Op 26 oktober gaan tien boeken op de post, twee weken voor het boek officieel verschijnt en dat maakt deze leesclub net dat tikkeltje interessanter. Een aantal van ons heeft de sneak preview gelezen, was daar erg van gecharmeerd en wilde dus graag het debuut van actrice Krysten Ritter lezen.

Ten years Abby leaves her small-town home and creates a new life for herself as an environmental lawyer in Chicago, she is sent back to her old home to investigate Optimal Plastics, the town's economic heart. She soon discovers that there may be more behind this than she thought, and her discoveries will threaten the reputations and lives of the community... and Abby herself.

De deelnemers
Debbie heeft voor deze leesclub tien boeken ter beschikking, de winnaars zijn allemaal ofwel zeer vertrouwd met de Engelse taal, ofwel echte thrillerlezers. Reader Lieke, die het boek al voor Hebban mocht recenseren, sluit bij de groep aan. Het is niet helemaal duidelijk of Ritters reputatie als succesvolle actrice een rol speelt, maar de leden van deze leesclub zijn vrij jong, we hebben zelfs twee tieners erbij. Altijd fijn wanneer zij de weg naar Hebban vinden, meer bepaald naar de leesclubs.

Eerste indruk en verwachtingen
Sommigen van ons zijn fan van de actrice Krysten Ritter, zij weten alles over bijvoorbeeld ‘Breaking Bad’ en ‘Jessica Jones’, twee van de populaire tv-series waarin Ritter meespeelt. Bij anderen deden deze series niet meteen een belletje rinkelen. Wel zijn we allemaal benieuwd of schrijven voor Ritter gewoon een hobby zal blijken te zijn, dan wel of ze op meerdere gebieden echt getalenteerd is. De cover - een helder vuur tegen een donkere achtergrond - valt in elk geval bij iedereen in de smaak, Evy vindt het zelfs de mooiste die ze dit jaar gezien heeft. En de flaptekst, die doet het beste vermoeden!

Schrijfstijl
Ritter schrijft vrij afstandelijk, dat is de opmerking die het vaakst gemaakt wordt. Toch past die manier van schrijven bij hoofdpersonage Abby. Bronja zegt daarover: ‘Het 'afstandelijke' vertelperspectief vind ik goed gekozen. Het duurt hierdoor iets langer voordat de lezer om Abby gaat geven, maar het past perfect bij het karakter. Omdat Ritter kiest voor de ik-vorm zou een minder afstandelijk perspectief al snel haaks staan op het personage dat ze probeert neer te zetten.’ Demi ziet de schrijfstijl tijdens het verhaal wijzigen: ‘Hoe meer Abby zich open gaat stellen voor anderen, hoe relaxter de schrijfstijl ook lijkt te worden.’ Iedereen is best te spreken over de manier van schrijven van Ritter. ‘De schrijfstijl is helder, scherp, geen moeilijke woorden of zinsconstructies’, aldus Onno.

Opbouw van het verhaal
Het verhaal wordt zeer langzaam opgebouwd, aanvankelijk gaat alles nogal traag. ‘Op ongeveer driekwart van het boek krijgen we dan een eindspurt qua spanning’, vindt Yvie. Gelijkaardige geluiden bij de anderen. Het verhaal wordt in de tegenwoordige tijd verteld en zeer regelmatig zijn er flashbacks. Het hoofdpersonage Abby krijgt daardoor diepgang, je komt te weten waarom ze is hoe ze is. Lieke zegt nog: ‘Door het verleden naast het heden te plaatsen werden er flink wat valse sporen uitgezet, waardoor de ontknoping moeilijker te ontwarren is.’

Discussie
In het boek wordt vaak gesproken over de invloed die één groot bedrijf kan uitoefenen op een stad. De lezers werd gevraagd of ze plaatsen kennen, in binnen- of buitenland, waar de naam van de stad bijna synoniem is met het bedrijf dat er gehuisvest is. Dat leverde een interessante discussie op, sommigen konden zelfs uit eigen ervaring een en ander vertellen. Daarna vroegen we ons af wat we zouden doen als het bedrijf waarvoor we zelf werken het niet zo nauw neemt met de wetgeving en vermoedelijk mensen omkoopt. Die beslissing zou van veel factoren afhangen, zo bleek. Voor klokkenluider spelen is niet zo evident.

In Bonfire is Abby Williams het hoofdpersonage. We vroegen ons af of zij een goed seriepersonage zou kunnen zijn. En of een volgend boek zich opnieuw in het stadje Barrens moest afspelen, waar Abby is opgegroeid of toch eerder in de wereldstad Chicago, waar ze nu woont. Voor beide opties zijn liefhebbers te vinden, iedereen wist trouwens alvast een plot voor een volgend boek te bedenken. Ja, die Hebban-leesclubbers hebben fantasie!

Dat bleek een tweede keer toen iedereen een eigen leesclubvraag mocht verzinnen. Zo wilde Clarissa weten of we zonder de alcoholverslaving van Abby een ander verhaal hadden gekregen. Cindy vroeg zich af hoe we zouden reageren op pestkoppen uit ons verleden. Sunaina bombardeerde ons allemaal tot acteur/actrice en vroeg welk genre boek wij het liefst zouden uitbrengen. Malaika wilde  dan weer weten of een Nederlandse vertaling even goed kan zijn als het origineel.

Beoordeling
Vinden we Bonfire goed? Ja, het boek krijgt een gemiddelde score van 3,5 sterren (11 mensen hebben het boek gelezen en besproken). Een echte topper is het niet, Ritter heeft nog een paar werkpuntjes: de personages mogen iets meer uitgediept worden en de aanloop naar de ontknoping moet meer aandacht krijgen. De plot is echter goed en met de manier van schrijven is niets mis, Ritter is trouwens bijzonder sterk in dialogen. Zowat iedereen heeft zich prima vermaakt met Bonfire en zal een tweede boek zeker een kans geven. Wij zijn ervan overtuigd dat Krysten Ritter met het schrijven een tweede passie gevonden heeft, een waar ze absoluut aanleg voor heeft. 

Verslag door Greet Braem - leesclubcoördinator