Vanaf nu is er geen enkel bezwaar meer dat je gaat spoileren.

“Toen ik in 1995 in het asielzoekerscentrum als oorlogsvluchteling werd geregistreerd en vragen moest beantwoorden over mijn verleden, raakte ik in paniek. Ik was als een wilg die na een onweersbui van zijn oever was losgerukt en daarna door de kolkende rivier naar onbekende dieptes werd meegesleurd. “ 

 Deze passage komt uit ‘De brief’ op pagina 139.

 A. Kun je enigszins begrijpen hoe zo’n oorlogsvluchteling zich moet hebben gevoeld op dat moment? Verklaar...

 B. Wat vind je van het tweede deel van dit fragment? Het is een van de zinnen die ikzelf heb genoteerd als opmerkelijk.   

“Ik was als een wilg…”

 Is dit een typisch voorbeeld van de schrijfstijl die de auteur hanteert? Vind je deze zin ook lyrisch?

(Ter info: lyrisch betekent volgens de site ‘betekenis-definitie.nl’: “Dichterlijk, in bevleugelde woorden. Met heel veel gevoel en flair gesproken of geschreven. Een tekst waarin iemand zijn hart blootlegt of vol passie over iets verhaalt, is lyrisch geschreven.”)

C. In het leesclubcafé heb ik gevraagd om bijzonder op te letten voor mooie - intrigerende - leuke - minder leuke - zinnen of passages. Heb je die gevonden en genoteerd? Kun je een voorbeeld geven?