst voor middelbare scholieren, maar eigenlijk voor iedereen wel de moeite waard om te lezen."  Brit:” De personages zijn wat stereotiep en oppervlakkig voor een roman. Ze zijn naar mijn mening duidelijk ondergeschikt aan het thema. Ze blijven in dienst staan van de boodschap die de schrijfster ons wil meegeven.”  Guido: " Vlotte schrijfstijl, vlot leesbaar. Mantels heeft zeker de kunst in zich om vlot te vertellen, zonder in te ver uitdienende details te treden en zonder ingewikkelde zinsconstructie een interessant, realistisch en geloofwaardig verhaal neer te zetten. "