Over de man die zijn baas liet verdwijnen
De ambitieuze maar dromerige jonge zakenman Jack Kempinski begint aan een veelbelovende baan bij een groot bedrijf. Al snel komt hij erachter dat zijn baas hem op een geraffineerde manier wil laten opdraaien voor illegale praktijken op kantoor. Jack wil wraak en begint ermee zijn de dochter van de baas te verleiden. Waarom wil de jonge zakenman Jack Kempinski zijn baas om zeep helpen? Welke rol speelt zijn broer Tom, een gesjeesde medicijnenstudent? Geleidelijk worden de drijfveren van de hoofdpersonen onthuld, met vreemde kantoorscènes, een absurd sollicitatiegesprek, een roerig privéleven met zinloze seks en functioneel geweld.

Jaap Stroosnier is een headhunter, een schrijver en een kunstschilder. Hij werkte eerder in verschillende managementfuncties bij multinationals. ‘Ze hebben er geen idee van met wat voor vreemde gedachten ik rondloop’, aldus Jaap. In twaalf jaar tijd versleet hij zelf negen bazen.

De leesclub

De schrijfstijl
“De lengte van de zinnen en de zinsopbouw bevordert het soepel kunnen lezen van het verhaal. De stijl verdient echter een beter inhoudelijk verhaal.”, aldus Paul Huibers. Volgens Johan past de schrijfstijl echter goed bij het verhaal: “Ik vind het een fijne en bondige schrijfstijl. Korte zinnen met vaak rauw beschrijvingen die ik erg goed bij de karakters vind passen.” Jacqueje is het gedeeltelijk met Johan eens: “Misschien past dat rauwe inderdaad goed bij de karakters. Toch had ik het gevoel de karakters niet goed te kunnen doorgronden.” Marij vindt dat de schrijfstijl naarmate je verder in het boek komt verandert: “In het begin heb je soms super lange zinnen. De schrijfstijl wordt later directer. Door het gebruik van korte zinnen wordt het boek steeds beter leesbaarder en ga je sneller door de tekst.” Ook NathalieZ vindt de zinnen soms te lang: “Het lijkt af en toe een wedstrijdje om de langst mogelijke zin te schrijven.”

Roman of toch een thriller?
Wat een van de deelnemers meteen opvalt is dat er in kleine letters ‘roman’ op de kaft van het boek staat. Een aantal deelnemers heeft hier zo zijn (of haar) twijfels bij. Volgens hen past het namelijk ook prima in het thrillergenre. “Ik ga toch voor thriller vanwege het psychologische spelletje dat beide mannen met elkaar spelen,” zegt Ann Janssens. Ook Sabrina en Rozijntje gaan voor een thriller. Paul Huibers gaat toch voor een roman: “Kenmerk van een roman is ondermeer dat de handelingen van een persoon (hier dus Jack) in relatie staan tot het karakter van de persoon”. Maar er zijn ook deelnemers die het in het midden latten hangen. Zo ook Jolien Gijselinck: “Langs de ene kant zou ik zeggen roman omdat je vooral een kijk krijgt op de binnenkant van het hoofdpersonage. Langs de andere kant zou ik zeggen een thriller omdat er toch wel wat spanning in zit”.

Gebruik van elementen
Om diepgang aan te brengen of om voor spanning te zorgen kan de schrijver ervoor kiezen om gebruik te maken van verschillende elementen. Denk aan perspectiefwisselingen of flashbacks. Hoe zit dat met De man die zijn baas liet verdwijnen?
Volgens Ina Beekman maakt de flashforward aan het begin van het boek wel duidelijk wat er gaat gebeuren: “Hier zit de spanning in. Maar helaas valt die later nogal weg.” Volgens Rozijntje zit die diepgang vooral in de manier waarop de schrijver ingaat op de families en relaties van Jack: “Je leest hoe hij Claudia heeft leren kennen en hoe haar familie is. Maar ook over uit wat voor gezin hij zelf komt.” Jacqueje sluit zich hier bij aan: “Je leert hierdoor Jack en zijn achtergrond kennen. Het plaatst het geheel wat in perspectief.” Volgens Ann Jansssens is het het personage van Tom, Jack’s broer, dat voor spanning zorgt.

Eindoordeel en waardering
De deelnemers aan de leesclub waren wisselend enthousiast. Het eindoordeel komt dan ook uit op een gemiddelde van 2.5 sterren.

“Waar ik echt veel moeite mee had en wat dan ook de hoofdreden is die mijn beoordeling deed doorslaan, was de onevenwichtige schrijfstijl van de eerste paar hoofdstukken.” – Tess (2 sterren)
“Ik had daadwerkelijk het gevoel had dat Jack steeds aan het woord is en niet de schrijver.” - Ann Janssens (4 sterren)
“De opbouw naar het plot komt wat langzaam opgang, doordat er veel zijwegen worden ingeslagen. Maar dit maakt het verhaal wel grappiger.” – Carole Jeunink (3 sterren)
“Het vraagt wat doorzettingsvermogen maar halverwege het boek zal je beloond worden.” – Jolien Gijselinck
“Voor mij een te langdradig boek waar ik vooral in het begin nogal moeite had om in te komen” – Ina Beekman (1 ster)
“De schrijfstijl is op zich goed, alleen zijn de zinnen wat te lang. Ook is er teveel informatie die echt niet nodig is.” – Linda Bouwmeester (2 sterren)