Deze Hebban Leesclub las de afgelopen weken ‘Tot bloed op het droge' van Jerry Goossens over Christiaan van B. die deel uitmaakt van de Nederlandse bevolkingsgroep die al enkele generaties een nieuw bestaan op proberen te bouwen in Noord-Afrika. Hij hangt de beest uit met zijn beste vriend Willem III, maar heeft ook een geheime relatie met de islamitische Layla. Nieuwsgierig naar het eindoordeel?

INHOUD

Na een watersnood heeft een groep Nederlanders zich in een Noord-Afrikaans dorp gevestigd om er in de hasjteelt te werken. Er bestaat een broze vrede tussen de inwijkelingen en de lokale bevolking. Wanneer een nieuwe dominee arriveert die een opruiende boodschap brengt, loopt het uit de hand.

LEESCLUB

Aan de hand van een tiental discussievragen bespraken de leesclub-deelnemers wat zij van het boek vonden.

De schrijfstijl van auteur Jerry Goossens werd door Nathalie B. en Sabrina als plastisch en gedetailleerd ervaren. Nuchter, vlot en functioneel was ook een meermaals gehoorde mening. Sandra noemde de schrijfstijl verheven en doorspekt met godsdienstige leuzen. Bij Yvie viel die stijl minder in de smaak. Ze gaf aan dat er een aantal vlotte stukken in het boek zitten, maar vond het met momenten ook slaapverwekkend. Het gebruik van de vele scheldwoorden viel Charlotte op een eerder negatieve manier op en Ellis vond dat de auteur beeldend schrijft, al mocht hij soms iets meer aan de verbeelding van de lezer overlaten.

Wat betreft de opbouw van het verhaal haalde Sandra aan dat de cirkel op het einde rond is, al vond ze dat er weinig vast te knopen was aan het laatste hoofdstuk. De bedoeling ervan is niet helemaal duidelijk. Charlotte haalde de chronologische opbouw aan. Christiaan die van een ietwat balorig jongetje opgroeit tot spil van het gezin. Voor Sabrina kwam er vanaf het tweede deel van het boek meer vaart in en Heidi  had juist meer verwacht vanaf het moment dat de nieuwe dominee opdook. Ellis kon zich in die mening vinden en zei dat het verhaal origineel en levendig begint met een ruzie tussen de allochtone Hollanders en de autochtonen. Helaas bloedde voor haar het verhaal daarna een beetje dood.

Het wordt verteld vanuit het perspectief van de Nederlanders en houdt de lezer een soort van spiegel voor. Lianne vond dat het slim was van Goossens om de vader van Christiaan in het verhaal te introduceren, zodat er ruimte is voor wat achtergrond over de eerste migranten en het scheppen van een kader, ook al is Christiaan de eigenlijke hoofdpersoon. Al werden die perspectiefwisselingen soms ook als verwarrend ervaren. A van Steeg vond dat vooral moeilijk wanneer ze het boek na een leespauze weer oppakte.

De terugkerende thema’s in het boek waren vooral religie, racisme, cultuurverschillen, migratie en daarnaast werden ook vriendschap, liefde en ziekte aangehaald. Voor Yvie had het religieuze aspect wat minder uitgesproken aan bod mogen komen. Sabrina zei hier nog over dat ze het idee had dat de autochtonen en de Nederlanders het als een strijd zagen tussen Koran en Bijbel. Toch kreeg ze soms ook het gevoel dat Goossens het punt wilde maken dat de Koran en Bijbel niet eens zoveel van elkaar verschillen. Dat het vaak om dezelfde soort verhalen gaat of hetzelfde punt wordt gemaakt. Ellis vulde de discussie aan door te stellen dat hoewel het boek voor een groot deel om religie draait het vooral om de inburgering en de radicalisering als dat niet lukt, draait. Ze vroeg zich af of Goossens inderdaad een spiegel voor wil houden of dat hij aan de kaak wil stellen hoe de inburgering in Nederland mislukt.

BEOORDELING

Tot bloed op het droge werd met gemengde gevoelens onthaald door de deelnemers. De premisse van het boek vond de meerderheid van de deelnemers intrigerend. A van Steeg zei hierover dat het verhaal origineel is, omdat het geschreven is vanuit een ander oogpunt dan de Westerse lezer gewoon is. De Nederlanders waren nu eens de immigranten. Heidi en Sabrina vonden het taalgebruik bijvoorbeeld veelzijdig en met vlagen briljant. Op de uitwerking van het verhaal en de karakters werd de nodige kritiek geformuleerd. Zo schreef Nathalie B. dat het verhaal gerust wat langer uitgesponnen had mogen zijn om wat meer geleidelijkheid in te brengen in de evoluties die plaats vinden en misschien wat meer karakters dieper uit te werken. Onder andere Lianne stoorde zich aan de overdaad aan religieuze teksten en het einde dat als een lichte anticlimax werd ervaren. Toch heeft Goossens iets interessants voor elkaar gekregen. Het verhaal heeft de lezers aan het denken gezet binnen een 'wat als...'-context en voor boeiende discussies gezorgd.  

Het globale eindoordeel van de leesclub luidt 3 sterren. Lees alle recensies op de boekpagina of lees de volledige discussie hier na!