Leesclub

De moedercode

Volgen Volg jeNiet volgen

19 volgers

Vraag 4: De moeders

op 19 juni 2020 door De moedercode

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Vraag 4

Een robot als moeder

In De moedercode wordt het idee van KI (of AI) gekoppeld aan het opvoeden van kinderen door een robot. Dat is een ongebruikelijke insteek. (Ik zag het alleen eerder in de Netflix-film ‘I am mother’ uit 2019, maar daar loopt het allemaal heel anders af…).

A. Wat vond je van de moeders als opvoedkundige robots?

B. Rose McBride besluit alle moeders met een eigen persoonlijkheid te programmeren. Wat vond je daarvan?

C. Hoe zou je zelf het vinden, denk je, om zo’n moeder te hebben?

Reacties op: Vraag 4: De moeders

747916

19 juni 2020

2020-06-19T12:59:25+02:00

Herke1978

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/rsz_20200809_180559%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Herke1978

281456

A. Ik had de indruk dat ze echte moeders waren die hun kinderen zoveel mogelijk wilden leren over de wereld en ze zo goed mogelijk wilden beschermen. Ze waren dusdanig goed geprogrammeerd dat ze exact wisten wat ze moesten doen om hun kind groot te brengen, van de juiste voeding tot de juiste overlevingstechnieken enz.. Ze konden verzorgen, troosten en leerden wat emoties waren en hoe hier mee om te gaan. Dit vond ik best bijzonder en vraag me af of dit daadwerkelijk allemaal zou kunnen in de toekomst. B. Ik vond het een wijs besluit om de persoonlijkheid van hun biologische moeder zo goed mogelijk te programmeren in de "moeders". Zo kregen de kinderen een eigen "moeder", een eigen opvoeding met eigen opvattingen. Op deze manier zijn alle kinderen een individu, kunnen ze leren van elkaar en op verschillende manieren naar de wereld kijken. C. In De moedercode groeien de kinderen enkel met hun robotmoeder op. Doordat de kinderen alleen opgroeien zijn ze gewoon dat de robot hun moeder is en weten ze ook niet beter. Ik denk dat dit voor mezelf ook zo zijn. Als ik werd opgevoed door een robotmoeder dan zou dat mijn moeder zijn.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

747920

19 juni 2020

2020-06-19T13:06:36+02:00

Ruby

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG_20211112_144536_316.jpg

https://www.hebban.nl/!/ruby-2

190027

A: Opvoedkundige robots vind ik eigenlijk een beangstigende gedachte. Hoe kunnen zij bepaalde zaken beoordelen. Soms kan een kind iets heel ’stout’ doen maar is het eigenlijk gewoon een kwestie van een goede inborst. Onlangs maakte ik zelf iets mee met mijn zoon die op school gestraft werd omdat hij een slechte tekening maakte (een boos gezicht met de tekst “jij bent mijn vriend niet meer”). De juf was aardig geschrokken van mijn lieve zoon die zo hard kon zijn tegen een kind van zijn klas. Toen ik er met hem over sprak bleek het zo te zijn dat het kind waar hij een tekening voor maakte eigenlijk de meisjes pestte in de klas en hen uitmaakte met heel wat stoutere namen dan ‘jij bent mijn vriend niet meer’. Dus eigenlijk kwam mijn zoon net op voor de meisjes van z’n klas en verdiende hij volgens mij zelfs niet eens straf… Hoe kan een robot kleine insinuaties hebben of het EQ waar we allemaal mee zitten? Robots de controle laten overnemen zowel op opvoedkundig vlak als zelfs op auto-vlak, waar auto’s zelf de keuze zouden moeten maken bij een aanrijding hoe en wat er zal gebeuren, zijn toch zaken waar ik geen fan van ben. (Kijk maar naar Sela die verdronken is…) B: Het persoonlijke toevoegen aan de moeders vond ik wel een leuke gedachte. Zo heeft niet elk kind krak dezelfde opvoeding, maar krijgt het ook wat meer focuspunten van zaken die de ‘echte’ moeder belangrijk vindt. Nature vs. nurture… Opvoeding blijft zo belangrijk en persoonlijke toetsen waren hier dus een goede zet. Ik vond het wel spijtig dat we van ‘Nova’ zo weinig te weten kwamen, net omdat zij blijkbaar danig speciaal was om 2 kinderen te mogen maken. C: Hoe zou je het zelf vinden… Dat vind ik een hele moeilijke vraag omdat ik denk dat je daar als kind niet bij stilstaat. Je moeder is je moeder punt en ergens denk je dat alle moeders zoals de jouwe zijn. Jij ziet zelf niet in dat je robotmoeder anders zou zijn dan een moeder zoals we ze nu kennen. Zelfde bijvoorbeeld met kinderen die in armoede opgroeien of zelfs kinderen die misbruikt worden. Velen denken dat dit “normaal” is en dat dit in elk gezin voorkomt. Dus ik denk dat je je robotmoeder sowieso als een moeder zou beschouwen. Maar wetende wat ik nu gehad heb en zelf ben, zou ik toch niet opteren voor een robotmoeder…

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

747987

19 juni 2020

2020-06-19T15:14:28+02:00

Gea Kuipers

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/nieuwlogo%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/GeaK60

305573

Wat een geweldige zoon heb jij!!! En zijn juf zou misschien moeten leren om verder te kijken.

747920

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

750165

24 juni 2020

2020-06-24T08:29:15+02:00

Ruby

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG_20211112_144536_316.jpg

https://www.hebban.nl/!/ruby-2

190027

Dankje :-) leuk om te horen.

747987

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749545

22 juni 2020

2020-06-22T16:14:05+02:00

Anne-Claire Verham

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Duitsland%202018%20008%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/anne-claire-verham

123169

Sterk punt, Ruby, van dat inschatten!

747920

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

747936

19 juni 2020

2020-06-19T13:27:31+02:00

Sandra Hutchison

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/San%20in%20Kroati%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/sandra-hutchison

120053

A. Wie weet wat robots in de toekomst allemaal van ons over gaan nemen. Nu moet ik er niet aandenken, maar als het de mensheid zou kunnen redden zoals in het boek is het misschien wel een oplossing, maar of we daar goed aan zouden doen? B. Voor het verhaal was dit een interessant gegeven, iedere robot zijn eigen karakter, waardoor ook ieder kind zich anders ontwikkeld. Ieder met zijn eigen talenten en interesses. C. Als ik zo’n moeder zou hebben zou ik niet beter weten en het dan zeer waarschijnlijk ook prima vinden en accepteren. Je hebt dan weinig keus. De kinderen in het boek beschouwen de robot ook als hun echte moeder. Ze zijn al bij hun vanaf hun geboorte en wisten in eerste instantie niet eens dat het ook anders kan.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

747986

19 juni 2020

2020-06-19T15:12:28+02:00

Gea Kuipers

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/nieuwlogo%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/GeaK60

305573

A. Ik vond de moederrobots eigenlijk vanaf het begin menselijker dan ik had verwacht. Nog voor 'de actie' van Rose McBride ter sprake kwam. Ik was zelfs een beetje jaloers op de kinderen dat ze al op zo'n jonge leeftijd over zoveel kennis beschikten en/of er gebruik van konden maken. Het grootste nadeel vond ik dat de moeders (m.u.v. het eind van het boek) alleen opdrachten uitvoerden en niet zelf beslissingen namen. B. Dat stukje persoonlijkheid dat Rose McBride inbracht, vond ik een geweldige zet. Hiermee kreeg het boek een mooie wending waardoor de moeders uiteindelijk in staat waren te kiezen voor het welzijn van hun kinderen i.p.v. klakkeloos een opdracht te volgen. C. Onder A. zeg ik al enigszins jaloers te zijn op de kinderen. Ik maak het nu heel persoonlijk: mijn moeder heeft me op emotioneel gebied behoorlijk verwaarloosd en daar heb ik tot circa mijn 50-ste de consequenties van ondervonden. Ik had haar - als die mogelijkheid toentertijd bestond / of als dit werkelijkheid was - zonder meer ingeruild voor een robotmoeder. (Zo zwart-wit lijkt het hard dat begrijp ik, maar het voert te ver om meer te vertellen.) En om dezelfde, maar ook nog zwaarwegender redenen zou ik een bepaalde groep kinderen met alle liefde een moederrobot toewensen.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748053

19 juni 2020

2020-06-19T17:37:55+02:00

Marianne Delmee

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/20210329_132957.jpg

https://www.hebban.nl/!/JaneEyre

267622

A, voor zover er over de robotmoeders werd geschreven, overtuigde het mij, de robotmoeders kweten zich zeer overtuigend van hun taak, de kinderen hadden ook echt een relatie met de robotmoeder. Als ik er wat dieper over nadenk ontbreekt er een essentiële periode, hoe de kinderen uiteindelijk groot geworden zijn blijft een vraagteken, ze zijn het gewoon opeens. Ik ben het eens met wat Ruby hierover zegt, zo eenvoudig is het niet, al was het leuk om over de veilige cocon te lezen en de koesterende handen, een kind heeft meer nodig om te groeien. Dus leuk in het verhaal, maar laat het daar maar bij blijven. B, ik vond het een goed idee om elke robot zoveel mogelijk te programmeren naar de biologische moeder,maar ook hier blijft het een beetje steken in uiterlijkheden, het blijft een beetje aan de oppervlakte allemaal en wordt niet echt uitgewerkt. De wending aan het eind dat de moeders eigen initiatief beginnen te tonen vond ik wel interessant. C, waarschijnlijk zou je het accepteren, je weet niet beter. Maar als geheel blijft het voor mij toch een sprookje, een kind dat een groot aantal jaren alleen met een machine leeft, hoe rijk geprogrammeerd ook, kan niet zomaar samenleven met andere mensen, daar is toch echt menselijke interactie voor nodig.

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749546

22 juni 2020

2020-06-22T16:17:42+02:00

Anne-Claire Verham

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Duitsland%202018%20008%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/anne-claire-verham

123169

Het sociale gedeelte is inderdaad wel erg lang erg mager voor die kinderen. O f daar zo'n schatje als Kai uit voort kan komen, lijkt mij ook onwaarschijnlijk. 😀

748053

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748147

19 juni 2020

2020-06-19T21:53:01+02:00

Paula

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Rond%20400.png

https://www.hebban.nl/!/paula-imans

127474

A. Ik bleef de robotmoeders toch een beetje kil vinden, zeker omdat we niet weten hoe de eerste jaren van de kinderen zijn, en dat zijn toch de belangrijkste jaren. B. Op zich is het voor het verhaal wel handig dat alle moeders een eigen persoonlijkheid hebben, maar die zag ik niet echt terug in de kinderen. Voor mij was het toch: een kind opgevoed door een robot. C. Ik denk dat als ik zo'n moeder zou hebben, ik niet beter zou weten. Mocht ik dan kinderen tegenkomen die "echte" ouders zouden hebben ik me toch af zou gaan vragen waarom juist ik een robotmoeder zou hebben.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748164

19 juni 2020

2020-06-19T22:44:24+02:00

Melissa Markesteijn

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/FB_IMG_1594368753176.jpg

https://www.hebban.nl/!/melissa-van-maren-markesteijn

256827

A. Ik vond de moederbord goed uitgewerkt. Ze waren voor mij echt wel moeders, maar met beperkingen. De band met de kinderen was heel bijzonder. Net als een echte moeder zaten er in de robots ook fouten. Dat kan ook niet anders, want ze zijn door mensen geprogrammeerd en gelanceerd. B. Het idee om de robots een persoonlijkheid te geven vond ik goed, maar minder goed uitgewerkt. Hoe zag je de persoonlijkheid van Nora of Rose terug in de robots? Dat was voor mij niet heel duidelijk. C. Nee ik zou geen grootmoeder willen hebben. Ik denk dat vooral emoties nog niet goed te programmeren zijn. Niet in alle gradaties zoal de mens ze kent. We snappen zelf de helft van de tijd niet wat we voelen, laat staan dat we daar een robot in moeten programmeren. We weten eigenlijk nog maar zo weinig over de menselijke geest.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748361

20 juni 2020

2020-06-20T12:57:54+02:00

Sandra

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/foto%20moi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/sandra-40

249596

A. Niks mis mee. Vanuit oogpunt van de AI functionerden ze zoals geprogrammeerd, vanuit het perspectief van de kinderen > ze weten niet beter, moeders kies je niet, je zult het er mee moeten doen. Menselijke moeders hebben zo ook hun fouten, ze zijn weliswaar 'geconditioneerd' om optimaal te doen wat er van hen vewacht wordt, maar de voorbeelden zijn legio waarbij het niet lukt, met alle schreidenende gevolgen van dien. B. Zij gaat uit van een typisch menselijk kenmerk, namelijk dat wij als soort overal menselijk gedrag in andere dieren, of objecten herkennen. Denk maar aan de befaamde kattenfilmpjes, of dieren die zogenaamd 'menselijk' gedrag vertonen. Daarvan is natuurlijk geen sprake. Het is een typsich menselijke eigenschap om iets van eigenheid binnen een gemeenschappelijkheid na te streven. Dat is ook de reden dat Ro-Z een lik verf kreeg. Vanuit Darwinistisch oogpunt gezien verandert ze de robot, opdat deze modificatie ervoor zorgt dat de overlevingskans van de soort verzekerd is (en nieuw kan niet met oud reproduceren). Theologisch schept zij leven - echter niet na haar evenbeeld (engels met vleugels en rupsbanden, that's new :) ha) en daar is ook nog iets voor te zeggen, en hekelt zij wellicht de mens als soort die meent als goden op deze planeet alles te kunnen manipuleren, en dat terwijl nog maar 250.000 generaties ons voorgingen..... C. Ja hoor, prima. Mensen zijn (en worden) tenslotte ook vanaf de geboorte geprogrammeerd, via hun DNA en via opvoeding, conditionering, omgeving, etc.... Wij moeten tenslotte ook binnen specifieke parameters (lees regels, fatsoensnormen, aangeleerd gedrag) functioneren. En evolutionair is het de taak van een soort om 'offspring' te reproduceren, die betere versies zijn dan de voorgaande exemplaren. Het reproductieproces van de mens is evolutionair nogal bizar te noemen (te groot hoofd). Wat evolutionair niet werkt, maakt plaats voor andere, betere soorten. Volgens Sir David Attenborough is er al een nieuwe extinctie ronde gaande, de kans dat de mens deze ronde overleeft is bijzonder nietig. En juist dat vind ik persoonlijk een hele fijne gedachte.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748648

20 juni 2020

2020-06-20T20:25:39+02:00

Sandra

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/foto%20moi%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/sandra-40

249596

Overigens, wie een dialoog tussen een 'Moeder' en haar zoon wil luisteren, kan wellicht even googelen op 'The Machine Stops. Al in 1909 geschreven en onder meer te beluisteren in Librivox. Als tip. Librivox is de Gutenberg database voor audioboeken.

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749548

22 juni 2020

2020-06-22T16:19:19+02:00

Anne-Claire Verham

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Duitsland%202018%20008%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/anne-claire-verham

123169

Bedankt voor alweer een leuke tip!

748648

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748814

21 juni 2020

2020-06-21T10:17:22+02:00

VinaPina

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/67086494_874541696239049_7095790442670718976_n.jpg

https://www.hebban.nl/!/VinaPina

302046

A. Opvoedkundig gezien hebben ze hun werk wel goed gedaan hebben. Ze hebben de kinderen zo goed mogelijk onderwezen en veilig gehouden. Ze leerden hen praten, hoe ze voedsel en water konden vinden, over de wereld er uitzag en hoe die werkte voor de Epidemie, … Het gebrek aan menselijke liefde is natuurlijk wel aanwezig, maar verder hebben de Moeders hun taak netjes gedaan. Gezien het gebrek aan alternatieven waren de Moeders de enige oplossing, en die taak hebben ze vervuld. B. Een goed idee! Je creëert onderscheid tussen de persoonlijkheden van de Moeders én de kinderen op die manier, maar dat maakt het net menselijk en interessant. Het ene kind is bijvoorbeeld nieuwsgieriger dan het andere, of wantrouwiger (zoals Zak). Anderzijds schelen de Moeders ook allemaal een beetje. De ene leert haar kind jagen en vlees eten, de ander niet. Doordat de Moeders allen een eigen, andere persoonlijkheid hebben, hebben de kinderen die ook. C. In dezelfde situatie? Dat zou heel welkom zijn, denk ik. Veilig. Leerzaam. Maar je mist dan natuurlijk wel het menselijke contact. Als je niet beter weet, zoals de kinderen, mis je dat natuurlijk niet écht, je kan niet iets missen wat je niet kent, maar zo’n moeder zou in die situatie wel de eenzaamheid tegengaan en de kans op overleven aanzienlijk verhogen. De telepathische communicatie lijkt me wel een ervaring die spreekt van een diepe verbondenheid.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748900

21 juni 2020

2020-06-21T12:27:05+02:00

Samantha

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Samantha_DSC6655_sq%20bewerkt.jpg

https://www.hebban.nl/!/samantha-2

123180

A. Misschien in tegenstelling tot andere lezers vond ik dat er niet heel uitgebreid werd verhaald over de ‘moeder-kwaliteiten’ van de robots. Het was wel heel duidelijk dat deze bots arts, leraar, beschermer etc zijn. Pas aan het einde worden de verschillen, anders dan bijvoorbeeld geloofskwesties, tussen de bots duidelijker en lijken deze iets terug te komen in het handelen van het kind. Op het allerlaatst wordt het verschil heel erg duidelijk tussen menselijke moeders en de bots, doordat het hoofdpersonage en zijn dan beschikking krijgt over extra input van de menselijke originele moeder. Wat betreft het opvoedkundige deel dat zich bezighoudt met eten en drinken zoeken zijn de moeders wel voor een deel geslaagd. Dat ze niet helemaal geslaagd zijn komt door de beperkingen die de bots is opgelegd om niet naar ‘onbekend’ terrein te gaan. B. Een eigen persoonlijkheid geven aan de bots vond ik een hele goede. Hierdoor was het team er zeker van dat er een groep kinderen met verschillende kwaliteiten werd grootgebracht, waardoor de kans van de mensheid op overlever sterker wordt. Als alle kinderen braaf naar hun moeders waren blijven luisteren dan hadden ze niet overleefd. C. Ik zou zelf geen robot-moeder willen hebben, want er mist toch iets. Hoewel ik me kan voorstellen dat de hier gekozen oplossing bij een dreiging van totaal uitsterven van de mensheid toch uiteindelijk een zeer goede ‘next-best’ oplossing is.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749549

22 juni 2020

2020-06-22T16:23:04+02:00

Anne-Claire Verham

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Duitsland%202018%20008%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/anne-claire-verham

123169

Ik vond dus ook, hoor, dat die moederbots uiteindelijk niet afdoende aan bod kwamen. ;-)

748900

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

750166

24 juni 2020

2020-06-24T08:30:23+02:00

Ruby

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG_20211112_144536_316.jpg

https://www.hebban.nl/!/ruby-2

190027

Ja, maar uiteindelijk weet je wel van niet beter...

749549

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748908

21 juni 2020

2020-06-21T13:13:31+02:00

Carovh

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_2.png

https://www.hebban.nl/!/Carovh

313892

A. Het idee van de moeders als opvoedkundige robots beangstigde mij eerst wel. Nu ik het boek gelezen heb, is dat gevoel wel minder. De robots waren, zoals hier boven ook al benoemd werd, menselijker dan verwacht. B. Ik denk dat het goed is om alle moeders met een eigen persoonlijkheid te programmeren. De overeenkomst met ‘echte’ ouders wordt daardoor groter en kinderen zullen denk ik meer van elkaar verschillen. Onderling kan er dan meer van elkaar geleerd worden. C. Ik kan mij het haast niet voorstellen om zo’n ouder te hebben. Er zijn wel overeenkomsten tussen de robot moeders en echte ouders, maar er zijn natuurlijk ook enorm grote verschillen. Zoals Ruby ook aangaf, hoe kunnen de moeders bepaalde zaken beoordelen. Als ik echter niet anders zou weten, zou ik er denk ik anders over denken en het heel normaal vinden.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748972

21 juni 2020

2020-06-21T15:28:00+02:00

anne1999

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%28321%29.png

https://www.hebban.nl/!/anne1999

273978

A. Ik heb tijdens het lezen van dit boek best veel nagedacht over de scheiding tussen mens en machine en vooral ook de combinatie van mensen en machines als ze samen leven of elkaar versterken, wat bij de moeders zeker het geval is. Het voordeel van een machine als moeder is dat ze weinig tot geen menselijke fouten kan maken in de opvoeding van het kind en dat het enige doel van de ‘moeder’ is om het kind op te voeden, waardoor je er zeker van kunt zijn dat de hele opvoeding soepel en ‘volgens het boekje’ zal verlopen. Het nadeel is echter dat ik denk dat juist deze kleine fouten een moeder menselijk maken en dat een kind dat nodig heeft om zelf ook menselijk te worden. Je kunt een machine tot alles programmeren, maar het verloopt altijd perfect en dat is juist niet wat je nodig hebt in de opvoeding van een mensenkind, naar mijn idee. B. Ik denk dat door alle moeders een eigen persoonlijkheid te geven, de kinderen ook verschillend werden van elkaar. Dit is nodig om een samenleving divers en beweeglijk te houden, omdat met alleen maar kopieën zouden we bijna net zo goed één mens kunnen klonen. Het zou wel een interessant experiment zijn overigens: allerlei verschillende genenpoelen met exact dezelfde opvoeding door robotmoeders; een soort reversed tweeling-onderzoek naar nature en nurture! C. Ik ben erg blij met mijn moeder van vlees en bloed die ik kan knuffelen en bellen wanneer dat maar uitkomt. Mijn moeder met al haar goede en slechte eigenschappen, die haar uiteindelijk perfect maken. Haar opvoeding heeft ze aangepast op het verschil in karakter tussen mij en mijn drie jongere zusjes, wat een robotmoeder misschien niet zou kunnen. Daarnaast wordt nog een heel belangrijk onderdeel buiten beschouwing gelaten naar mijn idee: de vaderrol! Mijn vader is een van de meest belangrijke personen in mijn leven en zonder zijn aanwezigheid tijdens mijn jeugd was ik nu geheid een ander persoon geweest. Dit kan een robotmoeder ook niet opvangen: je kunt niet twee persoonlijkheden implementeren in één entiteit zonder dat het kind de twee persoonlijkheden in zijn/haar hoofd toch samen zal voegen in één persoonlijkheid, omdat ze uit één robotmoeder komen. Daarnaast leert ieder kind ook heel erg veel van hoe een vader en moeder met elkaar omgaan, wat met één robotmoeder ook niet mogelijk is.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748989

21 juni 2020

2020-06-21T15:52:50+02:00

Anne-Claire Verham

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Duitsland%202018%20008%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/anne-claire-verham

123169

A. De moederbots vond ik veelbelovend vormgegeven. Vooral het feit dat ze konden vliegen vond ik weer een topvondst van de auteur en ook die 'zachte hand' die in die vuist zat was prachtig. Helaas kwamen ze als geprogrammeerde zorgwezens te weinig aan bod voor mij om me echt een goede mening te vormen over hun kwaliteiten als moeder. Je zag ook te weinig van het opgroeien van de kinderen om een goed beeld te krijgen van hoe zij nu door deze moeders zijn beïnvloed. Eerlijk gezegd dacht ik op voorhand dat dit de kern van het boek zou worden, maar niet echt dus. B. Dat Rose alle moeders een andere eigen persoonlijk heeft meegegeven vond ik misschien wel het meest opmerkelijke idee in het boek. Zoveel mensen zouden deze gelegenheid hebben gebruikt om hun eigen levenswijze en mening op te dringen, maar Rose staat daar helemaal boven en beseft zich wat ze moet doen om deze kinderen in de toekomst een kans te geven op een levensvatbare samenleving waarin niet de overeenkomsten maar de verschillen en de kans nog iets van elkaar te leren het verschil maken. C. Liever niet, denk ik toch. De moederbots neigden mij te zeer naar overdadig beschermend en afschermend gedrag en ik weet uit rijke ervaring hoe dat is... Natuurlijk is het begrijpelijk dat moederbots zo worden geprogrammeerd als ze kinderen moeten opvoeden in een gevaarlijke postapocalyptische wereld, maar toch. Ik begrijp Sela maar al te goed en had wel wat meer verzet verwacht toen die kinderen eenmaal pubers werden. Er bekroop mij ook een ongemakkelijk gevoel toen net Sela verongelukte. Dus nee, ondanks hun geweldige vliegkunsten, deze moederbots toch maar liever niet.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

748992

21 juni 2020

2020-06-21T15:54:49+02:00

petra

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/petra%20voor%20hebban%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/petra-31

237129

A. De moeders als opvoedkundige robot is best mooi geschreven. Ik vond de moeder van Kai natuurlijk het meest interessant. Ik had wel het idee dat de moeders door hun programmeringen alleen dat deden wat ingeprogrammeerd was, dus daar was natuurlijk ook later een probleem door ontstaan. Ze missen het "schakelen" bij bepaalde situaties. Zoals dat moment in het boek dat ineens alle kinderen bij gevaar binnen gelaten werden en dat het gevolg had kunnen zijn dat ze dit niet overleefden. Wel zag ik dat de moeders natuurlijk niet bekend waren met echte liefde en moederliefde al kwam zoiets best wel in de buurt. B. Door de moeders allemaal een eigen persoonlijkheid te geven zorg je ervoor dat de kinderen dit ook krijgen en dat vond ik top. Het is belangrijk dat er verschillende persoonlijkheden zijn, al denk ik dat dit toch in de genen van de mens zit en dat het niet uitmaakt welke moeder je ook zou hebben. C. Om zelf zo'n robotmoeder als moeder te hebben lijkt mij toch ook wel leuk alleen mis je dan wel, denk ik zelf, de periode van het opstandige vanuit je zelf als je puber bent, hoe zou dat bij een robotmoeder zijn? en de competitie die je kunt hebben als je broers en/of zussen hebt, want ik heb zelf 3 zussen dus dat ben je kwijt. Ook heb je in dit geval helemaal geen familie en dat lijkt me toch wel heel erg raar al hoeft dit natuurlijk niet altijd een gemis te zijn, het is toch iets wat voor mij ook een toegevoegde waarde heeft. zeker dat je met elkaar over je ouders kunt praten. Tevens denk ik dat een vader ook voor een zoon belangrijk is en niet alleen een moeder, dus waarom niet persoonlijkheden van Vaders in de robotten? Ze hadden dit misschien ook kunnen regelen (in dit fictieve boek bedoel ik dan :) )

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749313

22 juni 2020

2020-06-22T05:23:07+02:00

Samuel Derous

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Samuel%20008bis.jpg

https://www.hebban.nl/!/samuel-derous

119087

A. Wat vond je van de moeders als opvoedkundige robots? Het stuk dat gaat omtrent het creëren van de moeders vond ik bijzonder interessant. Hier gaat de schrijver echt heel ver om de problemen aan te kaarten die het creëren van zo'n moeders zou opbrengen. Verder is het ook interessant dat ze bijzonder veel tijd heeft gespendeerd aan de psychologie van de kinderen die uiteindelijk een liefde creëren voor hun metalen moeders die ze ook zouden hebben voor werkelijke moeders. Persoonlijk vond ik dat één van de mooiste aspecten van het boek. Het doet me denken hoe eenden hun moeder uitkiezen als het eerste dat ze zien nadat ze het ei openbreken. B. Rose McBride besluit alle moeders met een eigen persoonlijkheid te programmeren. Wat vond je daarvan? zoals hierboven al gezegd, schrijft de auteur veel over de problemen die ze tegenkomen bij het creëren van de moeders die bij ons mensen zo natuurlijk en vanzelfsprekend zijn, maar zo bijzonder raadselachtig. Typisch iemand die biologie heeft gestudeerd volgens mij. Dat is dan ook een essentie van het verhaal en van het belang om je te hechten aan je moeder: het feit dat je moeder een persoonlijkheid heeft. Dat kunnen we trouwens nog helemaal niet hoor met AI, maar het is wel een interessant gegeven. C. Hoe zou je zelf het vinden, denk je, om zo’n moeder te hebben? Goh... Ik vond de psychologie die ze in het boek beschrijft hoe de kinderen zich hebben gehecht aan hun metalen moeders heel erg interessant, en ik vroeg me wel af, zou een mensenkind zich hechten aan een robot. En om eerlijk te zijn, denk ik dat ze hier gelijk heeft. Dat doen we in feite al. Kinderen hechten zich b.v. aan pluchen dieren, of aan programma's die in zekere zin onderwijstaken overnemen. Of ik zelf met zo'n moeder tevreden zou zijn? Ik weet het eigenlijk niet... Ik ben heel tevreden met mijn menselijke moeder, en het valt me zwaar om erover te fantaseren dat ze een hoopje metaal zou zijn... Ik zou in ieder geval niet bang moeten zijn dat ze ooit zal sterven. Aan de andere kant hebben ze een persoonlijkheid en doen ze echt alles voor hun kind, meer nog dan een mensenmoeder die altijd gehinderd zal zijn door het menselijke in haar persoonlijkheid. Vaak heb ik trouwens wel al gedacht dat het misschien handig zou zijn om met een cyborg te trouwen... Trouwens allang niet meer zo fel eigen aan SF, want nu al zijn ethici bezig met het idee rond robotrechten en mensenrechten, Asimov heeft hierover trouwens een mooi boek geschreven, die verfilmd is met Robin Williams in de hoofdrol en eigenlijk de vraag behandelt: wat is het verschil tussen mens en machine? Technisch gezien zou je immers een mens ook als een machine kunnen beschouwen. Misschien hoe meer we te weten komen over de hersenen en hoe ze werken hoe meer we hierop een antwoord kunnen geven.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749328

22 juni 2020

2020-06-22T07:33:58+02:00

Marieke Scheers

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/miek%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/marieke-scheers-de-boer

126560

A. Wat vond je van de moeders als opvoedkundige robots? Ik vond ze wel lief. Ze zorgden echt voor hun kinderen. Goed uitgewerkt door de schrijfster B. Rose McBride besluit alle moeders met een eigen persoonlijkheid te programmeren. Wat vond je daarvan? Een mooie aanvulling. Of dat realistische is, is een andere vraag. maar het bracht de moeders dichter bij de kinderen en ze werden een beetje 'menselijk C. Hoe zou je zelf het vinden, denk je, om zo’n moeder te hebben?' Als kind groei je op in een omgeving zoals die je en je weet niet beter. In een situatie zoals geschetst in het boek is dat niet anders. Ik zou het dus heel gewoon vinden. Fijn als je jong bent en irritant wanneer je ouder bent en zelfstandiger wilt zijn, want die ruimte bieden ze bijna niet.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

749365

22 juni 2020

2020-06-22T09:17:57+02:00

Mascha Oostenbrug

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Mascha.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaschaO

304549

A. De moeders als opvoedkundige robots vond ik goed gevonden en ook wel iets om over na te denken. Eigenlijk is mijn standpunt (bijna) altijd: als je het kan bedenken, kan het ook gebeuren. Hoe raar of gruwelijk ook. Zo ook in dit geval. Eigenlijk is het een eng idee, maar wel goed en liefdevol uitgewerkt. B. Door de moeders een eigen persoonlijkheid te geven, werd het verhaal liever,menselijker, minder abstract. Het beschrijven van de problemen die ze onderweg tegenkwam, laat ergens ook wel zien hoe ingewikkeld een persoonlijkheid kan zijn. Het valt niet zomaar te programmeren of aan te passen. C. Of ik zelf zo'n moeder zou willen hebben? Geen idee eigenlijk. Het is ook maar net wat je gewend bent. "Je weet niet beter" Dat geld voor ons in ons huidige leven, maar ook voor de kinderen van de moeders. Ze hebben toch een bijzondere band ontwikkeld.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

De moedercode

Welkom bij de leesclub rond 'De moedercode' van Carole Stivers (Karakter Uitgevers). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: vandaag@hebban.nl. Aansluiten met een eigen exemplaar mag altijd!

De deelnemers zijn bekend en de boeken gaan komende week op de post. We starten meteen met een kennismakingsrondje in het café, dus plaats daar even een voorstelberichtje. De coordinator is Anne-Claire.

Veel plezier!

De leesclub is nu gesloten. Het eindverslag is nog in de maak.

De moedercode

Vraag 4: De moeders

Vraag 4

Een robot als moeder

Reacties op: Vraag 4: De moeders

De moedercode

Meer informatie

Vraag 10: Wordt vervolgd?

Vraag 9: Verwachtingen

Vraag 8: Het verhaal

Vraag 7: De (post)-apocalyptische wereld

Vraag 6: Perspectieven en personages

Vraag 5: Kunstmatige intelligentie

Vraag 4: De moeders

Vraag 3: Wetenschap en techniek

Vraag 2: De schrijfstijl

Vraag 1: De inleiding

De moedercode van Carole Stivers

Mail ontvangen en dan?

Leesclubcafé [geen spoilers]

Leesclubdiscussie [spoilers toegestaan]

Eindverslag: Voor iedereen een andere Moedercode