Begin februari startte een club enthousiaste fans van De Oversteek trilogie aan het afsluitende deel; De stad van spiegels. Veel van de lezers die de Justin Cronin reading challenge aangingen haakten ook al aan bij vorige leesclubs en de lezers met een eigen exemplaar konden ook bij dit deel voor de troepen uit lopen. Eveline sloeg het boek al dicht toen de rest nog voor de brievenbus lag, en wat kan zo’n, inhoudelijk, nietszeggend bericht dat het toch allemaal anders liep dan verwacht en ze enorm werd verrast de overige deelnemers dan al nieuwsgierig maken.

Danielle: Dit deel sluit het verhaal helemaal af. Met emoties die van vreugde naar verdriet gaan, grijpt het verhaal je en laat het tot het eind niet meer los. Een spannend, bedachte thriller die je verder doet nadenken.

Om alvast wat in de stemming te komen voor de discussie echt losbarstte spraken we met elkaar over mogelijke acteurs voor een verfilming. Waar Isabella Driesmans en Eveline direct een aantal namen konden noemen, gaf Guy Doms juist aan dat dit drieluik te moeilijk in een film te gieten is en dat voor hem een verfilming dan ook echt niet hoeft.

Marcia: Het einde van De Stad van Spiegels wist me echt te raken. Opnieuw zat ik met tranen in mijn ogen, zoals het bij de voorgaande boeken ook het geval was. Ik moet echter eerlijkheidshalve toegeven dat ik ook gedurende het rest van het boek hier en daar moest huilen of hardop heb gelachen.

En toen ging de discussie echt los. Waar bij de eerste 2 delen de favoriete personages lagen in de groep hoofdpersonen bleek dit bij De stad van spiegels deels te verschuiven. Personage Fanning vormde voor o.a. Cindy Strijkers- Brakel en Peggy de grootste verrassing, al omschreef Cindy Strijkers- Brakel zijn verhaallijn als bijna een boek in een boek. Ook de dove Pim kan de waardering van meerdere lezers wegdragen, bij SusanFenna en Marcia is zij één van de favoriete personen die ondanks haar beperking uitgroeit tot een verstandige, leuke en spontante vrouw.

Guy Doms: Toch even een andere commentaar, die ook geldt voor de twee eerste delen: “less is more” staat blijkbaar niet met stip in Cronin’s woordenboek. Schrappen is schrijven en schrijven is wel degelijk ook schrappen. De stad van spiegels had hij perfect kunnen neerzetten in 600 en niet in 800 pagina’s.

En waar in de eerdere delen van de trilogie het thema vaak overleven was, is vrijwel iedereen het erover eens dat ditmaal de toekomst en het leven centraal staan. Maar ook, zoals Saskia Jacobs-Labree zo mooi beschrijft, dat het leven in cirkels loopt en alles met elkaar verbonden is ook al lijkt dan in eerste instantie niet zo. Qau schrijfstijl binnen dit derde deel lopen de meningen juist uiteen. Waar M.Opheliac dit deel juist veel langzamer vond lezen is Marieke Scheers van mening dat boek, op het gedeelte over Fanning na, las als een trein. Daar vond ze wel enige bijval in, ook Karina en Bookaddict hadden beste moeite met dit gedeelte.

Saskia Jacobs-Labree: Het verhaal over de Nul leest als een boek in een boek. De schrijver verandert van vertelperspectief en de thriller neemt de vorm aan van een boeiende psychologische roman.

Ook met De stad van spiegels wist Cronin de lezers te raken. Waar dit voor de meeste, onder andere Silvia van Elzelingen en Chantal vd Meij,  in een heftige emotionele scene van Alicia zat noemt SusanFenna juist het moment dat Sara in het weeshuis Pim leert kennen waar de kinderlijke onschuld nog vanaf straalt. En Yonina benoemt ook de irritatie die zij voelde bij bepaalde delen doordat haar verwachting niet overeen kwam met een beeld in een door Cronin geschetst interview.

Cindy Strijkers- Brakel: Het begint met het langzaam aan introduceren van de personages met hun eigen verhaal en de situatie waarin men zich bevindt, langzaam aan komen verhaallijnen samen en vormt het meer een geheel om vervolgens tot een climax te komen en een redelijk snelle afbouw.

Maar heeft Cronin ook aan de verwachtingen van de lezers voldaan? Charlotte Veltman moet eerlijke bekennen dat dit bij haar niet gelukt is, maar dat het feit dat Cronin anders weet te eindigen dan zij verwachtte wel een teken is dat hij haar heeft weten te verrassen. En ook Guy Doms had gehoopt deze trilogie met een spetterende finale af te kunnen sluiten en dat is niet helemaal uitgekomen. Peggy werd volledig meegesleurd in het verhaal en ook Isabella Driesmans is de hele tijd geboeid gebleven. Zowel zij als Silvia van Elzelingen verwachten dat dit boek nog wel een hele tijd in hun hoofd zal blijven hangen.

M. Opheliac: Naast postapocalyptische en horrorelementen, weet Cronin moeiteloos aspecten van literaire filosofie door het verhaal te rijgen. Door het onverwachte einde blijf je als lezer al in gedachten achter en vraag je je af wat Justin Cronin nu nog meer kan schrijven, om deze trilogie te overtreffen.

De stad van spiegels word in deze leesclub afgesloten zeven 5* beoordelingen, acht 4* beoordeling en tweemaal een 3* beoordeling wat leidt tot een totaalscore van 4*. Al met al een goed resultaat voor het derde deel van de trilogie en een reden om de complete trilogie zeker aan te raden.