Begin september verschijnt de elfde roman van Nelleke Noordervliet ‘De val van Thomas G.’ Al snel daarna valt bij (bijna) alle 40 deelnemers het boek op de deurmat. Het boek valt wel op met zijn vel groene cover en de titel in chocoladeletters. De meningen over de cover zijn verdeeld.Guido Goedgezelschap: “Je kan er haast niet langs kijken: de kleuren vallen op. Het maakt niet uit of je de gecombineerde kleuren, de grootte en de plaatsing van de letters graag ziet: als blikvanger is de keuze van de uitgeverij geslaagd.” Saskia Jacobs-Labree: “De cover is spuuglelijk. Ik zou het boek alleen daarom nooit kopen. De inhoud is gelukkig een stuk prettiger.”

Wat is de inhoud van het boek? ‘De val van Thomas G.’ gaat over de rel die ontstaat nadat uitgever Thomas Geel een extreem controversieel boek uitgeeft met de titel ‘Hedendaags fanatisme’, geschreven door een Rudolf Merkelbach, een uitgerangeerde historicus. De rel heeft niet alleen gevolgen voor Thomas, die overlijdt bij een verkeersongeval, maar ook voor zijn vrouw en kinderen. Tegelijkertijd wil de freelancejournalist Joris Groot een boek schrijven over de affaire Thomas G. Hij zoekt contact met de familie en met de collega uitgeefster van Thomas. Wat is er nu eigenlijk allemaal gebeurd en wie was Thomas Geel nu eigenlijk echt.

Het verhaal is geschreven vanuit wisselend vertelperspectief. Drie vertellers zijn er aan het woord. Isa, de vrouw van Thomas, Leonie, zijn dochter, en Joris de Groot, de freelancejournalist. Tijdens de discussie hebben we het erover of ieder personage een eigen stem heeft, zou je ze zonder namen boven het verhaal herkennen? Voor sommigen was het in het begin wel even puzzelen maar dat werd voor de meesten werd dat toch wel snel duidelijk. Bielieke:“Gaandeweg leerde ik de personages kennen en werd het gemakkelijker om ze in het verhaal te plaatsen.” Martijn vindt het wel prettig wanneer een boek geschreven wordt vanuit verschillende perspectieven:” Zo krijg je vanuit verschillende mensen, langzaam meer zicht op de situatie en de verhaallijn.” Ellen Rodrigo geeft een mooie beschrijving van de verschillende personages: “Bij Isa zie ik mooie, lange zinnen met beschrijvingen, herinneringen aan muziek en literatuur waarvan ze genoten heeft. Leonie heeft filosofie gestudeerd, laat dat merken in haar verhalen en pronkt met haar kennis. Ze overdenkt haar jeugd, haar relatie met haar ouders. Joris gebruikt een meer zakelijke taal, rechttoe rechtaan, vooral inde transcripties.”

Ook over de schrijfstijl ontstond er een levendige discussie. Laura19907 vond de schrijfstijl erg mooi met name de stukken over Ierland. “Heel beeldend, poëtisch en kunstig. Je voelde en rook en zag de omgeving bijna.”  Mariek: “Ik vind de schrijfstijl van Nelleke Noordervliet erg goed. Ze beheerst alle registers, van poëtisch tot nuchter, van zacht tot spijkerhard.” Martin Pruimers was minder te spreken over haar schrijfstijl. “Ik vind de schrijfstijl erg kil en humorloos (in tegenstelling tot de Nelleke Noordervliet die ik ken van haar columns.)”. Dat er in dit verhaal vele verwijzingen naar boeken, muziek en films waren maar ook het gebruik van woorden waarvan soms de betekenis opgezocht moest worden werd niet door iedereen prettig gevonden.

En dan krijgen we toch nog het verhaal van Thomas zelf te lezen, via een door hem nagelaten manuscript, zo komen we een hoop te weten over zijn achtergrond. Het maakte het beeld wat er van Thomas was echter niet voor iedereen duidelijker. Er ontstond zelfs een discussie over de betrouwbaarheid van het manuscript van Thomas. Marieke Scheers: “Wat we grappig is, dat toen ik dat begon te lezen gelijk dacht- boehoe- erg zielig, maar ik geloof je niet. Pas in het tweede deel wordt zijn verhaal geloofwaardiger. Maar ik blijf het een onwaarschijnlijk verhaal vinden en het is niet te controleren.”

Het verhaal kent uiteindelijk een open einde. Anne Oerlemans: Ik vond het open einde heel geslaagd bij dit boek, het laat alle wegen open voor de lezer om zijn of haar eigen conclusies te trekken…” Hanniezegt hierover: “Het open einde past wel bij dit boek. Na het lezen blijft het nog lang e tijd na sudderen en dat is superknap als een auteur dit bereikt bij de lezers.” Gerbie vond het slot teleurstellend maar wel passend.

Uiteindelijk beoordeelden we het boek met 3,7 sterren.

AdaW: “De val van Thomas G. is een boek wat met aandacht gelezen moet worden en waar nog lang over nagedacht kan worden.”

CarlavO: “Een verhaal met heel veel aspecten: de soms moeilijke familiebanden, de kracht van sociale media en de rust van het mooie Ierland.

Martijn: “Voor mij blijft een tegenstelling hangen: ‘een diepzinnig boek, wat oppervlakkig blijft.”

Omimieke:“De auteur heeft natuurlijk altijd “gelijk” en als lezer hoef je het niet eens te zijn met de wendingen in het verhaal.”