Beste lezer,

In dit dossier vind je de stukken over de schokkende gebeurtenissen rondom The Fairway Players-toneelgroep, en over de dood van een van hun leden. Er zit op dit moment iemand vast voor de moord, maar het lijkt erop dat deze persoon onschuldig is, en dat een aantal duistere geheimen nog niet is onthuld.

De moordenaar heeft zichzelf verraden: ergens in deze berg e-mails, berichten en brieven bevindt zich de sleutel tot de oplossing van deze zaak. Misschien wel in de informatie over de benefietavond voor de levensreddende behandeling van kleine Poppy (en de vraag of het opgehaalde geld eigenlijk wel op de goede plek terecht is gekomen), in de e-mails van de leden van de toneelvereniging over twee geheimzinnige nieuwkomers, of zelfs in de correspondentie over de felle strijd om de hoofdrol. Het is duidelijk dat diverse leden iets te verbergen hebben…

Neem jij de uitdaging aan? Lukt het je om dit mysterie op te lossen?

Opbouw

Alle lezers waren het er over eens dat deze unieke vorm van vertellen een aandachtstrekker was. We wilden allemaal dolgraag weten hoe de schrijfster dit in de praktijk zou brengen en of het ook echt zo leuk zou zijn als we hoopten. Het boek is opgebouwd uit mails en sms berichten die doorgestuurd zijn aan een tweetal die de advocaat van de verdachte moeten ondersteunen. Hierdoor zijn er geen hoofdstukken en is iedere pagina weer nieuwe informatie vanuit verschillende oogpunten. Pas later in het boek wordt duidelijk wie het slachtoffer is en wat nu daadwerkelijk aan de orde is.

De uiteindelijke opbouw van het verhaal zorgde voor wat gemende reacties. Zo gaf ChantalH aan: "Bij andere boeken heb je een indeling in hoofdstukken en die miste ik hier wel. Het is moeilijk om ergens te stoppen en het boek later weer op te pakken. Dit vond ik niet echt prettig lezen. Het zorgt er wel voor dat je door blijft lezen." Steph vond deze opbouw juist enorm positief. Ze had er het volgende over te zeggen: "Leuk om te lezen, en ook moeilijk om weg te leggen. Dit boek werkt niet met klassieke hoofdstukken, dus je leest makkelijk nog snel een mailtje, en zo ben je ineens tientallen pagina's verder."

Schrijfstijl

Zoals gezegd is er een originele opbouw van het verhaal met een daarbij even unieke schrijfstijl. Ondanks dat het grootste gedeelte chronologisch verteld wordt is het toch een wir war aan informatie. En de schrijfster heeft dit op een goede manier aan elkaar weten te plakken. Zo vind ook ElkeT: "Elk karakter heeft zijn eigen schrijfstijl, waar op voorhand duidelijk over is nagedacht. Niets zo irritant als personages die dezelfde woorden en zinnen gebruiken."  Katy merkt daarbij nog het volgende op: "Het meest opvallende komt voor mij voort uit de manier waarop het verhaal is opgebouwd: een gebrek aan een verteller. We leren de personages kennen aan de hand van hun correspondentie met elkaar en niet aan de hand van beschrijvingen door de auteur. Dit zorgt voor een erg directe manier van vertellen." 

Meerdere lezers hadden wel wat commentaar over de grote hoeveelheid mailcontact in een boek dat zich toch echt afspeelt in het heden. Zo geeft Andrea aan: "Ik zou er meer whatsapp berichten toevoegen. Dat gaat toch vluchter dan de emails. Je kan zeker niet te veel tekst in schrijven, dat is natuurlijk wel nodig voor het verhaal." Ook het feit dat het slachtoffer pas zo laat in het verhaal bekend wordt gemaakt wordt door veel lezers gezien als een minpuntje.

Werkwijze

Om echt als een detective in het boek te kunnen duiken had iedere lezer zo hun eigen werkwijze. We willen uiteraard allemaal toch wel het mysterie en de dader te ontmaskeren. SabrinaK heeft het als volgt aangepakt: "Ik heb aantekeningen gemaakt tijdens het lezen. Daarnaast heb ik ook geregeld terug gebladerd en mijn aantekeningen aangepast als een nieuw mailtje me nieuwe aanwijzingen gaven." Ook RaissaM heeft een aangepaste manier van lezen toegepast "ik heb vooral de mailtjes geprobeerd een beetje uit te pluizen en wijzer van te worden. Ik heb briefjes in mijn boek geschoven met aantekeningen wat mij op viel aan de mailtjes."

Maar dan is natuurlijk de grote vraag, heeft het geholpen om op deze manier het boek te lezen. Of werkte het eigenlijk gewoon prima om erin te gaan zoals bij iedere andere detective? Voor Jamie werkte de aangepaste werkwijze goed: "Ik was wel nog steeds verrast door sommige openbaringen, die ik zelf nooit opgemerkt zou hebben als er niet naar gehint werd. Maar de aantekeningen hebben ook zeker geholpen op het einde om mee te kunnen gaan in de gedachtenstroom." Elsbeth had geen andere manier gekozen dan hoe ze normaal een boek zou lezen en dit is wat zij erover te zeggen had: "Om tot de juiste moordenaar te komen, had ik, denk ik, dezelfde vragen moeten beantwoorden als de assistentes van de advocaat. Maar ik zag deze moordenaar niet aankomen."

Ontknoping

De lezer is gebombardeerd met enorm veel mails en smsjes met allerlei informatie. En dan lezen we eindelijk wie het slachtoffer is en de verdachte die nu (onterecht??) vastzit. Vervolgens ontvangen we nog meer aanvullende informatie die uiteindelijk zorgt voor de ontknoping. Maar hoe hebben de lezers deze manier en de ontknoping ervaren?

Marieke Leest: "Ik had een klein beetje moeite met de ontknoping omdat ik had verwacht dat je het allemaal als lezer zelf zou kunnen vinden. Wie vermoord was had ik juist en de moordenaar ook wel maar dat was meer door gokken." JeanetteKoningKars zei het volgende over de ontknoping: "Ik zag de ontknoping niet aankomen, kwam voor mij volkomen uit de lucht vallen. Het plot was volgens mij gewoon goed. Ik had wel door wie er werd vermoord, maar totaal geen zicht in wie de dader daadwerkelijk was."

Voor de meeste van onze lezers was het een beetje een teleurstelling dat je niet achter de dader, en vooral het motief, kan komen met de gegeven informatie in het eerste deel van het boek. Pas nadat het slachtoffer bekend is komt er aanvullende informatie wat een beetje voelt alsof het uit de lucht komt vallen. Het had leuker geweest als dit eerder in het boek al naar voren was gekomen, zodat de lezer ook daadwerkelijk alles tot de beschikking heeft en echt mee kan speuren. Dat was nu niet aan de orde.

Conclusie

Ondanks een aantal puntjes van verbetering heeft het grootste deel van onze lezers genoten van het boek. Met een uiteindelijke score van een 3,9 is dit zeker geen slechte uitkomst voor dit unieke boek.

Het was een vermakelijk spektakel wat ontzettend makkelijk weg te lezen was (voor de meesten) en je werd ook zeker uitgedaagd om de hersenen te laten kraken om tot de ontknoping te komen.

En ook al wisten we niet allemaal wie de dader was, het slachtoffer hadden de meesten wel al aan zien komen. En dat is toch ook wel een applausje waard.

Al met al een leuke 'cozy misdaad verhaal' die zeker voor de liefhebbers van de echte Britse detectives een aanrader is.