De afgelopen periode stond in het teken van de leesclub van De dochter van de nazi, het debuut van Louise Fein. 15 gelukkige lezers werden uitgekozen voor de leesclub, daarnaast sloot Joyce aan met haar eigen exemplaar. Het resultaat, een actieve en gezellige leesclub die dit bijzondere boek uitvoerig onder de loep nam.

De dochter van de nazi

Het meisje Hetty groeit op in Leipzig, wanneer de nazi’s in opkomst zijn, blijkt het hele gezin die gedachten te volgen. Vader werkt zich op tot SS-officier en drukt zijn stempel op het gezin. Hetty weet niet beter dan dat het gedachtengoed van Hitler het juiste is. Wanneer ze echter oog in oog komt te staan met een jeugdvriend van haar broer, de Joodse Walter, die ooit haar leven heeft gered, weet ze het niet meer zo zeker. Haar gevoelens en het contact met Walter zorgt ervoor dat ze haar eigen kijk gaat ontwikkelen, een andere kijk dan die ze van huis uit heeft meegekregen, met alle gevolgen van dien.

Het boek

Wie het boek in de boekhandel ziet liggen kan er niet omheen, dat het gaat om een oorlogsverhaal waarin liefde een belangrijke rol speelt. De foto op de kaft is er een die vaker gebruikt wordt bij dergelijke verhalen. Het meisje met de neergeslagen ogen en de wijze waarop de handen elkaar ‘zoeken’ is ingetogen en schept bij de meeste lezers de verwachting van een liefdesverhaal. Het gebruik van de kleuren is goed, aldus Mandy, het zorgt ervoor dat de cover niet te modern aan doet en daardoor past het verhaal.

De titel springt er uit en vormt voor sommige lezers ook een reden waarom ze het boek zouden op pakken. De Nederlandse titel De dochter van de nazi varieert van de oorspronkelijke Engelse titel People like us en sluit eerder aan bij de Amerikaanse titel Daugther of the Reich. Een opvallend verschil waar Lilien ons tijdens de leesclub op wees. Voor iedere titel lijkt een passende verklaring te vinden, toch spreekt De dochter van de nazi / Daugther of the Reich ons het meeste aan. Zo geeft Anneke aan dat de Nederlandse titel perfect weergeeft waar het boek over gaat en bovendien een directe verwijzing vormt naar het hoofdpersonage.

De thema’s die terug komen in het boek zijn zonder twijfel oorlog en liefde / vriendschap. Maar het boek biedt meer! Louise Fein is er in geslaagd een echt ‘coming of age’ verhaal neer te zetten waarin we deelgenoot worden van het opgroeien van hoofdpersonage Hetty, een positieve verrassing voor ons als lezers. Ideke voegt hier het thema ‘kennis is macht’ aan toe. De personages maken soms misbruik van de kennis die ze hebben en gebruiken dit als middel. Joyce noemt ten slotte ook het thema hoop. De hoop dat liefde alles overwint, dat mensen diep van binnen toch een goed hart hebben, de hoop op een mooie, vreedzame toekomst. Hoop doet leven!

De boodschap uit het boek is er een die veel voorkomend is, namelijk het leren uit het verleden. Maar op dit moment is dit boek, ondanks dat het zich afspeelt in het verleden, een boek dat ook als actueel kan worden beschouwd, gezien de huidige discussies over leren uit het verleden en het buiten sluiten van bepaalde bevolkingsgroepen. Wanneer je de gruwelijkheden en de ‘aparte’ behandeling beschreven ziet staan, weet je dat dit nooit meer mag gebeuren.

Opbouw en Schrijfstijl

Schrijfster Louise Fein heeft in het boek gekozen voor een chronologische opbouw. De start van het boek met een proloog is belangrijk voor het verhaal, het zet gelijk de toon van het boek. Het verhaal is mooi opgebouwd, aldus Aline, waardoor we Hetty zien groeien. Als lezer kun je meegroeien met de verschillende personages en met name met Hetty. Hierdoor leer je de personages bijzonder goed kennen. In de hoofdstukken gaat soms meer, soms minder tijd voorbij. Iets wat ook past bij het opgroeien van Hetty, waarin rustige en minder rustige periodes elkaar afwisselen.

De schrijfstijl en opbouw zijn passend voor verhaal. Het verhaal leest lekker weg, aldus Lilien. Nynke geeft aan dat de schrijfstijl vlot is, maar dat ze het naar het einde toe wel wat langdradig vond worden. Andere lezers hebben dit weer minder ervaren. Binta beschrijft de schrijfstijl zelfs als filmisch, bepaalde scenes kun je als het ware voor je ogen zien gebeuren. Bijzonder hoe schrijfster Louise Fein er in geslaagd is met behulp van een proloog en een epiloog een krachtig geschreven boek dat echt ‘af’ is, maar tegelijkertijd ook ruimte voor vragen en eigen gedachten van de lezer neer te zetten. Want stiekem zouden onze lezers nog best iets meer te weten willen komen over het naoorlogse leven van de verschillende personages!

Eindbeoordeling

De leeservaringen van de deelnemers aan deze leesclub waren zeer positief. De beoordelingen variëren van 3,5 tot 5 sterren.

Aline: “De dochter van de nazi is een ingrijpend verhaal over de liefde onder onmogelijke omstandigheden, belangrijke keuzes, indoctrinatie, vriendschap, verraad en verzet.”

Roos: “Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van een ‘gewoon nazi meisje’, dat geeft het verhaal iets unieks. Een aanrader voor fans van historische romans over de tweede wereldoorlog!”

Anneke: “Dit hartverscheurende verhaal over een verboden liefde aan de vooravond van de tweede wereldoorlog zal niemand onberoerd laten!!!”

Loes: “De geheime liefde voor een joodse jongen en het gevaar van de oorlog loodsen je zo door het verhaal, met regelmatig verschrikkelijke gebeurtenissen waarbij je met regelmaat natte ogen hebt.”

Greet: “‘De dochter van de nazi’ is ijzersterke historische fictie, weliswaar gebaseerd op de eigen familiegeschiedenis. Het is een boek over onverdraagzaamheid en antisemitisme. Een verhaal dat grote indruk maakt, onder andere door een epiloog die er stevig inhakt. Een absoluut weergaloos debuut.”

Gemiddeld genomen geven de deelnemers De dochter van de nazi 4,5 sterren!