In maart stond deze leesclub in het teken van De meisjesmagneet van Jackie van Laren. Alle deelnemers kletsten erop los en het was wekenlang een gezellige boel. Het enige wat nog ontbrak was het eindverslag. Een heftige bevalling van coördinator Diana gooide roet in de planning en daardoor is het verslag iets later. Maar niet getreurd, vandaag lezen we wat Hebban van De Meisjesmagneet, het tiende boek van Van Laren, vond.

Het verhaal

Reinout Hollebeecq is een keurige, wat onzekere jongen uit Baarn die in Amsterdam Nederlands gaat studeren. Hij droomt van de liefde, maar gelooft eigenlijk niet dat een jongen als hij ooit serieus genomen kan worden door een meisje. Muziek is zijn enige ontsnappingsmogelijkheid: hij kan prachtig pianospelen en zingen, maar alleen klassiek.
Hij komt in Amsterdam boven een meisje van zijn eigen leeftijd te wonen. Ze is bassist in een metalband, heeft een knipperlichtrelatie met de ruige zanger van de band, en leeft een beetje op de rand. Het verschil met zijn eigen achtergrond had niet groter kunnen zijn. Maar als de zanger ziek wordt en het meisje Reinout vraagt om in te vallen in de band, gaat er een wereld voor hem open. Een wereld waarin hij zichzelf opnieuw kan uitvinden. Waarin hij zijn onzekerheid, zijn verlegenheid en zijn maagdelijkheid verliest en tot zijn eigen verrassing een meisjesmagneet wordt. Diep in zijn hart doet hij het allemaal voor zijn buurmeisje. Maar die is zo beschadigd dat er meer nodig is dan een coole uitstraling om haar voor zich te winnen.

Cover

De verwachtingen zijn hoog. Veel lezeressen hebben al eerder een boek van Van Laren gelezen of doen dat nog snel voordat de boeken, die met wat vertraging aankomen, binnen zijn. De cover valt de lezeressen meteen op. “De subtiele muzieknoten in de blauwe lucht vind ik erg mooi en toepasselijk. Al vraag ik mij wel af wie het meisje op de afbeelding is. Dit lijkt mij namelijk niet een metal-figuur. Dus niet één van de hoofdpersonen”, merkt Esther op na het bekijken van de cover. Jolien vindt het een typische Van Laren cover en Amarins vindt de quote die op de voorkant prijkt prachtig. Jackie licht toe: “De omslagen zijn in een bepaalde lijn ontworpen, waarbij er altijd een springend vrouwtje op staat, en een sfeerimpressie van de omgeving waar (een deel van) het verhaal zich afspeelt.” De lezeressen noemen vooral de lichte kleuren en de muzieknootjes op de cover als pluspunt.

Van nerd tot metalheld

De schrijfstijl is volgens veel lezeressen die bekend met Van Laren zijn herkenbaar. De een haalt er meer uit dan de ander, maar over opvallende elementen zijn de lezeressen het eens, Reinout is de held van het verhaal en maakt een grote groei door. “De manier waarop Reinout zich ontpopt tot een metalheld. Het zat altijd al in hem, maar toch komt het er op dat bepaalde moment en op die bepaalde manier pas uit. Dat is een heel interessante wending die hij neemt. Uiteindelijk beseft hij volgens mij dat het altijd al in hem gezeten heeft”, zegt Jolien erover. Amarins zegt: “Het leven van Reinout vind ik wel heel snel veranderen. Binnen no time verandert hij van keurige jongen in een stoere zelfverzekerde vent.” Fannie is het hier mee eens en vult aan: “Toch vind ik het mooi dat hoewel Reinout van buiten een stoere zelfverzekerde vent is, hij van binnen ook voor een deel hetzelfde blijft door te blijven piekeren en hij zichzelf niet als knappe jongen ziet.”

Ergernis

Dat feelgood altijd alleen maar vol positiviteit moet zitten, is onzin. De lezeressen hebben zich tijdens het lezen van De Meisjesmagneet soms suf geërgerd: “Ik heb me kapot geërgerd aan Cat”, zegt Maartje. Ze is niet de enige. Ook Daniella kon dit personage niet uitstaan. Ook Jolien noemt het: “Negatief was dat vooral de ergernis in Cat.” Nathalie zag dit anders: “Ik vond het een mooi verhaal over een hechte vriendengroep. Ik vond het jammer dat ze Cat langzaam kwijtraakten. Af en toe vond ik Reinout ook net iets te geduldig met Cat omgaan. Vooral bij de opnamesessies als Cat heel kinderachtig blijft doen, op dat moment was ik die Cat helemaal zat.” Eén ding is zeker, Van Laren heeft Cat neer weten te zetten als een irritant persoon. Iets wat je helemaal aan deze schrijfster kan overlaten, het creëren van echte personages.

Beoordeling

De deelnemers zijn erg te spreken over De Meisjesmagneet. Iedereen beoordeelt het boek met 4 sterren of hoger, behalve Goldie. Zij geeft het boek twee sterren, waarschijnlijk door het gebrek aan humor. Al met al mag Van Laren tevreden zijn met deze leesclub, waarin zij zelf een groot aandeel had.

Joany (4 sterren): “Reinout is een verfrissende genderbend van het ‘Mary Sue’ stereotype. Dit stereotype van een vrijwel perfect, mooie meisje wordt zoveel leuker nu de rol wordt vertolkt door een man.”

Shv1991 (4 sterren): “Ideaal voor de eerste lentestralen, maar zeker even leuk in de andere seizoenen van het jaar!”

Maartje (4 sterren): “Direct na het lezen gaf ik het boek drie sterren, maar hoe langer het na-sudderde, hoe meer ik het ging waarderen om de meerdere lagen. Ik heb het boek daarom opgewaardeerd naar vier sterren.”