De spionne

Auteur: Tess Gerritsen
Vertaler: Els Franci-Ekeler
Uitgever: The House of Books
Genre: thriller

Voormalig spion Maggie Bird kwam naar het kustplaatsje Purity om haar verleden achter zich te laten nadat een missie tragisch mislukte. Tegenwoordig leeft ze in alle rust op haar kippenboerderij. Maar wanneer Maggie een lichaam op haar oprit vindt, weet ze dat de geesten uit haar verleden haar opnieuw komen kwellen. Ze richt zich tot haar oude vriendenkring – allemaal gepensioneerde CIA-agenten – om te achterhalen wie haar probeert te vermoorden en waarom. De Martini Club-leden, zoals ze zichzelf noemen, zijn dan misschien wel gepensioneerd, maar ze hebben nog steeds een aantal handige skills die ze dolgraag willen gebruiken, al is het maar om hun huidige saaie levens op te fleuren.

Lees een fragment

Kan een groep martini drinkende, gepensioneerde spionnen een moordenaar vinden en Maggie redden? Hieronder vind je alvast een sneak preview van De spionne. Spreekt het fragment je aan en wil je graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees een sneak preview Direct inschrijven

Achter het boek

Het fictieve kustdorpje Purity, waar De spionne zich afspeelt, ligt in de Amerikaanse staat Maine en is gebaseerd op Camden, de kustplaats waar Tess Gerritsen zelf al dertig jaar woont. Voor het schrijven van haar nieuwste thriller werd ze geïnspireerd door de grote hoeveelheid gepensioneerde geheim agenten die in Maine woont. 'Ze hebben me altijd al geïntrigeerd, die grijsharige mensen met wie ik een praatje maak in de supermarkt, maar die niet over hun verleden kunnen praten,' vertelt ze in een podcast.

'Ik vroeg me af, wat doen voormalig spionnen? Komen ze samen voor een boekenclub, drinken ze samen martini's?'

Gerritsen heeft een theorie over waarom ex-spionnen zich lijken te clusteren in de noordelijke staat. 'Ik heb me ooit laten vertellen dat ze een soort pensioenmagazine hebben en dat iemand daarin schreef dat dit een geweldige plek is en dus kwamen ze hier opdagen.' Maar zelf denkt ze dat het eerder te maken heeft met de mentaliteit van de inwoners van Maine: 'Over het algemeen laten we mensen die geen vragen willen beantwoorden gewoon met rust.'

De spionne wilde ze vanuit een emotionele invalshoek benaderen. Hoe is het om een leven te leiden waarin je de waarheid niet kunt vertellen, ook niet aan de mensen die het dichtst bij je staan? De beste manier om dat aan te pakken is volgens Gerritsen om memoires van CIA-agenten te lezen, om in de huid van zo iemand te kruipen en de wereld op een andere manier te bekijken.

'Wat ik daaruit en van de mensen om mij heen heb geleerd, is dat ze nooit hun interesse in de wereld verliezen. Ze willen betrokken blijven bij de toekomst.'

De auteur koos er bewust voor om niet een jong personage centraal te zetten. 'Ik wilde schrijven over mensen zoals ik – mensen van zestig jaar en ouder. We zijn nog niet "op", we hebben nog steeds veel bruikbare vaardigheden en misschien is het tijd dat wij een keer het middelpunt zijn.' Aan het einde van het schrijfproces realiseerde ze zich dat ze nog geen afscheid wilde nemen van haar personages. Er moest een vervolg komen, en daar is ze momenteel hard mee bezig.