Over het boek

De meisje

Jaouad Alloul
Uitgeverij Lannoo

Als kind wil Idriss een meisje zijn. Dat zou alles oplossen, volgens hem. Hij zou jurken kunnen dragen, en hoge hakken. En hij zou gewoon verliefd mogen zijn op jongens. Elke avond bidt hij tot god om genezing. Elke morgen is alles nog altijd zoals het was.

Op 20-jarige leeftijd trekt hij de deur achter zich dicht en stapt hij een nieuwe wereld in. Weg van huis, weg van God. Op zoek naar zichzelf.

Leesfragment

De meisje is een authentieke en belangrijke vertelling over zijn wie je wilt zijn. Alloul combineert moeiteloos verdriet met humor in dit aangrijpende verhaal. Hieronder vind je alvast een sneak preview van het boek. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Jaouad Alloul is queeractivist, kunstenaar, theatermaker, zanger en auteur. Hij groeide op in Antwerpen in een traditioneel Marrokaans islamitisch gezin. Dat bood de nodige uitdagingen, als homoseksueel in een gemeenschap die daar niet voor openstond en weinig ruimte bood voor zijn zoektocht naar zijn identiteit. 'Ik viel op door mijn genderfluïde uitstraling; mensen wisten vaak niet of ik een jongen of meisje was,' vertelt hij in een interview met Spot.

Hij wist al vroeg dat hij wilde 'performen', maar lange tijd niet in welke vorm. Hij trad op als drag queen in nachtclubs, begon vervolgens met zingen en staat regelmatig op de planken in het theater met zijn eigen voorstellingen. Ook zijn debuutroman De meisje draagt daaraan bij, waarin hij opnieuw zijn eigen ervaringen verweeft. Het boek is gebaseerd op de gelijknamige theatervoorstelling uit 2019.

'Mijn monoloog De meisje gaat over de zoektocht naar mijn identiteit, over mijn worsteling met 'de meisje' in mijzelf, over wat dat betekende voor mijn ouders en broers en zussen en over mijn strijd voor hun erkenning.'

Alloul beschouwt zichzelf als een bruggenbouwer, iets dat hij van zijn moeder heeft geleerd. Zij bouwde bruggen tussen de Belgen en Marokkaanse immigranten. 'We lijken soms zo verschillend in de samenleving, maar we hebben veel meer met elkaar gemeen dan we denken. De irritaties die er zijn, zijn eigenlijk niemands fout,' vertelt hij. Alloul heeft drie jaar langs scholen gereisd om begrip en tolerantie te bevorderen.

'En om jongeren die in een vergelijkbare positie zitten als waarin ik ben opgegroeid, te laten zien dat het kan, dat er gelukkige homoseksuele moslims bestaan.'

De auteur en theatermaker omschrijft zichzelf als 'realitische optimist', want blind optimisme is in deze tijd niet mogelijk. 'Er mag onzekerheid zijn, je mag vragen hebben, maar je moet niet bang zijn voor de ander,' zegt hij. 'Daar moeten we de komende tijd echt voor oppassen. We mogen de angst niet laten domineren. Want dan kan het lelijk worden. En het leven kan echt heel mooi zijn, als we niet bang zijn om de ander te leren kennen.'