Erik Rozing zal vragen over zijn debuutroman De psychiater en het meisje beantwoorden tijdens deze leesclub. Heb jij een vraag aan de auteur, over zijn roman, stel hem dan onder dit artikel.
Om maar met de deur in huis te vallen: waar komt uw inspiratie vandaan om The raven van Edgar Allan Poe te gebruiken voor het boek? De raaf op de cover en de naam van de hoofdpersoon? Of is mijn fantasie met me op de loop gegaan? Waarom de vogel, relatie met "zeldzame vogel" in hoofdstuk 83?
Beste Tea, als het een raaf was, zou dat zeker zijn vanwege Edgar Allan Poe, al was het maar omdat het begin van "The Raven" - Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary - mooi aansluit bij het begin van hoofdstuk 2... maar het is een merel. Mocht dit niet al je vragen wegnemen - maar waarom dan die merel, in hemelsnaam? - kan ik daar nog aan toevoegen dat ik een illustratie zocht die geen letterlijke weergave zou vormen van de titel of de inhoud van het boek, maar daar op een subtieler, abstracter niveau op zou aansluiten. De merel zal niet bij iedereen dezelfde associaties oproepen, maar er is in ieder geval de link qua kleur met de vrouwelijke hoofdpersoon, Stella, die immers overwegend in het zwart gekleed gaat, idem voor het haar en de make-up. Daarbij staat een vogel, en het vliegen, symbool voor lichtheid, hetgeen, in ieder geval voor een deel, aansluit bij Stella's karakter, die telkens weer boven al haar ellende weet uit te stijgen en dan intens van het leven geniet - zoals bijvoorbeeld in het pretpark. Verder is de merel een zangvogel - sinds dit omslag ben ik er op gaan letten en hoor ik ze zo ongeveer overal – die een bijzonder intrigerend en aantrekkelijk geluid voortbrengt, hetgeen voor mij wederom een associatie vormt met het personage van Stella.
Bedankt Erik, maar ik had net het boek "De ontdekking van de hemel-Harry Mulisch" dichtgeslagen en daar komt dus wel die vermaledijde vogel voor met de naam Edgar en dat liep naadloos over vond ik.
Beste Erik, ik heb het boek nog niet uit maar ben nu al heel nieuwsgierig waar in dit boek voor u de grens ligt tussen fictie en de werkelijkheid, of moet ik het boek eerst uitlezen en weet ik dan het antwoord?
Beste Bianca, het is een persoonlijk boek waarin ik een aantal eigen ervaringen heb verwerkt waar ik ten tijde van mijn eigen opleiding tot psychiater mee te maken heb gehad. Dit waren ervaringen die allerlei vragen bij mij hebben opgeroepen, bijvoorbeeld over de manier waarop we als psychiaters met psychiatrische patiënten omgaan, over de mens achter de patient, maar óók de mens achter de hulpverlener, over suïcidaliteit, automutilatie en over euthanasie bij psychisch lijden. Die vragen heb ik geprobeerd in dit boek naar voren te laten komen, maar het verhaal is enkel zo persoonlijk kunnen worden doordat ik er juist ook een deel fictie mee heb vermengd, om persoonlijke herkenning te voorkomen, hetgeen afbreuk zou doen aan de privacy van patiënten, collega's, vrienden, familie en mijzelf.
Beste auteur. Ik ben nog lekker aan het lezen, maar toch wil ik nu mijn vraag stellen. Heeft u tijdens het schrijven nooit overwogen om een verklarende woordenlijst toe te voegen? Ik ben een echte leek die tijdens het lezen alle onbekende termen en woorden gaat opzoeken. Vooral de medicijnen interesseren me. In dit geval zou dergelijke lijst wel handig zijn, want ik veronderstel dat ik lang niet de enige lezer gaat zijn die hiermee wordt geconfronteerd.
Beste lezer, dat is een overweging geweest, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om dat niet te doen en dat heeft ermee te maken dat er ook mensen zijn die het juist storend vinden, zo'n lijst. U bent overigens zeker niet de enige die laat weten onbekende termen tegen te komen en dat moet opzoeken. Aan elk gebruik van een medisch-technische of psychiatrische term is steeds een afweging voorafgegaan of het een meerwaarde had - schetsen van de sfeer, of het extra informatie bood, of het boek ook interessant bleef voor collega hulpverleners, etc. omdat een overmaat ervan uiteraard afleidt van het verhaal. Ik hoop dat het boek voldoende leesbaar is gebleken voor u.
Beste Eric, ben jij net zoals het hoofdpersonage Edgar zo een kalm en vredelievend mens? Ikzelf ben soms heel erg boos op sommige personages in je boek. Bv. op de professor! Word jij nooit boos? Ga je nooit in tegenspraak? Ikzelf ben soms niet diplomatisch genoeg en laat vaak mijn vreugde of ongenoegen blijken. Jij laat de anderen meestal in hun gedacht, heb ik de indruk. (maar waar is de realiteit en waar is de fictie?) Misschien heb ik meer last van hiërarchie dan jij?
Beste Lien, Menno, als we het hebben over de mens achter de hulpverlener, Edgar, (niet te verwarren met de schrijver, die over een voorbeeldig ontwikkelde persoonlijkheid beschikt...) dan kunnen we vaststellen dat hij inderdaad nogal geremd is en niet altijd zijn grenzen kan aangeven. Hij reageert veelal secundair en boosheid is een emotie die hem niet makkelijk afgaat. Dit brengt hem op meerdere vlakken in de problemen, o.a. bij zijn opleider, zijn leertherapeut, met patiënten en met in het bijzonder met Stella. Tegelijkertijd zou het kunnen zijn dat Edgar zich aangetrokken voelt tot Stella juist omdat zij niet zo geremd is maar primair reageert en wel boos kan worden en minder moeite heeft om af en toe ook heel erg van het leven te genieten.
Beste Erik, als professional in de psychiatrie (ik ben SPV) heb ik je boek door verschillende brillen gelezen. Als lezer ben ik zeer gecharmeerd door je luchtige, humoristische stijl en de kleurrijke manier waarop je de personages neerzet: top!
Als professional vind ik de psychiatrie er niet zo positief uitkomen; wat een getrut met die onzekere, absoluut geen grenzen aangevende psychiater i.o. Wat mij betreft had hij nog geen borderlinepatienten mogen behandelen en hadden zijn collega's moeten ingrijpen. Aan de andere kant is het wel een prachtige illustratie van de persoonlijke ontwikkeling die een hulpverlener in de psychiatrie/GGZ moet doormaken om een goede hulpverlener te worden (je bent je eigen gereedschap).
Mijn vraag is: Heb je bewust gekozen om de kwetsbaarheid van de psychiater naar voren te laten komen, m.i. ten koste van de professionaliteit/ geloofwaardigheid van de psychiatrie? (of zijn we echt zo aan het aanrommelen?)
Beste AaBe, Ik houd erg van mijn vak en naar mijn mening zijn we niet zo maar wat aan het aanrommelen. Sterker nog: we doen het in de psychiatrie beter dan op welk moment ook in de geschiedenis en ook beter dan vele andere landen waar de psychiatrie als vak minder ver is ontwikkeld. Tegelijkertijd is er naar mijn ervaring nog veel verbetering mogelijk. Maar een boek over de perfecte psychiater in een perfect georganiseerde kliniek, is vermoedelijk geen boek dat mij zou boeien. Juist de zaken die niet goed gaan, zijn interessant in een roman. Een personage wordt boeiend door zijn beperkingen, hoe hij daarmee omgaat en hoe hij die te boven komt. Of niet. Ik moet nu denken aan hoe dit ook het geval is bij Paul, de succesvolle therapeut in de televisieserie In Treatment / In Therapie. Zijn intelligente interventies en duidingen wekten zeker mijn interesse. Of in ieder geval een tijdje dan. Maar werkelijk boeiend wordt het als hij gevoelens ontwikkelt voor Laura, zijn borderline patiënte, en hij bij zichzelf te rade moet wat dit over hem zegt, en over zijn relatie met zijn vrouw, zijn gezin, en zelfs de relatie met zijn werk, als hij merkt dat hij over zijn eigen professionele grenzen gaat; dat is waar we zijn karakter werkelijk beter leren kennen.
Beste Erik, dank je wel voor je antwoord. Ik merk dat ik me persoonlijk voelde aangesproken door de knullige benadering van Edgar naar Stella. Mijn ervaring is dat wij ( in de psychiatrie) het beter doen. Niemand is perfect en perfect is ook helemaal niet interessant in de literatuur (waar eigenlijk wel?) Ik houd erg van mijn vak en ik houd ook erg van lezen; grappig om mee te maken dat een boek waarbij het verhaal zo dichtbij de wereld komt die ik ken, er tegenoverdracht ontstaat ......een compliment voor je boek!
Beste Erik, ik heb erg genoten van je boek. De humor, de tragiek en het worstelen met de grens tussen professionaliteit en gevoel waren zeer boeiend. Mijn vraag is of zo'n soort chemie die tussen Stella en Edgar ontstaat vaker voorkomt tussen patiënt en behandelaar. Dat lijkt me namelijk best lastig!
Beste Angelique, dat komt zeker vaker voor en kan inderdaad best lastig en verwarrend zijn, zowel voor de patient als voor de arts, al kun je het als arts, zeker met wat meer ervaring, wel eerder herkennen en stelt dat je in de gelegenheid om maatregelen te nemen of, indien nodig, de behandeling over te dragen.
Het is eigenlijk niet zo verwonderlijk, want je zit 1 op 1 te praten over heel persoonlijke zaken. Ik denk dat een patiënt eerder gevoelens krijgt voor zijn of haar behandelaar dan andersom.
Beste Eric,
ook ik heb genoten van je boek. Diverse vragen die bij mij boven kwamen zijn al gesteld en beantwoord.
Wat ik nog zou willen weten is: hoeveel procent van je boek is fictie en hoeveel werkelijkheid?
Beste Geerdina,
De psychiater (i.o.) in het boek, Edgar, heeft zeker overeenkomsten met mij, maar er zijn naar mijn idee ook wel de nodige verschillen. Het is zeker een persoonlijk boek, maar geen autobiografie. Juist door het gebruik van fictie, de verhouding werkelijkheid en fictie zal zo’n beetje 50/50 zijn, ben ik in staat geweest om bepaalde onderwerpen veel diepgaander te onderzoeken en toch zo weer te geven dat dit niet ten koste is gegaan van de privacy van anderen, waaronder uiteraard met name die van patiënten.
Beste Karina, van mijn huidige patiënten heb ik geen reacties gekregen; veelal hebben ze te maken met dermate ernstige klachten - psychose, schizofrenie, ernstige depressie of manie, soms ook nog eens gecompliceerd door afhankelijkheid van middelen - dat de relatieve "luxe" van het lezen van een boek voor hen (nog) niet mogelijk is.
Zo, ik hoop dat ik jullie vragen naar tevredenheid heb kunnen beantwoorden - zo niet dan laat het me vooral weten. Graag wil ik jullie bedanken voor deelname aan deze leesclub en voor alle opmerkingen en de vele complimenten die ik heb mogen teruglezen! En dank Karina voor je stem voor de shortlist van de Hebban Debuutprijs - en dat geldt ook voor wie dat nog meer heeft gedaan of nog zou willen doen! Hartelijke groet, Erik.
Oh, ik ben zo blij! Van harte proficiat met je nominatie op de shortlist voor debutanten bij Hebban! Ik heb elke dag gestemd en gehoopt. En jaja, je bent er bij! Echt verdiend! Toch super voor jou, denk ik, om deze nominatie te krijgen! Veel geluk met de verdere verkiezing! Groetjes, Lien.
Met héél veel plezier gedaan en mocht er iemand anders winnen (hype...) dan is het toch fantastisch dat je op de shortlijst bent geraakt. Dat betekent dat er van die 10.000 stemmers (veel hé?) toch enorm veel stemmen naar jouw boek zijn gegaan! Heel fijn.
Erik Rozing zal vragen over zijn debuutroman De psychiater en het meisje beantwoorden tijdens deze leesclub. Heb jij een vraag aan de auteur, over zijn roman, stel hem dan onder dit artikel.