In een reactie op de vraag over de structuur van het verhaal, zei Hullemans: "Je gaat de hoofdlijnen steeds meer zien en de zeer vele uitweidingen krijgen zo hun plaats in het geheel." Dat is een prachtige brug naar deze vraag! Want McCann heeft vast geen willekeurige, schier oneindige hoeveelheid (flarden van) verhalen gekozen...

(Titel)verklaring

Nee, de titel hoeft niet verklaard te worden, want die ligt zo voor de hand dat we het daar in het café al over gehad hebben, en ook bij de vorige vraag werd er al aan gerefeerd. Wat gaan we dan wel doen? Het doel van al die stukjes (trachten te) achterhalen. In een recensie van THe Washington Post wordt het volgende (vrij vertaald) over de 'jittery style' van het verhaal gezegd:

It allows an author to introduce various ideas and facts without the awkward carpentry that can make traditional novels about politics or history, in particular, seem strained. At the same time, its drawbacks are also plain, among them obscurity, lack of momentum and sententiousness.

Het stelt een auteur in staat om verschillende ideeën en feiten te introduceren zonder dat deze verplicht wordt om  ergens in het verhaal een exposé kwijt te moeten over, met name, politiek of geschiedenis, zoals in traditionele romans moet wordem gedaan. Tegelijkertijd zijn de nadelen ook duidelijk, waaronder onduidelijkheid, gebrek aan vaart en tegeltjeswijsheden.

Wat vind je van deze mening? Onderbouw je reactie met voorbeelden.