De Veleda-voorspelling van Chris Houtman
Chris Houtman kenden we voor 2016 alleen als theatermaker, regisseur, eindredacteur en scenarioschrijver. Sinds zijn debuut Akte van berouw, over intriges in het Vaticaan, is hij niet meer weg te denken uit het Nederlandse literatuurlandschap.
Naast het schrijven - zowel voor de media als zijn latere auteurschap - kent Houtman nog een grote liefde; in zijn tijd als regisseur was hij betrokken bij historische festivals. De geschiedenis is hem altijd blijven boeien en kon ook in zijn boeken niet uitblijven. Waar zijn drie thrillers al een snufje van hadden, laat hij helemaal tot bloei komen met Het geheim van de goudenregen, een jeugdboek over Elizabeth Blossom, die echt heeft bestaan.
Nu komt Houtman met een historische roman voor volwassenen. De Veleda-voorspelling brengt ons helemaal terug naar het oude Rome, waar een Friezin zich staande moet houden tegenover een gevaarlijke toekomstvoorspelling.
Over De Veleda-voorspelling
Rond het jaar 60 na Chr. was het gebruikelijk om vooraanstaande kinderen van buitenlandse bondgenoten, zoals de Friezen, naar Rome over te brengen. Daar kregen ze – als gijzelaar – een klassieke opvoeding aan het Hof. Tegen deze historische achtergrond maken we kennis met de zeventienjarige Elfleda, die in Rome terechtkomt omdat zij de dochter is van Sextus, een Friese hoofdman in Romeinse dienst. Om te voorkomen dat ze aan het decadente hof van keizer Nero moet wonen, ontfermt een vriend van haar vader, de Romeinse cavalerie-officier en geleerde Plinius, zich over de jonge vrouw.
In De Veleda-voorspelling botsen twee werelden met elkaar. De Britse koningin Boudicca voert een fanatieke vrijheidsstrijd en in Rome komt het tot een confrontatie tussen Elfleda en haar Romeinse gastheer. Wanneer de jonge Friezin een visioen krijgt over de inktzwarte toekomst van het keizerrijk beseft ze dat ze niet langer gebukt hoeft te gaan onder het Romeinse juk. Wordt hiermee de aangrijpende voorspelling vervuld van de befaamde Germaanse zieneres Veleda? Of is Elfleda slechts een pion in het machtsspel van potentiële toekomstige Romeinse machtshebbers?
