Een boek waar op voorhand erg naar werd uitgekeken, een boek dat op tientallen verlanglijstjes kwam te staan. De aankondiging van de leesclub kwam dus precies op tijd! Het zal niemand verbazen dat er heel veel inschrijvingen waren en dat de vijftien uitverkorenen heel snel het gezelschap kregen van vier extra leesclubdeelnemers. Want een leesclub over een stille patiënt, dat zou een feestje worden!

We kunnen niet wachten om eraan te beginnen 
Dat blijkt al meteen bij aanvang. Nauwelijks twee dagen nadat de deelnemers bekend gemaakt werden, had iedereen zich voorgesteld in het leesclubcafé. Nog eens twee dagen later werden de eerste boeken bezorgd en konden we echt van start gaan. De cover zorgde al meteen voor verwarring. Staan die lege stoelen er voor de bewaking of voor de bezoekers? En waarom is het woord ‘stille’ in zulke wazige letters gedrukt? Is die patiënt misschien helemaal niet zo stil als wij denken? En wat doen al die quotes op het boek, zijn die in staat een twijfelende lezer over de streep te trekken? Waarom ontbreekt alle info over het verhaal op de achterkant van het boek?

Hoofdpersonages & opbouw van het verhaal 
Het is niet helemaal duidelijk wie de hoofdrol in dit boek heeft. Is het Alicia, de vrouw die haar man vermoord heeft en in een psychiatrische inrichting zit? Of is het psychotherapeut Theo, de man die Alicia behandelt en het merendeel van de tijd aan het woord is? Voor beiden valt iets te zeggen, duidelijk is dat we ze alletwee nodig hebben voor het verhaal. Alicia leren we vooral kennen aan de hand van dagboekfragmenen, terwijl Theo zijn verhaal doet in de ik-vorm. Er zijn niet alleen perspectiefwisselingen, ook wordt er heel de tijd gesprongen in de tijd. En daar houden we van, het verhoogt de spanning; niets zo saai als een thriller die chronologisch verteld wordt.

Op zoek naar geschikte auteurs en realitycheck 
Een vraag die het meestal goed doet in leesclubs is die naar de ideale cast voor een verfilming. Sommigen zoeken het internationaal, maar beseffen dat het kostenplaatje vermoedelijk net iets te groot is. Anderen zien het bescheidener en weten met Vlaamse en Nederlandse namen een prima affiche samen te stellen. Grappig hoe de meest verschillende types voor eenzelfde rol in aanmerking komen.

Natuurlijk werd er nog veel meer besproken in deze leesclub vol enthousiastelingen. Onder andere de vraag naar de hoofdthema’s van het boek wekte heel wat reactie los, net als de vraag hoe het er ‘in het echt’ aan toegaat.

Beoordeling 
Wanneer gevraagd wordt het boek in drie woorden te typeren, zijn dit de woorden die het vaakst gebruikt worden: verrassend, spannend, misleidend. Op het aspect spanning scoort het boek vooral 7 en 8 punten, slechts een paar keer wordt een 6 en een 9 uitgedeeld. Uiteindelijk werden achttien recensies geplaatst over De stille patiënt, de gemiddelde beoordeling ligt bij exact 4 sterren. Een vervolg op dit boek komt er volgens ons niet, daar lenen de personages zich niet toe. Wel kijken we uit naar een volgend boek van Michaelides. Wordt het opnieuw een psychologische thriller of tapt de auteur dan uit een heel ander vaatje?

Verslag door Greet Braem – leesclubcoördinator