Half november zijn we gestart met 15 lezers aan De laatste dans, waarbij de motivatie voor deelname nogal eens verschilde. Zo heeft Leonie zich aangemeld doordat ze dan veel bewuster en intenser leest, terwijl Hilma zich specifiek voor deze leesclub heeft aangemeld omdat ze geniet van boeken waarin de auteur verschillende tijden en personages met elkaar verbindt. Reneé en Suzanne kiezen met hun deelname juist voor een uitstapje naar een ander genre. Bij een korte “Hot or Not” blijkt in ieder geval de cover bij iedereen wel in de smaak te vallen.

Hilma Werff: Het is een boek met veel pagina’s en de schrijfstijl is fijn. Door de manier van vertellen, in twee tijden, beleefd door verschillende personages, maakt dat het wel blijft boeien. Maar het is wel een boek dat ik makkelijk weg kon leggen, het was niet zo, dat ik moest blijven lezen. Wat dat betreft, is het mij iets tegengevallen.

Hoofdpersonen Jane, Leo en Rose ontwikkelen zich alle drie gedurende het verhaal, waarbij Janneke aangeeft het mooi te vinden dat dit zo goed zicht baar is. Passie zegt hierover dat ze beide dames eerst los zag van elkaar, maar dat ze meer overeenkomsten tussen hen beiden zag naarmate het verhaal vorderde. Door iedereen wordt liefde / vriendschap als het belangrijkste thema in deze roman gezien, maar onder andere Jil en Sylvia noemen ook dat de oorlog een prominent thema is.

Janneke Elderbroek: De afwisseling tussen de twee verhaallijnen is in het begin even wennen, maar heeft als voordeel dat het tempo in het verhaal creëert. Zo voorkomt de auteur dat het boek langdradig wordt, wat met 464 pagina’s best een uitdaging kan zijn.

Miriam noemt de schrijfstijl van Sarra Manning eerder beschrijvend dan beeldend en Carine is het met haar eens dat Manning ook nog eens dichtbij haar personages weet te blijven. Esther vond het echter wel een fijne schrijfstijl maar soms te gelijkmatig waardoor ze niet altijd erbij bleef en ook Karina had hier wel last van. Over de opbouw is de algemene mening dat het wel goed in elkaar steekt, maar dat het einde wel meer uitgewerkt had kunnen worden. MaryamThomasse vraagt zich zelfs af of de auteur een vervolg wil schrijven en het daarom nagelaten heeft.  Ook de diepgang word niet door iedereen ervaren al noemen Esther en Miriam wel dat De laatste dans een invoelbaar boek is. Jil daarentegen ervaarde juist dat Manning kans zag om door het boek heen meerder emoties bij haar los te maken en vind dat best wel goed.

MaryamThomasse: De schrijfster is er heel goed in geslaagd om de lezer steeds meer te laten weten over de hoofdpersonen: hoe hun jeugd geweest en welke soms vreselijke gebeurtenissen hen gevormd heeft tot de persoon die ze nu lijken te zijn geworden. En dit zonder dat ze te snel te veel onthult.

De lezers van De laatste dans zijn het er unaniem over eens dat het boek de verwachtingen heeft overtroffen. Janneke had in het begin het idee dat het boek helemaal niet zou zijn wat ze verwacht had, maar dat veranderde gelukkig nog. Silivia verwachte en las een prachtig ontroerende roman en Reneé, fervent thrillerlezer, werd positief verrast door de goed geschreven, onderhoudende roman. Van deze leesclub krijgt De laatste dans dan ook een gemiddelde waardering van 4 sterren.