Verslag - intiem, ontroerend en pakkend
op 10 februari 2016
door
De negen dagen van Rabbit Hayes
+1
Een proloog die je weet te pakken en een zwaar onderwerp dat door de luchtige schrijfstijl van Anna McPartlin toch een prettig te lezen verhaal wordt. De Hebban Leesclub van 15 dames is positief over De negen dagen van Rabbit Hayes.
Het verhaal gaat over Mia Hayes, hierna genoemd als Rabbit Hayes, die borstkanker heeft en net te horen heeft gekregen dat ze nog maar kort te leven heeft. Ze wordt vanuit het ziekenhuis overgeplaatst naar een hospice waar ze de laatste dagen van haar leven doorbrengt met haar naaste familie en vrienden. Terwijl ze steeds meer achteruit gaat wordt het levensverhaal van Rabbit in stukjes en beetjes verteld door middel van flashbacks en de verhalen van de mensen om haar heen. Ondertussen moeten ze accepteren dat Rabbit doodgaat en dat is vooral voor haar dochtertje van 12 erg moeilijk.
Het boek bevat vrij veel personages , wat ervoor zorgde dat meerdere deelnemers af en toe moesten terugbladeren. Ook overgangen van heden naar verleden waren niet altijd duidelijk aangegeven, waardoor je wel je aandacht erbij moest houden.
Intiem, ontroerend en pakkend
De leesclubleden noemen het verhaal intiem, ontroerend en pakkend. Vooral de moeder van Rabbit Hayes maakt veel indruk. De auteur heeft de personages en de emoties die zij tonen rondom het sterfbed van Rabbit Hayes heel mooi beschreven. Een punt van kritiek was dat de lezer de Rabbit van nu niet echt leert kennen. Bij de leesclubvragen wordt gevraagd hoe de hoofdpersonages zich ontwikkelen gedurende het verhaal. Hier wordt vooral Davey genoemd, de broer van Rabbit en de dochter van Rabbit, Julliet. Zij spelen in het boek een grote rol omdat hun band zo hecht is.
De thema’s die genoemd worden door de leesclubleden zijn vooral rouw, verdriet en verlies. Deze onderwerpen staan centraal in het boek. Natuurlijk het afscheid van Rabbit Hayes maar ook in de flashbacks komen deze thema’s naar voren als Rabbit afscheid moet nemen van haar grote liefde. Ze heeft dit dus al eerder doorstaan maar dan van de andere kant. Ook afscheid nemen wordt genoemd, iedere personage neemt op zijn of haar eigen manier afscheid van Rabbit.
Op een enkeling na is iedereen positief over de schrijfstijl van de auteur, het leest als een trein of als een film (vanwege de vele conversaties). Soms iets te liefelijk maar over het algemeen was het een boek dat je vlot las. Dat zag je ook aan de snelheid waarin de meesten het boek uit hadden.
De recensies volgden elkaar snel op, Alle leesclubleden hebben een recensie geschreven en daarnaast zijn er ook anderen die dit boek waarderen. Er worden 15 keer 5 sterren uitgedeeld, 6 keer 4 sterren en 4 keer 3 sterren. Dat is een gemiddelde van bijna 4,5 sterren voor dit boek.
Feelgood met tranen
Voor een enkele lezer ontbrak er diepgang en inhoud maar over het algemeen lees je in de recensies terug dat mensen genoten hebben van de combinatie ontroering en humor. Lies geeft dat als volgt aan: “Verlies en verdriet komen op een mooie, grappige en soms zelfs luchtige manier aan bod” en Annette zegt in haar recensie” Het is een intiem boek zonder veel spanning.” Voor Wietske was het boek een “feelgood met tranen” en zo kunnen we deze leuke en enthousiaste leesclub afsluiten met het gevoel dat we samen een bijzonder boek hebben gelezen.
