16 mei klepperden de eerste brievenbussen bij de deelnemers en zelfs in Vlaanderen werd het boek op dezelfde dag afgeleverd als in Nederland. Het persoonlijke kaartje van de uitgever dat men voor in  het boek vond werd zeer gewaardeerd. Van de 16 deelnemers had nog niemand een boek van Tosca Lee gelezen, een aantal lezers zoals Cindy Strijkers-Brakel, Sara_84, Karina en Marvin O. hadden zelfs nog nooit van haar gehoord. De eerste reacties volgden al een dag later, Marvin O. sloeg 2 dagen later het boek zelfs al dicht en ook Sannejms volgde een dag later. Kuiperhenriette gaf na het dichtslaan aan het gevoel te hebben dat er iets ontbrak, waarna al snel duidelijk werd dat het om een duologie bleek te gaan en dit pas het eerste deel was. Veel van onze groep hadden het overigens wel gewaardeerd als dit van tevoren bekend was geweest.

Marvin O. : Het boek is spannend van begin tot eind en neemt je voortdurend mee op sleeptouw zonder dat het tempo zakt of de plot wat ineen stuikt. De kwaliteit blijft altijd hoog, ook al durft Tosca Lee af en toe een wat al te makkelijke beslissing nemen om het verhaal een andere richting uit te stuwen.

Met de eerste vraag over de hoofdpersonages ontstaat er al een leuke discussie over of er nu ontwikkeling in protagonist Audra zit of dat dit slechts zo lijkt omdat Audra net als de lezer steeds meer over zichzelf leert. Tamara Onos omschrijft het als dat het personage zich niet zo zeer ontwikkeld maar dat er steeds meer onthuld word. Joke Zwier en Marjolein Sauer laten bij de 2de vraag naar het thema weten dat voor hen de zoektocht naar wat er verdwenen is centraal stond, iets wat Annette juist omschrijft als het op zoek zijn naar een eigen identiteit. De vergelijking met Dan Brown die op de cover vermeld staat heeft het overgrote deel van onze groep teleurgesteld. SanneJMS maakt een interessante opmerking door Bloedverwant een legpuzzel te noemen waar Dan Brown in zijn boeken juist een 3D puzzel biedt.

Kuiperhenriette: Al met al ontwikkelt het verhaal zich gestaag, maar langzaam. Het is net alsof Tosca Lee ons stukje bij beetje kennis wil laten maken met de ware aard van het mysterie.

De schrijfstijl past goed bij het boek. JaJansen en Myra Smit melden hierover dat de ik-vorm goed past bij het boek omdat je als lezer samen met Audra op zoek gaat naar hoe alles in elkaar steekt. Hafini noemt als pluspunt dat er geen moeilijke woorden werden gebruikt, maar had het ook wel een meerwaarde gevonden als er ook hoofdstukken vanuit Luka waren geschreven.  Het plot van Bloedverwant bevat onder andere aardig wat reizen naar verschillende plekken, waarbij aan de deelnemers werd gevraagd of zij de keuzes die de personages hierbij maakten konden volgen.  De algemene heersende mening is dat men met regelmaat verrast werd door wat er gebeurde en de gemaakte keuzes die altijd kon volgen. Voor Sara_84 zelfs meermaals een reden om opnieuw te beginnen omdat ze dacht iets gemist te hebben. Toch noemen onder andere Maaike, Marjoleine Sauer en Hafini dat dit ook wel past bij het boek.

Joke Zwier: Het is voor mij een lekker vlot geschreven thriller, die mij tot halverwege geboeid heeft, toen was de echte spanning weg en werd het verhaal gerekt voor mijn gevoel. Zou dit komen, omdat er een vervolg is?

Je geheugen laten wissen om je gezin te beschermen zou voor Marvin O. een optie zijn en Cindy Strijkers Brakel zou dit enkel willen als het selectief kan. Voor Tamara Onos, Sannejms en Rietje Pieters is dat echt geen optie. Over de diepgang van het verhaal lopen de meningen niet zo ver uiteen, waarbij jajansen de vraag stelt of diepgang wel de bedoeling van het boek is. Iets meer uitwerking rondom Elizabeth Báthory had voor Marvin O. en Maaike wel van meerwaarde kunnen zijn. Wil je ook nog weten wat onze leesclub antwoorde op de vraag van Marvin O. over wat men anders zou hebben gedaan als men het verhaal geschreven had of op de vraag van kuiperhenriette welke plottwist de lezers het meeste bij is gebleven, check dan het discussie gedeelte van de leesclub.

Sara_84: Van bij de start wordt je in het verhaal gezogen en ga je helemaal mee in de verwarring van het hoofdpersonage Emily/Audra. Ergens in het midden zakt de vaart in het verhaal en de spanningsboog helaas, en dan vraag je je af waar al dat geren tussen al die verschillende plaatsen voor nodig was.

Bloedverwant was voor jajansen, Sannejms en Maaike een boeiend boek, terwijl Cindy Strijkers Brakel juist een haat – liefde verhouding met het boek had. Annette was in het begin geboeid, vond het toen wat langdradig worden maar werd aan het einde weer dermate verrast dat ook zij nieuwsgierig is naar het 2de deel zoals vrijwel iedereen die Bloedverwant las. Binnen de leesclub hebben we nog een aantal vragen gelanceerd die we graag aan Tosca Lee wilden stellen en via Hebban is een poging gedaan om deze beantwoord te krijgen. De reactie laat tot nu toe nog even op zich wachten, maar mocht er een antwoord komen valt ook dat op Hebban te lezen.

De totaalscore voor bloedverwant mag natuurlijk niet ontbreken; 3,5 sterren voor dit eerste deel.