Over het boek

In 2014 ontmoet Ben McGrath per toeval rivierontdekkingsreiziger en volksheld Dick Conant, die langs McGraths huis aan de Hudson River peddelt. Decennia lang leefde Conant een zwerversleven met een verscheidenheid aan baantjes, terwijl hij solo over rivieren voer, en nu was hij begonnen aan een waterwegreis van New York naar Florida.

McGrath schreef een veelgelezen artikel over hun ontmoeting. Toen Conants kano een paar maanden later aanspoelde, zonder enig teken van zijn lichaam, werd er een briefje met een telefoonnummer gevonden – het nummer van McGrath. McGrath ging vervolgens op zoek naar wat er met Conant gebeurd kon zijn. Hij ontdekte een opmerkelijk leven van deze charismatische en complexe man, wiens leven op het water, ver buiten de bezadigde grenzen van het moderne bestaan, zoveel mensen had geraakt en had samengebracht. Een inspirerend verhaal voor iedereen die zoekt naar zijn eigen pad in het leven.

Leesfragment

Ben jij in je hart een avonturier en lijkt het leven je op het water jou ook de ultieme vorm van vrijheid? Lees nu een sneak preview van De rivier en ga mee op zoek naar het leven van Dick Conant. Het boek werd vertaald door Jonas de Vries.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Na zijn ontmoeting met Conant raakte McGrath, journalist voor The New Yorker, steeds meer geïnteresseerd in deze hedendaagse ontdekkingsreiziger die van binnenuit de oude routes herontdekt en onontgonnen wildernis tegenkomt in een wereld die is overgenomen door Amazon en Walmart. In een interview met uitgever Penguin Random House vertelt McGrath dat Conant in de rivierstadjes die hij aandeed, werd onthaald als een beroemdheid.

'When a river runs through a town, however small or remote, you can't help but feel a connecting thread to somewhere beyond. [...] You can't really close ranks around a river, the way you can around a lake or a mountaintop. As a result, the people in river towns tend to have a weary worldliness to them. Misfits "wash up" in river towns [...]. They are accepted easily, almost with a shrug.'

Zelf schreef Conant ook, zo veel zelfs dat hij er een heel kluisje mee kon vullen. McGrath kon daarmee uit een rijke bron tappen, naast zijn eigen onderzoek en de interviews die hij afnam. Toch probeerde de auteur er consciëntieus mee om te gaan. Conant schreef sommige dingen voor publiek, teksten die hij uitgetypt en geredigeerd had, voorzag van foto's en naar vrienden stuurde. Met zijn handgeschreven dagboeken was McGrath een stuk voorzichtiger.

'I tried to remember that most of us have millions of fleeting thoughts, many of them unwise or unkind, that pass in and out of our heads with our moods, un-acted upon, and nobody ever holds us to account for them.'