Bloed en Beenderen

Met negentien deelnemers (waarvan vier met eigen exemplaar meededen) begonnen we aan Bloed en Beenderen, het eerste deel van een trilogie en het debuut van Tomi Adeyemi. Het boek wordt aangeprezen voor fans van Harry Potter en wordt regelmatig dé YA sensatie van het moment genoemd. Zal het boek de verwachtingen waar maken? 

Samenvatting

De personages

In het boek volgen we drie perspectieven: die van Zélie, Amari en Inan. Wat vonden de lezers van de meerdere perspectieven en de personages zelf? Karin: "Ik vind de meerdere perspectieven interessant omdat je de beweegredenen van de personages beter leert kennen. Als ik een favoriet moet kiezen, dan kies ik toch voor Amari, ik vind haar het meest sympathiek. Ze wordt steeds stoerder en gelooft steeds meer in zichzelf en dat is leuk om over te lezen." Dharma kon zich wel vinden in de meerdere perspectieven, maar de personages vielen wat tegen: "Verschillende perspectieven vind ik interessant; het verhaal wordt daar rijker van. Maar in dit geval zat er helaas niet veel diepgang in de personages. Je leert ze niet echt kennen. Er worden vooral acties beschreven en weinig gedachten. Heel erg jammer. Zeker als je nagaat met welk doel ze dit verhaal schrijft. Waarom niet nog duidelijker neerzetten wat de ervaren gevoelens zijn als gevolg van dit vreselijke regime. De prinses is ook voor mij het meest interessante personage, maar helaas niet verrassend (zwak meisje wordt sterk)." Demi: "Als er een ding zeker is, is dat de schrijfster het onderliggende probleem van de haat jegens magi en divîners vanuit verschillende perspectieven wilde belichten. Daardoor krijg je een breder beeld en zie je verschillende kanten van het verhaal. Ikzelf vind meerdere perspectieven in een verhaal meestal wel tof, maar alleen als ze ook echt iets toevoegen aan het verhaal. En dat is hier zeker ook het geval."

De opbouw

De opbouw van het boek leverde veel stof ter discussie op. Was het tempo nu veel te hoog of juist perfect? Geerte: "Het tempo lag inderdaad heel hoog. Dat hoeft niet erg te zijn, maar hier had ik het gevoel dat het verhaal werd afgeraffeld. Je leerde amper de personages kennen en de plekken waar ze heen gingen. Als alles wat uitgebreider beschreven was had ze met dit verhaal alléén wel 3 boeken kunnen maken." Silke is het hiermee eens: "Zoals eerder al enkele keren aangehaald werd, lag het tempo in dit boek veel te hoog. Persoonlijk hou ik wel van boeken die lekker snel weglezen, wat ook bij dit boek het geval was. Jammer was dat door dit snelle tempo de personages niet de kans krijgen om helemaal tot hun recht te komen en er stukjes tussenuit geknipt lijken te zijn. Wanneer Zélie en haar vrienden reizen lijken ze meteen van de ene plaats naar de andere getransporteerd te worden en van actie naar actie. Bovendien zijn er amper rustmomenten ingebouwd. Alles draait echt om de actie. Dit vond ik wel jammer want ik miste eigenlijk wel wat rustig momenten om de wereld nog beter te beschrijven." Elke vond het tempo ook hoog, maar dat past juist perfect bij haar: "Het tempo lag voor mij net als bij de anderen ook hoog. Maar dat stoorde bij mij niet. Ik hou van boeken met een lekker stevig tempo, puur omdat ik dan niet kan stoppen met lezen en het boek mij helemaal in zijn grip houdt. Er waren dus veel spectaculaire gebeurtenissen, afgewisseld met momenten van dialoog en memorabele momenten tussen personages, waardoor het verhaal voor mij persoonlijk erg fijn was om te lezen." Silke G. weet niet zo goed wat ze van het tempo moet vinden: "Het tempo lag hoog en tegelijkertijd lag het tempo eigenlijk ontzettend laag voor mij. De tijdlijn liep compleet fout. De gebeurtenissen volgden elkaar in een snel tempo op, maar terzelfdertijd leek het wel of het maar niet vooruitging." Hannah kon zich helemaal niet vinden in de opbouw en vond alles te snel gaan: "'Alles gebeurt razendsnel, maar lijkt toch een eeuwigheid te duren.’ Het boek is gewoon niet realistisch. Beslissingen worden te snel genomen, gebeurtenissen vinden te snel achter elkaar plaats. Er klopt gewoon helemaal niks van."

De thema's en de boodschappen

In dit boek worden een aantal pittige hedendaagse thema's zoals racisme en politiegeweld aangehaald, en de schrijfster heeft dit boek ook geschreven met een achterliggende boodschap. Wat vonden de deelnemers van de thema's en het feit dat de schrijfster een bewuste boodschap wilde meegeven aan de lezers? Tamara kon de volgende thema's onderscheiden: "Racisme, onderdrukking, vriendschap, liefde, familie, zelfontplooiing, taboe doorbreken, angst zaaien en in opstaan komen. Ik vond heel veel dingen herkenbaar naar de huidige situatie en gebeurtenissen uit het verleden en die raakte me echt." Marjolein voegt hieraan toe: "Ik vind het heel goed als schrijvers een boodschap proberen over te brengen. Boeken zijn onder andere bedoeld om na te denken over de maatschappij, over jezelf en van alles. Doordat ik hier woon, blank ben en in een liefdevol gezin ben opgegroeid kan ik mij alleen door verhalen een beeld vormen van hoe het voor anderen is. Ik denk dat ze zeker wel geslaagd is mij hierover te laten nadenken en toch een entertainend verhaal te schrijven." Femke is het hier helemaal mee eens: "Voor mij kwam de boodschap heel goed over. Ik vond het juist sterk dat het dit keer vooral niet om de huidskleur ging, maar om iets anders waar iemand mee geboren is; de magie dus. Het nawoord vind ik zo veel toevoegen aan het boek. Toen ik het las kreeg ik er gewoon kippenvel van." Ciska beleefde het anders: "Bij mij is de boodschap in dit boek niet aangekomen omdat het een fantasyboek vol met cliches was. Het nawoord zorgde er wel voor dat wat dingen voor mij duidelijker werden. Waarom ze dus voor bepaalde dingen koos." Lisette sluit het af met het volgende: "Ten eerste herken ik duidelijk het thema van onderdrukking in het boek. Onderdrukking is wat mij betreft breder dan huidskleur alleen. Het kan ook gaan over een bepaalde eigenschap (wel of geen magie), een bepaalde klasse (arm of rijk) of zelfs een willekeurig ander uiterlijk kenmerk (rood haar dus een heks, om maar even een middeleeuwse dwarsstraat te noemen). Van het nawoord kreeg ik kippenvel en het maakt de bedoeling van de schrijfster duidelijk. Misschien dat lezers niet direct de link met Blacklivesmatter leggen, maar toch zeker wel met onderdrukking." 

De hype en de vervolgdelen

Als een boek gehypet wordt is het altijd de vraag of dat terecht is of niet. Vaak wordt men teleurgesteld door te hoge verwachtingen bij zulke boeken. Kwamen de hoge/lage/neutrale verwachtingen uit van de deelnemers? En willen ze de andere delen in de serie lezen? Silke G. "Ik snap de hele hype rond het boek niet zo goed. Het is niet bijzonder goed geschreven. Het is niet origineel en het zit vol clichés." Kayla: "Mijn verwachtingen waren veel te hoog voor dit boek. Ik was veel te gehyped over dit boek, onder andere omdat ik de auteur zou ontmoeten op YAlfest. Toch denk ik dat ik de rest van de boeken wel wil gaan lezen. Het verhaal is interessant genoeg daarvoor. En oefening baart kunst, ik heb er wel vertrouwen in." Julia: "Ik had zeker meer verwacht van dit boek, het werd heel erg gehyped en dat maakte mijn verwachtingen er hoog. Ik ben wel benieuwd naar de vervolgdelen om te zien hoe dit verhaal verder wordt ontwikkelt." Iselle daarentegen is klaar met de serie: "Dit boek heeft zijn verwachtingen absoluut niet waargemaakt... En dat is dan nog een understatement. Ik was echt teleurgesteld toen ik het boek uit had... En hoe het verhaal verder gaat? Ik weet het niet en ik hoef het ook niet te weten." 

Tamara was positief: "Ik heb geprobeerd om niet al te hoge verwachtingen te hebben en dat is gelukt. Het boek steeg zelfs boven mijn verwachtingen uit. Ik kan nu al niet wachten op de vervolg delen!!! Brechtje sluit af met het volgende: "Ik keek al naar 'Bloed en Beenderen' uit sinds Harper Collins op Facebook aankondigde dat ze het gingen uitgeven, en toen alle 5-sterren recensies en lovende reacties overstroomden op sociale media toen het boek eenmaal uit was,was ik heel bang dat ik teveel ging verwachten van het boek. Daarom heb ik ook geen enkele recensie gelezen, en wilde ik eigenlijk zo min mogelijk van het boek weten voordat ik zelf de mogelijkheid had om het te lezen. Toen ik het boek binnenkreeg was ik ook wel eventjes bang dat het tóch tegen zal vallen, dat ik er niet doorheen kon komen of dat ik het lang niet zo fantastisch zal vinden als iedereen online leek te vinden. Nu ik het boek uitheb, ben ik alleen maar groot fan! Ik durfde misschien geen hoge verwachtingen te hebben, achteraf is alles wat ik stiekem verwachtte zeker weten uitgekomen. Ik vond het boek spannend, het las lekker weg, de verhaallijn interesseerde me en ik kon het boek heel moeilijk wegleggen. Ik ga ook zeker weten het vervolgdeel lezen! Ik hoop alleen dat ik door dit goede eerste deel mijn verwachtingen niet te hoog leg voor het tweede deel, en dat het vervolg dan tegen gaat vallen."

Eindbeoordeling

Na de discussie was het tijd voor de recensie en de eindbeoordeling. Wat vonden de deelnemers uiteindelijk van het boek en wat is hun eindoordeel?

Femke: "Tomi Adeyemi heeft de problemen van het politiegeweld en rassenhaat op een mooie, subtiele manier verweven in dit fantasyverhaal." (4,5 sterren)

Silke: "De hype rond het boek was niet helemaal misplaatst. De Afrikaanse setting was vernieuwend en de link met politiegeweld en rassenhaat werd op een subtiele manier gelegd, maar het tempo van het boek lag veel te hoog waardoor veel verloren ging." (3,5 sterren)

Marleen: ""Het boek neemt je mee naar een nieuwe wereld in sneltreinvaart maar daar laat het je achter in een flard met mist en oppervlakkigheid." (drie sterren)

Sigrid: "Tomi Adeyemi combineert in haar debuut klassieke met vernieuwende elementen, fantasy met realiteit. Dat doet ze op een heel natuurlijke manier. Het is alleen jammer dat het personage van Inan wat gekunsteld overkomt, anders was het zeker vijf sterren waard geweest." (vier sterren)

Elke: ""Bloed en beenderen van Tomi Adeyemi is een magisch debuut vol met krachtige zinnen, rauwe personages en een échte sterke plotlijn." (vijf sterren)

Kayla: "Het verhaal heeft veel potentie, maar de vreemde tijdlijn en plotselinge ontwikkelingen maakten het enigszins ongeloofwaardig." (drie sterren)

Brechtje: "Door de Afrikaanse cultuur die duidelijk in het boek naar voren komt, is dit boek een nieuwe, frisse wind tussen alle andere YA fantasy. Het bevat diversiteit, magie, actie, spanning en heeft iets waardoor het moeilijk weg te leggen is. Een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een nieuwe serie om van te gaan houden en een nieuwe cultuur in YA-boeken.'' (vier sterren)

Waardering

De gemiddelde waardering voor Bloed en Beenderen is uiteindelijk 3.5 sterren geworden; afgerond naar boven vier sterren.