'Snijder op zijn best in een verhaal over broer en zus', belooft Atlas Contact over de nieuwe roman van Philip Snijder. In Bloed krijg je er nooit meer uit gaat een vijftigjarige man op zoek naar zijn tien jaar jongere en enige zus. Maar eigenlijk weet hij wel waar ze is...

'Maar waarom heb je dat nou gedaan, dat allemaal zo schrijven?' vroeg mijn zus. Nu ze een verwijtende toon aansloeg, werd vreemd genoeg het volume waarop ze sprak niet harder, maar zachter. Waardoor wat ze zei juist pijnlijker in mijn lijf drong dan wanneer ze het op een boos krijsen had gezet. [...]
Deze ingehouden, bijna gemompelde aanklacht van mijn zus kwam hinderlijk hard aan.
'Allemaal dingen waar niemand wat mee te maken heb,' kreeg ik nu te horen. 'En dat laat je iedereen zomaar lezen. Zoiets doe je toch niet...' - Uit: Bloed krijg je er nooit meer uit

Een vijftigjarige man gaat op zoek naar zijn tien jaar jongere en enige zus. En dat terwijl hij toch weet waar zij op dat moment is, namelijk in het mortuarium van een Amsterdams ziekenhuis. De avond ervoor is ze met spoed opgenomen, tevergeefs. De dag na haar onverwachte dood doolt de man urenlang door haar huis, alleen, zoals hij dat tegelijkertijd doet in zijn herinneringen. Herinneringen aan haar en aan zijn eigen zelfzuchtige afzijdigheid bij haar ondergang. Ondertussen wordt zijn eerste boek bijna gepubliceerd: een onthullende roman over zijn kindertijd en zijn familie in een Amsterdamse sloppenwijk.

Dit is het verhaal van Bloed krijg je er nooit meer uit, de vijfde roman van Philip Snijder. Deze auteur debuteerde in 2007 met Zondagsgeld, dat werd genomineerd voor de Academia Debutantenprijs en maar liefst 14 keer is herdrukt. Zijn in 2011 verschenen roman Retour Palermo werd door HP/De Tijd uitgeroepen tot dé roman van het jaar.

Lees een fragment uit Bloed krijg je er nooit meer uit