Leesclub

Andromeda

Stel een vraag aan Jef Schokkaert

op 18 oktober 2017 door Andromeda

Jef Schokkaert (1985) studeerde cultuurgeschiedenis en woont in Leuven. Hij werkt als eindredacteur, copywriter en schrijft scenario's, proza en poëzie. In september 2017 komt zijn debuutroman Andromeda uit bij uitgeverij Vrijdag, een roman over de impact van een terroristische aanslag.

Interview Jef Schokkaert: 'Chaos is dankbaar voor schrijvers, maar het mag voor mij persoonlijk wel even stilvallen'

Stel een vraag!

Heb jij een leuke, goede, boeiende vraag over Andromeda, stel hem dan onder dit artikel. Pas op voor spoilers in je vraagstelling!

Reacties op: Stel een vraag aan Jef Schokkaert

246441

13 november 2017

2017-11-13T08:40:24+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Waarde Jef, Ik heb nog niet zoveel bladzijdes gelezen, maar heb je rekening gehouden met het feit dat het boek ooit verfilmd wordt? Paul

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

246778

13 november 2017

2017-11-13T18:21:50+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Hey Paul, ik krijg die vraag wel meer naar aanleiding van het boek. Het antwoord is dat ik er niet bewust mee bezig was wanneer ik het schreef. Nu het af is, lijkt het me budgettair ook een moeilijk te realiseren plan in de lage landen :). Dus: nee, ik schreef vanuit het idee om een roman te schrijven eerder dan een filmscenario. Wel speel ik met het idee om een reeks voor televisie te schrijven (het idee is eigenlijk rond), maar dit zou verhaaltechnisch wel een heel andere insteek hebben, natuurlijk... Als je het gevoel hebt dat er filmische elementen inzitten, beschouw ik dit wel als een compliment. Het zou leuk zijn moest ik 'beeldend' schrijven, dat is wel een opzet.

246441

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

246904

13 november 2017

2017-11-13T22:00:07+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Waarde Jef, Weet je waarom ik de vraag gesteld heb? Eigenlijk heel eenvoudig. Je kent de boeken van Henning Mankell wellicht (Inspecteur Wallander). Ik heb deze boeken allemaal na mijn ongeval geleden en er veel plezier aan beleefd, omdat Mankell mijn beschadigde brein aan de papieren letters wist te kleven en mij te boeien. Mankell maakt kleine stapjes en beschrijft de zaken in detail. Dat maakt het gemakkelijker om je te concentreren. Hij schreef ook de filmscenario 's. En wat mij compleet verraste was dat het 2 verschillende producten zijn geworden. De weinige pagina' s die ik op dit moment gelezen heb, deden mij hieraan denken. Aangezien je met het schrijven van het boek zo met je personages verweven bent, zou je wellicht met een kleine meer-inspanning een 2e product (filmscenario) in de markt kunnen zetten. Maar dat zal wel te eenvoudig gedacht zijn. Maar met het beeldend schrijven zit het wel goed, ik kan vrij gemakkelijk in de huid van de eerste 2 personen kruipen.

246441

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

246492

13 november 2017

2017-11-13T10:18:17+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Waarde Jef, Heb je bij de ontwikkeling van de roman Andromeda er rekening mee gehouden dat er vervolg op komt? Ik vraag dat want door de naam Andromeda te gebruiken heb je als je de Griekse mythologie uitgaat, wel wat op je hals gehaald, want Andromeda heeft aan vele kinderen het leven geschonken. De vervolgdelen beschouw ik natuurlijk als de delen die op Andromeda zouden moeten volgen. Heb je je gerealiseerd dat je hiermee onbewust een verwachtingspatroon bij mij hebt opgewekt. Ik ben eigenlijk best benieuwd of de overige leden van de leesclub na het lezen van de eerste serie bladzijden het gevoel hebben dat er een vervolgdeel zou moeten komen. Andromeda (mythologie) Andromeda aan de rots geketend (1631) van Rembrandt van Rijn Andromeda (Oudgrieks: (Ἀνδρομέδη, of Ἀνδρομέδα) is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de dochter van Cepheus en Cassiopeia, koning en koningin van de Ethiopiërs. In de Griekse mythologie werd Andromeda door de held Perseus gered van een zeemonster, waaraan zij werd geofferd. Haar moeder had beweerd dat ze mooier was dan de dochters van Nereus, de Nereïden. Als straf voor die hybris zond Poseidon het zeemonster Ceto, dat dagelijks de zeeën teisterde. Het orakel had Cepheus echter verteld dat het monster zou verdwijnen als ze hem Andromeda zouden offeren. Perseus (met het hoofd van Medusa) en Andromeda, afbeelding uit het Nordisk familjebok Perseus had net Medusa verslagen en vloog met zijn gevleugelde paard Pegasus langs Ethiopië toen hij Andromeda aan de rots geketend zag met enkel sieraden als kleding. Hij werd op slag verliefd en bood de jammerende Cassiopeia en Cepheus aan hun dochter te redden en het monster te verslaan. In ruil zou hij met haar huwen. De ouders stemden ermee in en Perseus doodde het monster. Andromeda was echter al uitgehuwelijkt aan de broer van Cepheus, Phineus, die haar op de bruiloft van Perseus en Andromeda kwam opeisen. Toen Cepheus en Cassiopeia hun belofte aan Perseus braken en de zijde van Phineus kozen, brak er een gevecht uit. Perseus nam het afgehakte hoofd van Medusa ter hand en versteende daarmee al zijn vijanden. Andromeda stond aan de zijde van Perseus en schonk hem later vele kinderen. Als ode aan haar trouw werd ze door Zeus aan de hemel geplaatst. Het sterrenbeeld Andromeda is dus naar haar genoemd. Ook de andere hoofdrolspelers kregen een plek, waarbij opgemerkt mag worden dat Cassiopeia, vanwege haar ijdelheid ondersteboven werd geplaatst. Kortom welke andere relaties zijn er met het boek, afgezien van het feit het een "hemellichaam" is? Heb je op een of andere wijze een zelfde soort verwevenheid in het boek kunnen verwerken als Andromeda als figuur in de Griekse mythologie? Zou wel aardig zijn. En als dat het geval is, hoe ben je er op gekomen omdat deze paralel naar jouw wereld te trekken? Of was je je niet bewust van de ingewikkeldheid van de mythologische figuur Andromeda? Paul

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

246787

13 november 2017

2017-11-13T18:37:27+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Hey Paul, even vraag per vraag: - Heb je op een of andere wijze een zelfde soort verwevenheid in het boek kunnen verwerken als Andromeda als figuur in de Griekse mythologie? Ja, de titel is niet enkel een verwijzing naar het sterrenstelsel, maar ook naar de mythe. Het is echter moeilijk om hier dieper op in te gaan zonder spoilers te vermelden. Laat ons het er maar op houden dat er ook een vrouw 'gered' wordt op een bepaald moment... Als we het dan toch hebben over symboliek, het sterrenstelsel is niet enkel het sterrenstelsel, het staat vanzelfsprekend ook symbool voor iets. Maar daarover laat ik de leesclub zeker eerst het hoofd buigen voor een antwoord te formuleren. Het is voor mij namelijk niet de bedoeling dat jullie eruit halen wat ik erin gestoken heb, iedereen maakt zijn eigen verhaal en dat wil ik allerminst dwarsbomen. - Heb je bij de ontwikkeling van de roman Andromeda er rekening mee gehouden dat er vervolg op komt? Ik vraag dat want door de naam Andromeda te gebruiken heb je als je de Griekse mythologie uitgaat, wel wat op je hals gehaald, want Andromeda heeft aan vele kinderen het leven geschonken. Ik speel al een hele tijd met het idee om binnen dit en tien jaar een vervolg te schrijven (al zou het geen vervolg zijn in de klassieke zin van het woord, maar eerder een nieuw verhaal in dezelfde hypothetische toekomst). Ik zou het wel hoe dan ook noemen naar de moeder 'Cassiopeia', wat ik esthetisch gezien een fantastische naam vind. - Hoe ben je er op gekomen omdat deze paralel naar jouw wereld te trekken? Voor mij hebben de Grieken eigenlijk al alles verteld over haat/liefde/de dood/gemis/jaloezie... ga zo maar door. Het lijkt wel alsof we hetzelfde verhaal steeds opnieuw vertellen met andere personages, basisthema's zoals 'het lot' zijn wederkerend basiselementen doorheen de geschiedenis van de literatuur en zulke verhaallijnen starten natuurlijk bij de Grieken. Een knipoog leek dan ook op zijn plaats. Als je verder leest kom je trouwens ook 'Prometheus' tegen... Dat is ook allesbehalve toevallig!

246492

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

246913

13 november 2017

2017-11-13T22:24:36+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Jef, Na het lezen van je reactie realiseerde ik me dat het nu bijna 50 jaar geleden is dat ik allerlei verhalen over de Griekse mythologie gelezen heb, alleen ik weet er niets meer van. De informatieketting is beschadigd. Ik kan dat niet meer van mijn interne harde schijf in de bovenkamer halen. Maar een deel van de index is bewaard gebleven. 2 van de 3 Griekse goden herken ik niet. Dus ik ga mijn kennis op mijn leeftijd nog uitbreiden. Ik zie er nu al naar uit dat je me tijdens het lezen een paar keer op het verkeerde been zet. Prometheus een van de Titanen. Het is wel toevallig. Mijn zorgverlener (Auke) heeft een eigen bedrijf, een fietsenwinkel (Auke Tweewielers) en laat die nu toevallig een Titanium fiets onder het merk Crius in de markt zetten. Z'n hele bedrijf is afgelopen op 04.11.2017 door een e-bike-batterijbrand verwoest. Het vuur van Prometheus? Je boek kwam na de brand. Kortom ik volg je boek vanuit een aantal gezichtspunten, waaronder dat van mijn eigen leven.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

248712

17 november 2017

2017-11-17T19:19:01+01:00

Guido Goedgezelschap

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/guido-goedgezelschap

190145

Goede avond Jef, Ik heb je boek net uitgelezen. Ik moet het even laten bezinken nu maar ik wil je toch nu al feliciteren met Andromeda: wat een indrukwekkend boek zet je hier neer. Dit gaat bij mij nog lang nazinderen. Een welgemeende proficiat. Een van de beste boeken die ik dit jaar gelezen heb, en Andromeda is het eenenvijftigste. Vragen komen nog wel opborrelen. Maar een eerste kan ik toch al formuleren: [] Ik gaf je boek het label ‘ psychologische roman ( pur sang ) met enkele toetsen van thrillerelementen ‘ mee. Ik zou er nu zelfs ‘ politieke psychologische roman met thrillerelementen ‘ van maken. Ben je hier mee akkoord?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

249123

18 november 2017

2017-11-18T15:23:20+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Guido, bedankt voor je complimenten, altijd leuk als er mensen enthousiast zijn! Ik probeer je vraag genuanceerd te beantwoorden: - 'Psychologische roman (pur sang) met enkele toetsen van thrillerelementen' vond ik een erg goede omschrijving. Ter ondersteuning: bijna al de 'actie' die gebeurt in het boek wordt eigenlijk gebruikt om mijn karakters te laten 'evolueren'. (Denk bv. aan de aanslag). Het is dus zeker de impact van gebeurtenissen op personages die voor mij centraal staat, eerder dan de gebeurtenissen zelf. Ook neem ik in Andromeda bewust best veel ruimte om de drijfveren en gedachten van mijn personages te duiden... Dus: psychologische roman, helemaal mee eens! De term politieke roman kan verschillende dingen betekenen, maar ik veronderstel dat je doelt op een soort van 'geëngageerd, maatschappijkritisch/beschouwend' werk? Zo ja, begrijp ik helemaal dat je deze omschrijving erbij plaatst, maar zou ik dat persoonlijk niet doen. Hiervoor heb ik verschillende redenen: - Het is duidelijk dat meerdere lezers in het boek een soort van 'politiek pamflet' ontwaren, een 'boodschap' over de maatschappij en misschien zelfs een roep om verandering. Het is echter (oprecht!) nooit mijn bedoeling geweest om met 'Andromeda' op de barricaden te gaan staan... De thema's (klimaat, farmaceutische industrie, terreur, HIV...) heb ik in de eerste plaats dus niet gekozen om er een moraliserende boodschap aan te breien, maar als symbolen voor de onmacht van mensen om hun eigen lot in handen te nemen. Mijn personages zijn eigenlijk allemaal speelbal in een soort van kluwen van onbedoelde gevolgen. Nu, dat deze thema's in het boek voorkomen, is anderzijds ook geen toeval:het boek speelt zich af in de huidige tijd en het leek me dan ook maar logisch om het over de huidige uitdagingen te hebben. Het is dan ook niet onlogisch dat lezers hier zelf een soort van 'engagement' voelen, het zijn onze problemen van deze tijd. Ik antwoord zo uitgebreid omdat ik bv in de buddyread las dat ik de indruk gaf 'een auteur te zijn die zelf wel een duidelijke visie heeft over de maatschappij en waar hij wilt dat die naartoe gaat'. Bij zo'n opmerkingen gaat er toch even een rilling door me heen. Als er iets is waar ik een hekel aan heb en waar ik me (onbedoeld ;)) precies toch schuldig aan maakte voor sommigen, is het moraliserende, prekerige literatuur die beweert de waarheid in pacht te hebben en zijn lezers 'op te voeden'. Ik heb zelf geen uitgesproken idee over wat er met de maatschappij moet gebeuren (uitdagingen als het klimaat en terreur zijn erg ingewikkelde thema's zonder eenvoudig antwoord). Ik schreef Andromeda om vragen te stellen over de grenzen van de menselijke zelfbeschikking, aan het denken te zetten, eerder dan antwoorden te bieden/op te dringen over huidige maatschappelijke uitdagingen. - Ik denk, als je het mij vraagt, dat ik er zelf nog het liefste een 'historische, psychologische roman' van zou maken, al ben ik me er natuurlijk van bewust dat deze omschrijving voor de literatuurwetenschap niet opgaat. Toch zijn er elementen (de waargebeurde historische feiten, de historische taak (wat eigenlijk een auctorieel vertelstandpunt is), de verwevenheid tussen verleden, heden, toekomst....) in het boek die daarbij kunnen geplaatst worden. Nu ja goed, het boek in een hokje steken is niet vanzelfsprekend, dat was voor mij ook duidelijk tijdens het schrijven. Hopelijk heb ik toch enigszins wat duidelijkheid geschept over mijn visie!

248712

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

249131

18 november 2017

2017-11-18T15:33:38+01:00

Guido Goedgezelschap

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/guido-goedgezelschap

190145

@Jef Schokkaert Dat is duidelijk Jef. Prachtig hoor zoals je de huidige maatschappelijke problemen reflecteert op de samenleving. Je geeft een antwoord zoals je schrijft: duidelijk en klaar, to the point, geen nonsens. Nu ik je standpunt en het perspectief van waaruit je “ Andromeda “ geschreven hebt ken, laat ik met plezier ‘ politiek ‘ weg. Bedankt Jef, ik heb zelden zo een genuanceerd antwoord op een vraag gekregen. Je hebt een fan bij!

249123

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

251595

23 november 2017

2017-11-23T10:04:54+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Hallo Jef, Ik heb altijd belangstelling gehad voor mensen die artikelen of boeken schrijven. Vooral het waarom: de passie waarmee ze over het gestalte geven van hun werk kunnen vertellen. Ik heb in je tekst een aantal dingen gezien, die me boeien. Eerst dacht ik dat het een toevalstreffer was, maar er zit iets van stelselmatigheid in. Ik kan het nog niet precies vatten en benoemen. Misschien dat het later wel lukt. Ik ben benieuwd welke tools je gebruikt. Heb je bijvoorbeeld een overzicht alle allerlei menselijke emoties? En is dit een dynamische lijst, een lijst die aanvult, waarin je schrapt en verbeterd? Die van boosheid verdient een 10! Hoe kwam je aan deze omschrijving?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

252645

24 november 2017

2017-11-24T22:03:53+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Paul, Verwacht je aan een lang antwoord want je stelde verschillende vragen😊. -Over de quote die je aangaf in het leesclubcafé: "Boosheid is een emotie die handelt over dingen die je niet onder controle hebt” kan ik zeggen dat dit een quote is die zeer nauw de essentie van het boek benadert. Enkel God of neurologen weten waarvan inspiratie komt, maar de ingeving kwam er bij mij waarschijnlijk door de constante gedachteninteractie tussen mijn vooropgestelde hoofdthema en het eigenlijke verhaal. Ik benaderde personages, thema’s en gebeurtenissen vanuit een bepaald kader en dan kom je tot zulke dialogen. -Ik ga op dit moment tweeledig om met emoties in mijn werk en hoop dat verder te verfijnen in mijn volgende boek. De eerste manier is empathisch. Hiermee bedoel ik dat ik eigenlijk in de huid van mijn personages kruip en probeer te voelen wat zij (met hun achtergrond) zouden voelen in een bepaalde situatie. Vergelijk het met wat een toneelspeler doet om zich in een rol in te leven, maar dan op papier. Deze methode is natuurlijk allesbehalve feilloos. Het belangrijkste tegenargument is dat je nooit écht kan loskomen van jezelf en dat je dus steeds een deel van jezelf in de andere projecteert, wat je personages minder geloofwaardig kan maken. Al zijn de grenzen van de verbeelding natuurlijk misschien onbestaande. Het tweede belangrijke tegenargument is dat je als schrijver kan vervallen in een boek waarin de emoties van je personages de verhaallijnen (helemaal) gaan overstemmen. Dat je personages eigenlijk de gang van het verhaal gaan dicteren. (omdat je schrijft vanuit je emotie, niet je verstand of vooropgestelde verhaal. Hierover geef ik hieronder nog een concreet voorbeeld). Op zich is hier niets mis mee, maar dan zou ik wel zijn afgeweken van het originele opzet van het boek, namelijk om mijn onderbouw/basisvraag niet te laten ondersneeuwen door een overdaad aan psychologisering. De tweede, minder ‘romantische’, waarheid van een boek schrijven, is dat je natuurlijk wel nogal rationeel bedenkt hoe je wil dat je personages evolueren en het verhaal verloopt. Ik begrijp dat ik me hier niet noodzakelijk populair mee maak, maar emoties staan tot op bepaalde hoogte ten dienste van het verhaal. Toch in ‘Andromeda’. Beeld je in dat ik (bijna letterlijk) kaders ontwerp tot hoe ver mijn personages mogen ‘voelen’ of mogen handelen naar hun impulsen. Als ze zich buiten dit kader begeven, komt mijn verhaal in het gedrang. Ik heb voor ‘Andromeda’ nog drie andere manuscripten geschreven en bij de eerste twee liet ik mijn verhaal erg sterk evolueren enkel en alleen op basis van mijn personages. Als eindresultaat hield ik erg gefragmenteerde, impulsieve, bijna associatieve romans over. Nogmaals, op zich niets mis mee, maar ik merkte wel dat ik één van de belangrijkste dingen uit het oog verloor, namelijk de beleving van de lezer. Een soort van lijn, grond om op te bouwen (waar de gebeurtenissen en emoties dus op gebaseerd zijn) zorgt voor een allesomvattend kader, oorzaak en gevolg (een van A naar B-gevoel) wat een ‘klassiek verhaal’ vereist. Over emoties of persoonlijkheidstypes zelf bestaan er trouwens ‘handleidingen’ waarop je je als schrijver of scenarist (of mens, voor dat part) kan baseren, (bv. Enneagram basis) wat ik tot nu toe nog niet deed. Ik sluit echter niet uit dat ik hier ooit gebruik van ga maken. Anderzijds lijkt het me als schrijver ook ongeloofwaardig om je aan ‘regels’ te houden, alsof er een rekenkundige formule bestaat voor de menselijke aard die je juist moet toepassen omdat je verhaal of personage anders niet kloppen. Het concrete voorbeeld dat ik hierboven aankondigde betreft de scène waarin Hazel Newton besluit haar ouderlijk huis in brand te steken. Dit bracht ik binnen tijdens een tussentijds herlees- en herschrijfmoment. De roman was toen al ver gevorderd en die beslissing heeft heel wat verhaallijnen door elkaar geschud. Op dat moment heb ik Hazel (terwijl mijn rationele bewustzijn er knarsetandend op moest toekijken 😊) volledig de vrije loop gelaten. Ik schreef het stuk in een impulsieve bui en met een intuïtief geloof dat het ‘klopte’ voor Hazel op dat moment – misschien wel wat ik ‘voelde als Hazel’ op dat moment. Concreet betekende het echter dat ik achteraf een honderdtal pagina’s moest beginnen herschrijven, omdat er zich plots een heel nieuw element aankondigde in het verhaal. Een element dat trouwens een erg belangrijk puzzelstukje was, achteraf bekeken. Tot op vandaag (hier kan zeker nog verandering in komen) heb ik echter van geen enkele lezer te horen gekregen dat ze deze scène ongeloofwaardig of ‘over the top’ vonden, eerder het tegenovergestelde; ik hoor van verschillende lezers dat ze vonden dat het ‘klopte’ bij Hazel. Eén iemand zei me dat ze het net die scène vond dat Hazel zo duidelijk Hazel maakte. (Hetzelfde heb ik trouwens gehoord over Henry met een leeg vuilnisbakzakje op een strand, ook een impulsieve ingeving) Lang verhaal kort: het lijkt me naïef om je als schrijver te beperken tot een ‘logisch’ verhaal of ‘logische’ emoties, zo werkt de wereld naar mijn beleving ook niet. Impulsiviteit en kleine dingen zijn wat mensen tot mensen maken. Maar als je je anderzijds verliest in een verhaal dat enkel over impulsen gaat, krijg je (of toch ik) een stuurloze roman. Schrijven over emoties is voor mij dus een geloofwaardig evenwicht proberen te vinden tussen ‘het ondenkbare, irrationele’ en het ‘voorspelbare, geconformeerde’. Het is hoe dan ook een proces waar ik verhaaltechnisch constant mee bezig ben en nog hoop in te groeien. Persoonlijk vind ik trouwens niets zo leuk als ergens in je voorzichtig en analytisch uitgedachte verhaalschema een blanco spatie te hebben. Dan weet je dat je personages daar alles waar je zo lang stelselmatig aan gebouwd en gepland hebt, volledig in de war kunnen sturen. Schrijven is een wanhopige poging tot controle, het is geen controle, anders dreigt het volgens mij saai, kleurloos en voorspelbaar te worden. Misschien zelfs onrealistisch. Zo. Ik hoop van harte dat je iets kan opmaken uit dit antwoord 😊. Trouwens, moest het boek er inderdaad in slagen om jou bepaalde persoonlijke uitdagingen langs een nieuwe invalshoek te laten bekijken, is dat met voorsprong het mooiste compliment dat ik al gekregen heb.

251595

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

263324

12 december 2017

2017-12-12T10:50:58+01:00

Yvette Stevens

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/waterhouse_the_charmer%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/yvette80

194566

Mooie uitleg, Jef.

252645

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

258548

04 december 2017

2017-12-04T23:47:06+01:00

HHofstede

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/P2222069%20%283%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/hasso-hofstede

247557

Dag Jef, Ik was eigenlijk wel benieuwd waarom je als omgeving gekozen hebt voor Engeland en in het speciaal voor de plaats Dunwich?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

260180

07 december 2017

2017-12-07T16:17:23+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Hasso, Mijn keuze voor Dunwich was er één uit het historische perspectief. De insteek van het boek is om onderlinge verwevenheid aan te tonen tussen onze daden van nu en een mogelijke hypothetische toekomst, maar het leek me interessant om ook eens het tegenovergestelde te doen. In het geval van Dunwich koos ik dus eigenlijk voor een hypothetische geschiedenis (wat als het niet was overstroomd?) en liet de stad dan verder evolueren om uiteindelijk tot een toekomst te komen waarin hetzelfde gevaar zich opdringt. De kerken die ten prooi zijn gevallen aan de zee in Dunwich spelen een rol in mijn boek en spraken tot mijn verbeelding. Doorslaggevend in mijn keuze was echter het gedicht van AC Swinburne, By the North Sea. Hij beschreef hoe de stad ten prooi valt aan het water aan de kust van Dunwich, over de ruïnes en de almacht van de natuur. Dit romantische idee van een wilde natuur ten aanzien van het hedendaagse idee van controle over de natuur (denk aan de dam), en dit dan wederom ten aanzien van de nakende gevolgen van de klimaatopwarming (die onze controle misschien wel overstijgt), leek me de perfecte achtergrond voor het verhaal dat handelt over de (on)mogelijkheid tot controle. Het behoorde een ‘spiegel’ te zijn van een hypothetisch verleden naar een hypothetische toekomst, dat was zowat het opzet, om ook hier te spelen met historische perspectieven. Nu ja, de stad speelt geen erg grote rol in het verhaal, het is in de eerste plaats een decor natuurlijk. Maar dit was alleszins de motivatie voor mijn keuze!

258548

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

261475

09 december 2017

2017-12-09T15:19:10+01:00

HHofstede

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/P2222069%20%283%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/hasso-hofstede

247557

Dag Jef, Dankjewel voor je antwoord, ik vind het idee schitterend en ook als is het een decor de boodschap is helder. Het is ontzettend mooi gedaan.

260180

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

263328

12 december 2017

2017-12-12T10:54:04+01:00

Yvette Stevens

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/waterhouse_the_charmer%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/yvette80

194566

Ben je zelf in Dunwich geweest Jef?

260180

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

258617

05 december 2017

2017-12-05T08:54:33+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Jef, Nog een klein stukje en dan heb ik je boek uit. Ik ben inmiddels op een ander continent en dan weer terug naar Dunwich. Ik zag de vraag van HHofstede. Interessante vraag. Ik zal op google kijken of ik daar een antwoord kan vinden. Deze vraag van HHofstede werpt een andere vraag op: waarom heb je voor Zuid-Amerika gekozen? De HIV-situatie in Europa is duidelijk, die van Afrika ook. Antartica daar is weinig te beleven. Dan blijven er 2 werelddelen over. Midden-Oosten en China ligt iets minder voor de hand. Heb je met het zuid-amerikaanse land een band? Ben je er geweest? Of gewoon je eigen wereld naar wat onderzoek? Laat je ons ook zien wat je als schrijver allemaal moet doen om een goed beeld neer te zetten?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

260199

07 december 2017

2017-12-07T16:30:49+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Paul, Een van de wederkerende elementen in het boek is de uitdaging voor mensen om na te denken over gevolgen op lange termijn. Ik koos Rio om de olympische spelen te laten gelden als een economisch voorbeeld hiervan. Ze zorgen voor tijdelijke werkgelegenheid en laten steden dus tijdelijk opbloeien, maar later vervallen de steden terug in hun oorspronkelijke problematiek. Het organiseren van de Spelen kan dus bekeken worden als tijdelijke symptoombestrijding van een fundamenteler probleem, een doekje voor het bloeden. Meestal blijven er lege, overgroeide stadions achter (erg fotogeniek allemaal), maar zonder dat er concrete maatregelen zijn genomen om de leefbaarheid van de stad te vergroten. Dus, ik heb op zich niets met Rio zelf, ik koos voor de symboliek van de olympische spelen, omdat ze voor mij aansluit bij het spanningsveld korte termijn, lange termijn, die op verschillende momenten in het boek terugkomt!

258617

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

263403

12 december 2017

2017-12-12T12:36:43+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Jef, Hartelijk dank voor je reactie. Een uitstekende uiteenzetting die je gemakkelijk in een schema kunt vatten. Het woord wereldverbeteraar is gevallen. Als iemand die overal een mening over heeft: ik zou organiseren dat het bidboek een verplicht onderdeel zou moeten hebben, namelijk een soort sociale paragraaf. Ik weet niet of dat er in zit. Maar een belangrijk thema is het wel, omdat hierin vooraf rekenschap zou moeten gegeven over de te bereiken positieve maatschappelijke effecten voor een land- en regio, waarbij het belangrijkste onderdeel de maatschappelijke bijdrage na de spelen zou moeten zijn. Laten we beginnen: voor ons land. En er staat me bij, dat we samen met België het zouden willen organiseren. dus voor België en Nederland samen. En hoe langer je de tijd hebt, hoe mooier het kan worden. Als je daarbij een element zou voegen dat er gekeken wordt om deelonderwerpen aan te pakken, dan heb je per definitie al een goed maatschappelijk rendement. Kortom, je boek opent mogelijkheden voor wat ze hier noemen maatschappelijke discussie. Moge er wat moois uit komen. Spinoff

260199

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

263326

12 december 2017

2017-12-12T10:53:30+01:00

Yvette Stevens

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/waterhouse_the_charmer%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/yvette80

194566

Zijn er veel overeenkomsten tussen jou en de hoofdpersonages? Met andere woorden, zitten er ook non-fictieve elementen in die gebaseerd zijn op je eigen leven? De hoofdpersoon is 33, idem aan jouw leeftijd bijv. En heb je je jezelf ook ingezet voor natuurbeschermingsacties?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

264925

14 december 2017

2017-12-14T20:18:19+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Yvette, ik heb besloten om je vraag van hierboven (over Dunwich) samen met deze te beantwoorden, omdat ze voor mij enigszins samen horen... Ik ben niet in Dunwich geweest (ik wilde wel, maar het was duur) en heb mijn research over de stad via internet gedaan. Ik heb mezelf nog nooit ingezet voor natuurbeschermingsacties en er zijn volgens mijn weten (maar lezers die me kennen denken hier anders over :)) weinig tot geen overeenkomsten tussen mij en de hoofdpersonages. Ik veronderstel wel dat er delen van mij uitvergroot of verkleind terugkeren in personages, daar kan je nu eenmaal moeilijk omheen, denk ik. Vandaag verscheen er echter een stuk in De Standaard van Tinneke Beekman dat in één klap vatte hoe ik naar de relatie tussen mezelf en schrijven kijk: "Marcel Proust schreef het al over Sainte-Beuve: de sleutel van een werk vindt de lezer niet in het leven van de schrijver. Dat was volgens Sainte-Beuve wel het geval. Proust was het grondig oneens met die eenzijdig biografische insteek. Hij maakt een onderscheid tussen de moi social en de moi profond. Het ‘sociale ik’ is de auteur die met vrienden in salons converseert, ’s avonds in bed wordt gestopt door zijn moeder, lijdt aan een ongeneeslijke longziekte. Maar met deze beschrijving kan je À la recherche du temps perdu niet vatten, want het sociale masker valt niet samen met het creatieve innerlijk van een auteur. Dat innerlijk noemt Proust de moi profond, het artistieke centrum van de schrijver, waaruit de metaforen, beelden, woordkeuze voortkomen. Hier ontstaat de echte roman, die voorbij het eigen sociale ik gaat, maar waarin elkeen en het geheel zich laat denken. De sleutel van À la recherche du temps perdu ligt dus niet in de persoonlijke of maatschappelijke context, maar in de uitnodiging aan de lezer om een zelfde zoektocht te ondernemen." Ik veronderstel dat dat voor mij ook aansluit bij de vraag of ik zelf een 'boodschap' wilde geven, trouwens, waarover ik hierboven al sprak. Ik denk dat er een sociale 'Jef' is een schrijver 'Jef' en ik denk (persoonlijk) dat mensen die me kennen meer projecteren van hoe ze mij zien op het boek dan ik zelf heb gedaan in het boek. In principe poog ik om genoeg afstand te scheppen tussen mij en mijn werk zodat mijn eigen drijfveren/angsten/wensen geen invloed hebben op de loop van het verhaal... De 33 jaar is eerder toevallig dan bewust gekozen (Het is heel erg lang 34 geweest, maar door een switch in jaartallen dan toch weeral niet) en ik heb ook niet bewust autobiografische elementen in het boek verwerkt... Het geeft een soort veiligheid als er een afstand is tussen jou en je werk, dat eigenlijk op zichzelf zou moeten kunnen staan, vind ik... Hopelijk beantwoord ik zo een beetje je vraag!

263326

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

266500

16 december 2017

2017-12-16T18:30:47+01:00

Yvette Stevens

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/waterhouse_the_charmer%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/yvette80

194566

Bedankt voor het beantwoorden, het verklaart een hoop. Tegenwoordig kun je heel veel informatie halen op internet zonder er geweest te zijn. Zo heb ik ook wel eens over een locatie geschreven.

264925

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

263391

12 december 2017

2017-12-12T12:21:52+01:00

Paul Heijnen - a braindamaged person

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mijn%20karretje%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/paulheijnenwolhezegmailcom

112308

Er zijn wel een aantal overeenkomsten, alleen ik benader een probleem altijd vanuit een multidisciplinaire invalshoek waarbij het onbekend, het niet beheersbare ... mijn aandacht heeft. Ik ben iemand die veel gebruik maakt van schematechnieken en checklisten. Proberen er voor te zorgen dat je samen de kennis structureel vastlegt. Kennisachterstand is vaak voor iemand een hindernis om een probleem op te lossen. Ik ben voor natuurbehoud en uitbreiding van het grondgebied. Ik ben voor gericht natuurbeheer in combinatie met de agrarische gemeenschap - boeren zeggen wij bij ons. Ik heb de boerengemeenschap op verschillende manieren leren kennen en het valt mij op dat er een geweldige kennis is over de omgeving waarin zij hun bedrijf hebben. Ik voorstander van een agrarisch landschappark. Een agrarische gemeenschap moet het recht hebben om haar omgeving gestalte te geven en/of wijzigingen door te voeren om als gemeenschap in deze maatschappij te overleven. In Oosterijk gaan ze een stap verder door dorp of gebied als naturschutzgemeinte op de kaart te zetten. In feite zie je daar een soort uitkomst - de verandering (op een deelgebied), die mogelijk bedoeld wordt door de hoofdpersonages. De agrarische gemeenschap van het Binnenveld (Ede) en Giethoorn zijn voorbeelden waar dit nu in feite leeft. Ik ben niet iemand die voor geweld is. Ik ben meer iemand die het speelveld zo groot mogelijk wil maken door het opzetten van goede contouren waarbinnen iedereen kan opereren. Als ik een cooperatieve vereniging zou moeten oprichten dan ben ik er voor om zoveel mogelijk organen (bijv. commissies e.d.) bij de oprichtingsakte te benoemen, ondanks het feit dat deze wellicht niet nodig zijn. Doelstellingen, taken en bevoegdheden, kun je van te voren goed afkaarten. Ik heb niets aan een standaard model van notaris of advocaat - het komt toch in feite allemaal uit een bijbel: de modellen voor de rechtspraktijk. Een technische oplossing van deze beroepsgroep om een bestuur de mogelijkheid tot instelling van een orgaan te geven is hun credo om problemen uit de weg te gaan. Ze willen zich niet verdiepen in de materie en wat onder de mensen leeft. In combinatie met een bedrijfseconomische, financiële en weet ik wat meer, vormt het leuke kost. Waarom heb ik aandacht voor de structuur? Je wilt niet weten hoeveel moeite je moet doen om commissies of andere organen in te stellen en hoeveel verder je in de tijd geraakt. Tijd die je vaak niet hebt. Er zijn overeenkomsten, maar ik ben in mijn benaderingswijze wel een buitenbeentje. De belangrijkste overeenkomst is wel de verbindingen in de bovenkamer van de hoofdpersonen. Ze moeten nogals wat synapsen hebben om de hoeveelheid onderwerpen op diverse niveau's te kunnen schakelen. Bij hun is dat normaal en gestructureerd. Bij mij komen die verbindingen in de bovenkamer via externe prikkels tot stand. Een beetje teveel prikkels. Ik zal het nog eens rustig overdenken. Ik heb het idee dat ik mij nu in een soort tunnel bevindt en eenzijdig naar een probleem (jouw vraag) kijk.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

270062

21 december 2017

2017-12-21T11:01:57+01:00

Guido Goedgezelschap

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/guido-goedgezelschap

190145

Goede morgen Jef. Allereerst nogmaals proficiat met Andromeda. Het heeft mij enorm geboeid! Je hebt er bij deze een fan bij en ik kijk uit naar je volgende werk! Sorry dat ik je nog even stoor aan het eind van deze leesclub! Ik had nog wat vraagjes rondhuppelen in mijn hoofd, en gezien de kleine ruimte daar wilden ze er uit. 1. De grijze bladzijden zijn een opvallend element: dat ze grijs zijn en ook dat ze getijpt zijn op een schrijfmachine. Waar heb je dat idee vandaan of is het jouw ‘ uitvinding ‘ ? 2.’ De geneologie der inspiratie ‘ ( ook grijze bladzijden ) is zonder meer subliem. De vaak ‘ deels verbrande bladzijden ‘ zijn in deze een opgemerkt detail. Wat ik vooral schitterend vind zijn de verwijzingen naar nog niet bestaande publicaties. Heb je daar veel tijd ingestoken? Meer of minder dan aan dezelfde hoeveelheid ‘ gewone ‘ tekst?

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

274711

28 december 2017

2017-12-28T20:12:03+01:00

Jef Schokkaert

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto2-mi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/jef-schokkaert

252221

Dag Guido, Ik probeer op de valreep nog snel een antwoord te formuleren... Een belangrijke inspiratiebron voor Andromeda was een boek over Tupac Shakur dat ik van een vriend kreeg. In het boek waren teksten/schriftjes/brieven van de rapper opgenomen als facsimile, dus als perfecte replica van het origineel, inclusief kreukjes, doorhalingen etc… Je kreeg dus echte aantekeningen van hem als ‘bron’ (Moest je interesse hebben: https://www.barnesandnoble.com/w/tupac-shakur-legacy-jamal-joseph/1007671709) Dat was een erg grote inspiratiebron waar ik dan natuurlijk mijn eigen ding mee deed. Ik wilde het effect bereiken dat de lezer door middel van bronnen zelf ‘de geschiedenis van de toekomst’ kon onderzoeken. Daar speelde de historische taak natuurlijk een grote rol in. ’De geneologie der inspiratie‘ vergde heel wat werk, maar natuurlijk niet zozeer in het verzinnen van de onbestaande bronnen. Vooral het lezen en verwerken van de bestaande bronnen duurde even (ik maakte eigenlijk zelf een semestertaak) en ook de chronologie, voetnoten ed. was wel een uitdaging. Ik ben wel erg blij dat dit deel van het boek je zo beviel want je weet natuurlijk nooit hoe zo’n stuk bij de lezers gaat binnen komen... Bij jou heb ik mijn doel alleszins bereikt, zo te lezen, altijd leuk!

270062

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

275126

29 december 2017

2017-12-29T12:41:32+01:00

Guido Goedgezelschap

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/guido-goedgezelschap

190145

@Jef Bedankt voor het antwoord en de nuttige link die je vermeldde. Het was een prettige leesclub, mede door je verhelderende interventies. Ik wens jou en je geliefden een gezond en gelukkig 2018! Ik kijk uit naar je volgende werk. Tot wederhoren!

274711

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Andromeda

Welkom bij de leesclub rond Andromeda, de debuutroman van de Vlaamse auteur Jef Schokkaert (Uitgeverij Vrijdag). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: vandaag@hebban.nl

De deelnemers zijn bekend en de boeken gaan binnenkort op de post. Veel plezier!

Wil je meelezen met een eigen exemplaar van Andromeda, dan kun je zo aansluiten bij het voorstelrondje in het Leesclubcafé.

Over

Jef Schokkaert

Jef Schokkaert (1985) studeerde cultuurgeschiedenis en woont in Leuven. Hij werk...

Advertentie

Andromeda

Stel een vraag aan Jef Schokkaert

Stel een vraag!

Reacties op: Stel een vraag aan Jef Schokkaert

Andromeda

Meer informatie

Eindverslag Andromeda

Leesclubdiscussie - spoilers toegestaan

Andromeda van Jef Schokkaert

Boek ontvangen en dan?

Leesclubcafé - geen spoilers

Stel een vraag aan Jef Schokkaert

Over

Jef Schokkaert