OVER CAFÉ ZON & ZEE

Flora McKenzie, de hoofdpersoon uit Café Zon & Zee van Jenny Colgan (1972), werkt als juridisch medewerker bij een grote firma in Londen waar haar leven voortkabbelt: ze is niet gelukkig, maar ook niet ongelukkig. Ze is stapelverliefd op haar baas, de ongenaakbare Joël Binder, die de ene knappe vrouw net zo makkelijk weer inwisselt voor de andere beauty. Haar moeder is tot haar grote verdriet overleden en met haar vader en broers is het contact verwaterd. De reden? Ze voelt zich schuldig omdat ze na de begrafenis van haar moeder het kleine Schotse eiland Mure, waar ze geboren en getogen is, nogal abrupt heeft verlaten. Als zij de rijke Colton Rogers, die zich onlangs op Mure heeft gevestigd, juridisch moet bijstaan is een terugkeer naar huis onvermijdelijk. Als ze in haar ouderlijk huis het kookschrift van haar moeder vindt, ontdekt ze haar liefde voor koken. Om Colton Rogers populariteit onder de bevolking op te vijzelen opent ze een pop-up restaurant in de haven.

DE LEESCLUB en hun VERWACHTING

De leesclub bestond uit negentien lezers, waarvan er maar liefst vier lezers met een eigen exemplaar meededen. De verwachtingen zijn unaniem: ‘luchtig’, ‘grappig’, ‘romantisch’ en ‘een echte feelgood’ zijn kwalificaties die veelvuldig langskomen. Mloez denkt dat het ‘Een boek wat moeilijk weg te leggen is en makkelijk leest. Eentje die ervoor zorgt dat je de werkelijkheid even vergeet.’ en BoekwormTam verwacht ‘Een boek dat heerlijk wegleest, die heel beeldend is geschreven en je meeneemt naar het prachtige eiland.’ Amarins spreekt vooral de locatie van het eiland waar het boek zich afspeelt aan: ‘Een boek wat in Schotland speelt is meestal leuk. Geen idee waarom maar ook dit keer verwacht ik dat weer. Een heerlijk feelgood verhaal om lekker bij weg te zwijmelen met de Schotse natuur en cultuur op de achtergrond.’

COVER en TITEL VAN HET BOEK

De cover valt in de smaak en geeft de lezers een zomers feelgood gevoel. Joke Zwier: ‘Vrolijk, zon, strand en mijn gevoel zegt romantiek. Ik krijg er een blij gevoel van.’ Ook MoniqueM276 wordt er blij van: ‘Van de cover word ik al helemaal happy, is lekker fleurig, en krijg ik al zin in de zomer.’ Een mening die gedeeld wordt door onder andere Ineke Alings: ‘Van de cover kreeg ik meteen bij de eerste foto op de site een lekker feelgood gevoel.’

Over de titel zijn de lezers minder te spreken. Die suggereert dat het boek zich afspeelt op een zonovergoten eiland en niet in het hoge noorden van Schotland. Marieke Scheers is daar duidelijk over: ‘Dat is een punt van kritiek voor mij. Het werkelijke café komt pas laat in het boek en speelt maar een kleine rol.’ Ook MoniqueM276 is daar stellig in: ‘Ik vind de titel totaal niet passen bij het boek. Ook de cover straalt een warm en zonovergoten eiland uit. Dit vind ik wel een minpunt.’ Joke Zwier denkt daar anders over: ‘Als je echt goed doordenkt, vind ik van wel. Eigenlijk draait het verhaal om het café, daar dit een ontmoetingsplaats voor de eilandbewoners wordt! Het heeft uitzicht op zee. Op een eiland zijn ook regelmatig zonuren en niet alleen slecht weer (alhoewel in Schotland....).’

SCHRIJFSTIJL

Voor een aantal lezers was de schrijfstijl waarin de auteur in het eerste hoofdstuk de lezers welkom heette even schrikken. Amarins: ‘Ik ben volgens mij nog nooit zo welkom geheten in een boek! Eerlijk gezegd vond ik het net een beetje too much! En bij de zin dat je er fantastisch uitziet moest ik meteen denken: dat bepaal ik zelf wel ;)’. Kitty1969 zag er wel de humor van in: ‘Hahahaha en ik dacht bij ‘je ziet er fantastisch uit’: hoe kan dat nou? Heb mijn ‘just out of bed look’ LOL.’ Andere lezers vond het juist wel leuk en weer eens iets anders, zoals Lizzie: ‘Ik vond dit juist leuk en grappig. Het deed me ‘welkom’ voelen in het boek.’ En ook Jane kon het wel waarderen: ‘Het zorgde ervoor dat ik meteen in een vrolijke stemming kwam, ik moest erom glimlachen en vond het stiekem wel leuk.’

Toch hoopt iedereen wel dat deze vertelstijl niet wordt doorgezet in het boek. Celestalondema verwoordt dat als volgt: ‘Zo een keertje in het voorwoord is leuk, maar ik denk dat je je er snel aan gaat irriteren als het door het hele verhaal heen zo gaat. Althans, zou voor mij uiteindelijk wel een irritatiefactor kunnen zijn ;).’  MarloesN is het daar mee eens: ‘Net als jullie hoop ik wel dat dit niet het héle boek de schrijfstijl is...... want dat kan ik ook niet aan hoor haha.’

Het valt een aantal lezers op dat de schrijfstijl over de periode in London anders lijkt dan over de periode op Mure. MissV zegt daar over: ‘Bij het eerste deel had ik een beetje moeite om mijn aandacht erbij te houden. Zodra Flora in Mure kwam, las het boek als een trein en zat ik helemaal in het verhaal.’ Dit zorgde er onder andere bij Kitty1969 voor dat het even duurde voordat ze in het verhaal kwam: ‘Het heeft denk ik wel tot een derde van het boek geduurd voordat het verhaal me echt te pakken had. Daarna liep het verhaal als een trein: eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen.’ Mloez had hier geen probleem mee: ‘Ik had eigenlijk geen moeite om in het verhaal te komen. De eerste alinea's waren zelfs heel herkenbaar. Hierdoor zat ik vrij vlot in het verhaal.’

INHOUDELIJKE DISCUSSIE

De recepten die Flora in het boek maakt, en waarvan er een aantal achter in het boek staan, doet de lezers al lezende watertanden en trek krijgen. Celestalondema: ‘Serieus, de manier waarop ze, redelijk aan het begin van het boek, haar aardappelpuree omschreef ... ik heb die zin wel 6 keer opnieuw gelezen en het water liep me in de mond. Of ben ik nou echt heel erg? :)’  Rebeccxx krijgt de neiging om direct naar de keuken te rennen: ‘Jaaaa, ik kreeg er ook trek van & wilde direct zelf gaan bakken haha. :)’

De meeste lezers hadden iets veel ergers verwacht van het grote geheim waar Flora mee worstelt en waardoor het contact met haar vader en broers is verwaterd. MissV: ‘ Er werd zo vaak naar verwezen alvorens er werd verteld wat er uiteindelijk gebeurd was, dat ik dacht dat het iets heel ergs zou zijn. En toen we eindelijk mochten weten wat het was, had ik iets van... ‘was dat het???’.’ Valerie Meijer is het daar mee eens: ‘Vond het inderdaad veel groter gemaakt dan dat het misschien was.’ Andere lezers snappen wel dat Flora het door haar schuldgevoel veel groter maakte dan het in werkelijkheid was. Marieke Scheers: ‘Als je zo ver weg bent en al zo lang niets van je hebt laten horen, groeit het schuldgevoel en worden dingen in je hoofd 10x zo erg als ze zijn.’ MarloesN ziet hier zelfs iets van haarzelf in terug: ‘Ik herken haar gevoel wel, want ook ik heb regelmatig het idee dat mensen mij niet mogen om iets wat ik gedaan of gezegd heb, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is. Ik wilde Flora dan ook echt al meteen door elkaar schudden de eerste keer dat ze sprak over met de nek aangekeken worden!’

Flora is stapelverliefd op haar baas Joël. De meeste lezers twijfelen er niet aan dat dit de man is waar Flora haar happy end mee gaat beleven. Maar er is ook twijfel, want er lopen meer aantrekkelijke mannen op het eiland rond. Lizzie: ‘Ik had gehoopt dat ze met Joël ging eindigen. Maar ik was toch ook wel op het verkeerde been gezet met Charlie.’ Jane: ‘Ik vond het erg leuk dat het niet voorspelbaar was met wie ze zou eindigen.’ Voor Celestalondema kan het nog alle kanten op: ‘Ik had al vrij snel heel sterk het gevoel: het kan 2 kanten op gaan, of ze gaat voor Charlie, komt erachter dat die Joël een grote eikel is en beseft dat ze een echte eilander gaat waarderen, óf Joël komt erachter tijdens zijn verblijf op Mure, waar hij betoverd raakt door het eiland, dat hij eigenlijk veel gelukkiger wordt van zo’n leven, dan zijn snelle, eenzijdige en ietwat lege leven in de grote stad.’

Over de ontwikkeling die Flora doormaakt zijn de meningen verdeeld. De ene lezer ziet haar duidelijk groeien en zelfverzekerder worden, zoals Joke Zwier: ‘Ik vind dat Flora is gegroeid van een onzekere vrouw, tot iemand die weet wat ze wil en er vooruit durft te komen en moeilijke dingen niet meer ontloopt’. De andere lezer vindt dat juist helemaal niet zoals Amarins: ‘Ik vind niet dat ze echt groei doormaakt! Het blijft dezelfde Flora, haar leventje op het eiland kabbelt langzaamaan verder. Wel krijgt ze uiteindelijk vrede met wat er in het verleden gebeurd is en gelooft ze weer in zichzelf. Maar om dit groei te noemen?’ Een mening die MarloesN met haar deelt: ‘Maar echt groeien is dat niet, meer jezelf terugvinden.’

Hoewel de lezers het een fijne feelgood vinden, zijn er ook wel kritiekpuntjes. Zo vinden ze het vreemd dat Flora’s broer Fintan nooit zijn hobby/nevenactiviteit aan zijn vader en broer bekend heeft gemaakt. En nog vreemder dat zijn broers en vader nooit eens zijn gaan kijken wat Fintan toch uitvoerde in die koelcel. BoekwormTam: ‘Ze wisten dat hij in de oude koelcel verdween. Maar nooit iemand die dacht goh als hij is weg gaat glip ik toch is een keer na binnen. Dat zou ik wel doen tenminste haha.’ Mloez: ‘Aan de ene kant snap je Fintan wel. Want zo positief zijn zijn broers en vader niet. Maar de boerderij zit inderdaad in zwaar weer. Dus waarom wachten met iets waarmee je extra geld kan verdienen.’ Renate: ‘Snapte die geheimzinnigheid niet zo, en weet zeker dat als ik het geweest was het niet zo lang geheim had kunnen houden, meer omdat ik niet zo lang iets geheim kan houden en iedereen dat vast al lang in de gaten had gehad wat ik in die koelcel uitspook.’

EINDOORDEEL en WAARDERING

De lezers waren aardig eensgezind in hun beoordeling.

Slechts vier lezers hadden 3*** voor het boek over, waaronder Ineke Alings: ‘Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Lag prettig in de hand, korte hoofdstukken en een goed lettertype. Ik kan nog veel over dit boek zeggen, maar ik denk dat ik zo maar de ingrediënten voor een rundstoofschotel met bier ga kopen, zodat mijn privé kok die straks kan gaan voorbereiden.’  MarloesN: ‘Café Zon & Zee is een echt feelgood boek met alles wat je van het genre mag verwachten. Het kent de nodige liefde, ongemakkelijke scenes en keuzes in het leven. ‘

Veertien lezers gaven 4**** zoals Jane: ‘Het is een heerlijk feelgood verhaal met ook en goede portie humor. Het boek lijkt erg voorspelbaar, maar door de manier van schrijven wordt je toch een aantal keer op het verkeerde been gezet, dit maakt het leuker om het boek te lezen.’ Amarins: ‘Een heerlijk hartverwarmende en sfeervolle roman die even de sleur van alle dag doet vergeten.’

Jammer genoeg verzuimde een lezer om een recensie te plaatsen en het boek te beoordelen.

De leesclub werd met een gemiddelde score van 4**** afgesloten.

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van Café Zon & Zee geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.