Over ‘De laatste ronde’ 

De Vlaamse auteur en journalist Louis van Dievel schreef een boek over de heel ervaren ‘facteur’ (postbode) Ludo. Deze laatste is tevens de verteller uit de roman De laatste ronde.

Tijdens zijn laatste werkdagen - vooraleer te gaan genieten van zijn pensioen - kijkt Ludo terug op zijn leven; tevens werpt hij voorzichtig een oogje op de toekomst. Zijn huidige werkterrein is het fictieve Vlaamse dorpje Bovenbroek, waar ieder huisje een eigen kruisje heeft. De postbode, zijn vrouw Marij, hun dochter Karin en de andere dorpsgenoten; ze hebben allemaal hun eigen portie leed te verwerken. 

De leesclub

Vlaams

Niet alleen Cheyenne en Anissa - twee jonge stagiaires – begeleiden Ludo tijdens zijn laatste dagen als postbode, ook de 15 deelnemers aan deze leesclub gaan mee op pad. We zijn allen heel benieuwd naar de reacties op het boek, geschreven in een Vlaamse spreektaal, voorzien van een beetje dialect.

Een bont gezelschap lezers dat bestaat uit dames en heren, mooi gespreid over verschillende leeftijden, alsook een mix van Nederlanders en Vlamingen. Zorgt dit alles voor vonken en vuur? Neen, wel voor een erg boeiende en bovenal leerrijke discussie die zich vooral toespitst op het verhaal zelf. Slechts een enkele deelnemer stoort zich aan de taal.

Verteller Ludo en schrijver Louis in de leesclubdiscussie

Ludo als hoofdpersonage weet de harten van de deelnemers te stelen. Je leeft met hem mee en je blikt geïnteresseerd over zijn schouder terug op zijn leven. Erik Vlaminck, een collega-auteur van Louis van Dievel, beweert dat het boek niet ophoudt bij de laatste pagina. Dit wordt met unanimiteit bevestigd door de lezers. Dat de schrijver ook heel wat vragen onbeantwoord laat? De meerderheid vindt het helemaal niet storend. Een lezer omschrijft het bijna filosofisch als volgt: “Niemand verlaat dit leven met een antwoord op elke (levens)vraag. Veel vragen worden nooit beantwoord. Geen enkel leven is afgerond, ook niet dat van iemand die 100 wordt.”

De laatste ronde is een verhaal met een lach en een traan, zowel tragikomisch als psychologisch en ernstig getint. De belangrijkste personages krijgen heel wat lof toegezwaaid. Het zijn immers echte mensen - van vlees en bloed - neergezet in een eenvoudig maar boeiend volks verhaal.

Klinkt er dan alleen maar ‘driewerf hoera’? Neen… De leesclubdiscussie toont aan dat we het niet altijd helemaal eens zijn met elkaar. Dat er eveneens hier en daar nuanceringen zijn, dat is maar goed ook. Het abrupte einde wordt niet door iedereen even enthousiast onthaald. Toch blijft de algemene indruk bijzonder positief. Dit zal ook duidelijk blijken in de beoordeling en in de lezersrecensies. Blijft nog de vraag: wie is dan wel het kind van de rekening? Om hierop het antwoord te kennen moet je eerst even De laatste ronde lezen!     

Beoordeling

Maar liefst 13 keer wordt deze roman beloond met 4 sterren. Een keer de volle buit van 5 en 1 deelnemer beoordeelt het boek met 3 sterren.

Eindoordeel: 4 lovende en veelbelovende sterren.

“Gaat uwe neus nu niet een beetje krullen, kapoen die ge zijt, Louis van Dievel?”

Deze uiterst tevreden coördinator heeft heel veel plezier beleefd tijdens de looptijd van deze leesclub.

Beste deelnemers: “ge zijt allemaal bedankt”. Heel graag tot een volgende keer!