19 februari, daar is het mailtje van Debbie! Oh nee, Anouk :-) Tien lezers zijn geselecteerd voor de leesclub met De val van Tammy Davidson van Nederlander Lex Passchier. Al snel sloot zich een handvol extra lezers aan. Naar goede gewoonte volgden de voorstelpraatjes elkaar in snel tempo op. Een aantal boeken werd vrijwel meteen geleverd, op andere was het wat langer wachten. Geen probleem, het gaf ons de tijd om nog het een en ander uit te lezen en wat tips uit te wisselen.

Waarover gaat het boek?

Even heel kort: Puck, Abel en Marnix zijn op vakantie in Frankrijk, Jonathan is op de vlucht, en rechercheur Cees belandt in Griekenland. Wat is de link tussen al deze personages? Hoe zit dit verhaal in hemelsnaam in elkaar?

Verhaalopbouw, vertelperspectief, schrijfstijl

De eerste discussievragen zijn vaak dezelfde, in een leesclub moet je je boek toch echt een beetje fileren. Hoe is het verhaal opgebouwd? Vanuit welk perspectief worden de dingen verteld? En hoe zit het eigenlijk met de schrijfstijl die de auteur hanteert?

De verhaalopbouw is heel bijzonder, dat wisten we al voor we begonnen te lezen, onder andere door de feedback van de Hebban Crew over dit Boek van de Maand. Maar hoe bijzonder dan wel? We willen in dit eindverslag niet spoileren (dat zou een wel heel onaangename verrassing zijn voor wie het boek nog wil lezen), maar we kunnen wel al meegeven dat sommigen de opbouw geniaal vonden en anderen die weliswaar goed en onverwacht vonden, maar toch best wat op het boek aan te merken hadden.

De val van Tammy Davidson wordt grotendeels vanuit het perspectief van Puck verteld, dat wist iedereen te bevestigen. Enkele lezers, wellicht zij die notities gemaakt hadden, noemden ook nog de korte perspectiefstukjes van agent Cloé. In bepaalde delen van het boek wordt voortdurend gesprongen in de tijd, terwijl de grote verhaallijn dan weer chronologisch verteld wordt.

De schrijfstijl wordt als aangenaam ervaren. Geen al te lange zinnen, geen bloemrijke taal (die zou niet gepast hebben), een vlot geheel. Meermaals wordt benoemd dat de auteur steeds heel goed de sfeer weet te vangen. De woorden beeldend en filmisch zijn niet van de lucht; we zijn het erover eens dat de achtergrond van Passchier als scenarioschrijver hier een rol speelt. Toch weet hij niet alleen acties en settings perfect tot leven te brengen, hij slaagt er ook in de karakters van zijn personages goed te vangen.

Personages

De ontwikkeling en onderlinge relaties van de personages spelen een grote rol in het boek. In vijf personagedraadjes verzamelden we alle info rond de belangrijkste figuren uit het boek.

Jonathan zien we toch echt wel als hoofdpersonage, en over hem wisten we dan ook het meeste te vertellen. Puck, die meer wel dan niet met zichzelf in de knoop zat, vonden we niet erg sympathiek. Haar man Abel kreeg eerder een bescheiden rol, waardoor hij op niemand grootse indruk maakte. Schrijfster Tammy, zo belangrijk voor het verhaal, bleef voor sommigen ietwat een raadsel. Onze sympathie ging duidelijk uit naar rechercheur Cees, die geen zin meer heeft in al te veel gedoe en uitkijkt naar zijn pensioen.

Literaire verwijzingen en thema’s

Passchier neemt in zijn boek handenvol verwijzingen naar boeken en auteurs op. We hebben ze allemaal verzameld en kwamen aan zestien stuks, dat kan tellen.

Vanzelfsprekend werd de deelnemers gevraagd hoe ze de rol van zulke verwijzingen zien, in het algemeen maar ook specifiek in het leesclubboek. En wat een auteur daar volgens hen mee wil bereiken. Diepgang geven aan het verhaal was een van de antwoorden, kleur geven aan een personage was eveneens een veelgenoemde reden. 

Toen we eenmaal begonnen de thema’s te noteren die in het boek aangekaart worden, viel ons op dat het er best veel waren. De vaakst genoemde: het al dan niet krijgen van kinderen, het milieu en onze ecologische voetafdruk, mentale gezondheid, gevaar/invloed van (sociale) media, vooroordelen, trauma’s. 

Wie krijgt er een spin-off?  

Ondertussen hebben we het grootste deel van de leesclub gehad en is het zaak de interesse niet te laten verslappen. Tijd dus voor een aantal creatieve opdrachten, tijd om de hersencellen serieus aan het werk te zetten.

Er worden verkooppraatjes geschreven, en misschien wel het leukste van alles: iedereen schrijft een scenario voor een spin-off met een van de personages. De leesclubdeelnemers hadden de keuze uit een handvol namen en hun ideeën voor vervolgverhalen waren talrijk en creatief. Een blik in de toekomst, een verhaal op een andere locatie of een verhaal rond een eerder bijna onopgemerkt personage, alles kwam voorbij.

Beoordeling

Natuurlijk hebben we nog meer besproken tijdens de leesclub, maar het zou ons te ver brengen om alles hier de revue te laten passeren. De gemiddelde score willen we natuurlijk niemand onthouden, die ligt bij 3,8 sterren. Iedereen sprak over de bijzondere en onverwachte verhaalopbouw, maar voor zowat de helft van de deelnemers was De val van Tammy Davidson niet het soort thriller waar ze van houden. Een handvol lezers beloonde het boek dan weer met de maximale score.

Verslag door Greet Braem, leesclubcoördinator