Op 28 september werd het indringende bericht doorgegeven, aan vijftien specialisten, dat het teamwork snel mogelijk paraat moest staan voor een nieuw project met als opdracht: onderzoek een rode kano, gevonden op een rivier, gevuld met bergen aantekeningen en beschreven in een boek! De opdracht deed de meeste deelnemers van deze club sidderen van spanning. De projectleiding was in handen van Gigi Leestgraag, die genoot van het groot aantal enthousiaste experts dat ze tot haar beschikking had voor deze operatie. 

Enkele minuten na dit indringende bericht, werd dit als eerste opgepikt door Marjolein0404, gespecialiseerd in financiën. Ze keek erg uit naar deze opdracht en ging fanatiek aan de slag met de beschikbare gegevens.

Ook Henri, liefhebber van lezen, was een van de uitgekozen specialisten. Als een van de eersten kreeg hij bericht dat het boek in aantocht was en nog voor het bij iedereen binnen was, had hij al de eerste honderd pagina’s bestudeerd en onderzocht. Hij wist hierdoor al snel dat de kano gevonden was, maar dat van Dick Conant nog elk spoor ontbrak.

Het was Tommy Verhaegen, als computerprogrammeur en veellezer een onmisbare schakel bij deze opdracht, die de cover van het boek aan een grondige inspectie onderwierp. Hij herkende een stijl uit de jaren 70 en gaf aan dat de blurb van Elizabeth Gilbert (een auteur die niet door alle onderzoekers herkend werd en door sommigen wel herkend maar weer niet bewonderd) onvoldoende toevoegde om onze speurtocht naar Conant te versnellen.

Over de schrijfstijl kunnen alle deelnemers van het onderzoek fanatiek meepraten. Er zijn liefhebbers van de stijl waardoor ze goed zicht krijgen op de bizarre tocht van Conant. Yvette, ook aangesloten bij de onderzoeksgroep met als specialiteit, schilderijen en dan vooral de aquarellen, was minder enthousiast over de schrijfstijl. Zij wist deze stijl wel goed te beschrijven: 

De schrijfstijl is net een rivier op zichzelf. Sleurt je mee, gooit je met van alles en nog wat in je gezicht, kabbelt soms, draait je om. Soms raakt hij [de auteur] mij [Yvette (en ook anderen)] kwijt in de overload... 

Het onderzoek van de specialisten, elk met een eigen achtergrond en met specifieke kennis, naar de persoon Conant, zijn karakter en persoonlijkheid, roept veel verschillende zienswijzen op. Bertine Mouw, die graag op zoek gaat naar de waarheid, omschrijft het, na uitgebreide analyse, als volgt:

Wij moeten het doen met wat ons wordt aangereikt door de schrijver en daarbij door alle personen die Conant op zijn reizen tegen gekomen is. Ik kan me een beeld van hem vormen (waar ook de foto's bij hielpen), maar er zijn ook veel dingen die onduidelijk blijven.

Op de vraag of Conant te vergelijken is met een Clark Kent of eerder met Superman kunnen we niet goed antwoord geven als onderzoeksgroep. Jacquelien, gespecialiseerd in ouderen, maakt ook een analyse van Conant, die toch ook al weer de zestig gepasseerd is als zijn kano gevonden wordt. Zij beschrijft het op deze wijze:

Het beeld dat wij krijgen is zeker niet compleet [...] en dat is ook bijna niet mogelijk.
Ik zie een man die op een gegeven moment door allerlei tegenslagen, omstandigheden in zijn leven (die je niet te weten komt) zich niet meer thuis voelt in de maatschappij. Is het teleurstelling, vluchten, op zoek naar wie hij werkelijk is? [...] Ik krijg wel een beeld van een slimme man, lief en warm enerzijds, afstandelijk en onvriendelijk soms ook maar ook dat heeft vaak een reden die wij niet weten. Bij de juiste personen kan hij voor mijn [Jacquelien] gevoel zichzelf zijn. 

Onze ICT specialist, tevens toegevoegd aan het team vanwege haar kennis van Engelse taal- en letterkunde, is Annelies. Zij is secuur en leest elk woord, ook het voorwoord, uit de documentatie doe we toegestuurd kregen. Jazeker, ook de kaart heeft ze bestudeerd. Ze onderzocht onder andere de tocht van Conant en hoe die beschreven werd door McGrath. Haar analyse is van groot belang voor ons project.

Na de kennismaking met Conant maakt McGrath in feite een reconstructie van de reis die Contant heeft afgelegd in de hoop antwoorden te krijgen op zijn verdwijning; liefst om hem te vinden en om de man beter te leren kennen. Dit vind ik een hele mooie vorm; journalistiek, maar ook een mooie vorm om aan de hand van verhalen Dick Conant beter te leren kennen.

Bart Babette, die in zijn vrije tijd een fervent fietser is en in die hoedanigheid een sportieve connectie heeft met de hoofdpersoon, heeft de titel van het project, het boek over Conant, onder de loep genomen. Op verzoek bedenkt hij een alternatief waar de anderen eens over na mogen denken.

De Nederlandse titel 'De Rivier' is kort en bondig en dekt de lading niet in zijn geheel.
Ik vind de Engelse titel 'Riverman' veel accurater en zelfs meer poëtisch. Om dan zelf een titel te verzinnen zou ik bijvoorbeeld kiezen voor 'Oeverland ' en als ondertitel ' Een ontroerend portret van een man in zijn kano in het mysterieuze Amerika'.

De opdracht om Conant, zijn kano en zijn trip door de wildernis te onderzoeken vraagt van elke deelnemer een andere insteek. Steffie, ook wel de-Stefs genoemd, vooral vanwege haar rol op social media, heeft het naast dit onderzoek, erg druk met haar verhuizing. Het gevolg is dat zij vooral de aangeboden tekst door Ben McGrath bestudeert en zich daar volledig op focust. Dit geeft een intensieve bijdrage aan ons project. De wijze van uitdrukken van McGrath is niet helemaal aan haar besteed.

Ik zoek niets op, dat haalt me uit het verhaal. Zeker bij De rivier, waar ik vaak al moeite had te achterhalen over wie of wat de auteur sprak, zou opzoeken me helemaal uit het verhaal halen. 

Bij een gezamenlijke bespreking van de spanning en emotie die dit verhaal oproept, beschrijft Els van Daele, gespecialiseerd in het maken van E-learnings, het volgende:

Het spannendste vind ik toch de zoektocht naar Conant en de vraag wat er met hem zou gebeurd zijn. Daar weeft de auteur het boek toch wat rond en daarmee stopt hij de spanning in het boek. Het begint met het vinden van de kano waarbij je je afvraagt wat er hem zou overkomen zijn. En gedurende het ganse boek bleef ik me afvragen of hij uiteindelijk zou gevonden worden. 
Ik vraag me ook af of er in de VS, na het verschijnen van dit boek, geen mensen zouden geweest zijn die een nieuwe zoektocht op het getouw zouden gezet hebben naar Conant? 
En [...] stel dat Conant nu wel nog leeft, en misschien ooit toch nog gevonden wordt, zal hij het dan wel zo leuk vinden dat de auteur zomaar zijn hele leven te grabbel heeft gegooid voor iedereen?

Een mooie aanvulling voor dit onderzoeksteam was Lut van de Borre, een actief en bedrijvig persoon die iets voor de maatschappij wil betekenen. Het is niet te merken dat zij pas éénmaal eerder betrokken was bij een boekonderzoek, zo enthousiast en fanatiek neemt zij deel. Op verzoek, om ook een ander perspectief op het verhaal te krijgen, bedenkt zij een alternatief einde, een gruwelijk einde...

[Conant] wordt teruggevonden. Achteraf blijkt uit autopsie dat hij werd omgebracht en met een gekarteld mes de keel doorgesneden...

Angele van Baalen, onze olijfspecialist en specialist Klassieke talen, bekeek de positieve en negatieven kanten van ons onderzoeksmateriaal, het boek van McGrath.

De schrijfstijl was helder en verzorgd. De schrijver heeft heel veel onderzoek gedaan en is heel volhardend geweest. Het was positief dat Conant zo'n markant figuur was. Daar staat tegenover dat de auteur, [de lezer] over het algemeen niet kon raken [...] omdat er veel te veel (overbodige) info vermeld werd. "De enige plaatsen/momenten waarop ik sympathie voor de schrijver voelde was als hij mensen sprak die met heel veel mededogen over Conant spraken, dat raakte me positief."

Als onderzoeksteam stellen wij ons voor hoe Conant zou antwoorden als we hem een vraag zouden kunnen stellen. Els Lens, specialist in literatuur en ook wel non-fictie, zegt hierover:

Oei, dat is een moeilijke. Ik zou hem denk ik vragen waarom hij zo verbitterd is geraakt, waarom hij zich liever niet meer echt in de maatschappij intrigeert. En ik stel me voor dat hij eerder boos zou reageren op die vraag en ze misschien niet zal willen beantwoorden.

Samenvattend hebben we een diepgravend onderzoek gedaan naar de gevonden rode kano, naar Conant, zijn levenswandel, naar het boek dat over deze man geschreven werd nadat hij gestrand was, naar de rivier die Conant bevoer en nog veel meer. Hoewel niet iedereen het boek volledig kon waarderen, waren er ook echt enthousiastelingen en was de eindscore van 3,2 sterren toch zeker aardig te noemen. Ons gezamelijk onderzoeksproject van dit boek en dit verhaal was een nog groter succes. Ik zou het onderzoeksproject (onze leesclub en discussie zelf dus) willen waarderen met het maximaal aantal sterren en ik wil iedereen bedanken voor de enthousiaste deelname. Tot snel bij een volgend onderzoek, een volgende leesclub.

Jullie coördinator,

Gigi Leestgraag