Met 15 mensen lazen we het derde boek van Stefan Ahnhem in de reeks rond politie-inspecteur Fabian Risk: 18 graden onder nul. En dat nog wel in een periode dat er wel wat hete zomerdagen waren in de lage landen met een groot verschil in temperatuur als gevolg.

De inhoud

Astrid Tuvesson, het hoofd van Fabian’s eenheid, heeft het lastig thuis en zoekt troost in de fles. Als ze aan het begin van dit verhaal de achtervolging inzet op een auto die haar irriteert en tevens te hard rijdt, zet ze de achtervolging in totdat de achtervolgde auto in het water belandt. In de wagen blijkt een chauffeur te hebben gezeten die al 2 maanden ingevroren was, een succesvolle IT-er uit de gaming-industrie. Fabian krijgt deze zaak achter de kiezen die veel ingewikkelder blijkt te zijn dan eerst aangenomen. Ondertussen wordt Dunja aan de andere kant van de Sont in Denemarken gebeten door een zaak van zinloos geweld terwijl ze nochtans één en ander te stellen heeft nu ze werd gedegradeerd tot straatagent door haar voormalige baas en ze hem nog steeds achter zich aan krijgt. Vonden onze lezers dit allemaal goed geschreven en wel spannend genoeg?

De discussie

Enkele lezers (nl Gerrie en Karin V) waren zo moedig om voor deze leesclub de twee eerste delen te lezen vooraleer aan dit boek te beginnen om de voorgeschiedenis te leren kennen. De meesten hadden die voorafgaande boeken al vroeger gelezen, en zaten zo wel niet meer helemaal fris in het geheugen.

Het boek wordt opgebouwd uit meerdere verhaallijnen: die van Fabian in Helsingborg die met zijn team de zaak rond het gevonden lijk onderzoekt, en dan die van Dunja die in Helsingør een aantal jongeren op het spoor komt die een aantal daklozen hebben omgebracht door nietsontziend geweld.  

Fabian is duidelijk het hoofdpersonage in het boek dat iedereen het meest opvalt, maar Dunja en de gezinsgenoten van Fabian worden ook dikwijls aangehaald als personages die heel wat meemaken. Fabian werd ook nog eens extra besproken toen we hem probeerden te vergelijken met politiedetectives uit andere series. 

De twee tienerkinderen van Fabian blijken ook meer en meer problemen aan te trekken: Theodor geraakt in de ban van een meisje dat hem meetrekt in een onfrisse bende, en Mathilda de dochter die met een vriendin in het spirituele duikt en haar de toekomst laat voorspellen door een oujabord. Dit was wel één van de meest memorabele scènes ook voor een aantal lezers onder ons, en niet iedereen was hier heel tevreden mee vanwege het zweverige van dergelijke gebruiken. Naarmate de reeks vordert, hoe meer we alle personages leren kennen ook.

Wendy: “De ontwikkeling van de personages is het best te zien als je alle delen hebt gelezen denk ik. Ik had het gevoel dat ik nog wel 1 en ander miste doordat ik geen voorgaande delen heb gelezen.”

Er zijn een aantal thema’s die flink worden uitgewerkt in het boek, met name identiteitsfraude, zinloos geweld, relatieproblemen op het persoonlijke vlak, … Dunja krijgt in haar job ook met machtsmisbruik en vriendjespolitiek te maken. Hans valt het op dat IT een belangrijk issue is dat vaak voorkomt in de boeken van Stefan Ahnhem, en vermoedt dat dit verder in de reeks zeker nog meer aan bod zal komen.

De auteur brengt veel spanning in het verhaal door snel van perspectief te wisselen en in korte hoofdstukken te schrijven. Wat iedereen heel hard opviel, is het flink aantal teasers en cliffhangers die Ahnhem verwerkt in dit boek, niet alleen in de epiloog in dit boek als opmaat naar een volgend deel maar ook tijdens het verhaal waardoor je steeds verder wil blijven lezen. Daardoor viel het Gerrie ook op dat dit boek zich goed zou kunnen lenen tot het uitwerken van een scenario voor een film of tv-reeks. Niet iedereen maakt echter die bijbedenkingen. Kees heeft zich tijdens het lezen die vraag bijvoorbeeld nooit gesteld. Daarnaast zijn er veel gebeurtenissen die op een korte tijdspanne plaats vinden en wordt er ook gebruik gemaakt van flashbacks.

De stijl van Ahnhem werd zeker gewaardeerd, in de Nederlandse vertaling vielen een aantal lezers wel wat fouten en slordigheden op.

Ann V.U.: “Ik heb sowieso het liefst boeken waar wat vaart in zit, en met Scandinavische thrillers heb je dat niet altijd, al lees ik ze toch ook weer om andere redenen zo graag. Ik ben dan ook wel blij dat de schrijver werkt met korte hoofdstukken en een vlotte schrijfstijl.”

Eindbeoordeling

Het boek werd als een spannende en snelle thriller beoordeeld, waarin er veel gebeurt en de personages goed uitgewerkt zijn. De meesten onder ons willen zeker weten hoe het de personages verder zal vergaan en hoe de cliffhanger in de epiloog verder zal worden uitgewerkt in het volgende deel.  

Dat de verschillende verhaallijnen uiteindelijk niet in elkaar overlopen, is voor een aantal lezers wel een spijtige zaak wat het boek meer ‘af’ had gemaakt.  Ook is er vrij algemeen een gevoel dat het boek toch wat overdreven en hier en daar wat ongeloofwaardig is. Het boek wordt hier en daar ook als het minst goede beschouwd in de reeks.

De meeste lezers raden ook wel aan om de twee eerste boeken te lezen vooraleer je met dit derde boek van start gaat omdat je anders niet met de evolutie van de verschillende personages mee kan.

Karin T.: “Ik zou het zeker aanraden bij anderen. Buiten de (ongeloofwaardige) scènes met het ouijabord is het een spannend verhaal met verschillende verhaallijnen. Bovendien verwerkt Ahnhem cliffhangers in zijn verhaal, zodat je aan het boek gekluisterd blijft, je moet doorlezen. Ook het open einde vraagt om een vervolg! Ik zou wel aanraden om de vorige delen eerst te lezen, zodat je een goede kijk hebt om Fabian Risk en de andere karakters ook kent.”

Heidi: “De boeken zijn beeldend geschreven en hierdoor heb je het gevoel dat je erbij bent. Het boek voldeed wel aan mijn verwachtingen, maar ook ik vond het eerste deel het beste. Maar van deze heb ik ook echt genoten.”

12 lezers plaatsten alvast een recensie en gaven sterren, met een gemiddelde uitkomst, van 4 sterren voor deze thriller die de middelmaat ruimschoots overstijgt.

*Noot: titel uit recensie van Gerrie