Met verschillende verwachtingen begonnen half februari 15 deelnemers aan deze leesclub. Niet iedereen was al bekend met de schrijfster Alice Hoffman.  Edith las  wel al eerder een roman van Hoffman  en had dan ook hoge verwachtingen. “Ik verwachte net zo'n verhaal als Alice Hoffmans boek De Duivenhoudsters. Een mooi historisch verhaal met een interessante karakters. die je door de situaties die ze meemaken aan het denken zetten. Dat is helemaal uitgekomen. De boeken die ik eerder van haar gelezen heb gingen allemaal over bijzondere vrouwen. Ik vond het wel leuk dat ze nu veel aandacht aan een bijzondere man, de beroemde schilder, besteedde.” Jacquelien kende de schrijfster nog niet en begon zonder echte verwachtingen voor af aan dit boek.” Ik kende geen boeken van deze schrijfster en had dit boek zelf ook niet snel uitgekozen. Verwachtingen had ik niet specifiek, maar op basis van de preview verwachte ik een boek met mooie zinnen en levendige beschrijvingen. Dat is deels bewaarheid, maar er waren ook stukken die ik langdradig vond en me niet boeiden”.

We beginnen met een ‘inkom’vraag  over de cover. De cover is  een foto is sepia van een mooie vrouw.  DeTovenares maar ook andere lezers zien wel wat van de hoofdpersoon Rachel in de vrouw terug. “Ik vind het een opvallende cover. De foto is heel anders dan wat men nu dagelijks tegenkomt. Je zou de vrouw als Rachel kunnen zien. Door de cover heb ik tijdens het lezen haar beeld gevormd.”  Sandra weet te vertellen dat de foto gemaakt is door Joyce Tenneson en komt uit de fotoserie Light Warriors.

Niet iedereen zou het boek ondanks de mooie cover direct oppakken om te lezen. Malivai:” Ik vind het een mooie cover, maar op basis van de cover alleen zou ik het boek niet direct lezen. De tekst op de achterflap zal dan toch de doorslag moeten geven.

Personages en thema’s

We komen met z’n alle veel thema’s tegen in het boek. Hetty noemt het thema wat eigenlijk heel mooi bij de titel van het boek past: “tegenpolen die elkaar aanvullen - in het boek zijn verschillende mensen elkaars tegenpool maar toch ook erg verweven met elkaar, ze versterken elkaar en houden elkaar in evenwicht .” Maar ook thema’s als religie, liefde, keuzevrijheid en discrimatie.  “Discriminatie: mooi uitgewerkt doordat de slavernij nog een rol speelt op het eiland, ook al is het formeel afgeschaft. En door de klassendiscriminatie die daarna/daardoor ontstond (of waarschijnlijk was het er altijd al). De discriminatie was er ook tussen mannen - vrouwen (vrouwen konden niet erfgenaam zijn, waardoor het geld, en het bedrijf van Rachels vader ineens van de familie van haar man werd, ook al heeft zij ondertussen al eigen kinderen (zoons) gekregen. Heel oneerlijk vond ik dit systeem.” zegt Liane hierover

Naast de vele thema’s zijn we het er eigenlijk over eens dat het hoofdpersonage in dit verhaal Rachel is. Heleen zegt over haar: “ We volgen het meeste van Rachel. Ze verlangt naar een ander leven en dat is vooral zichtbaar als ze jong is. Ze gedraagt zich niet zo meisjesachtig, maar past zich bij haar eerste huwelijk aan haar nieuwe gezinsleven aan. Het mooie is dat alle personages zich ontwikkelen in relatie tot een tegenpool.”  Ook Frederic, de tweede man van Rachel en Camille haar zoon de latere beroemde kunstschilder  worden als belangrijke personages gezien. Justine:” Er wordt een mooi beeld opgebouwd, van het doen en het laten van een kleine joodse gemeenschap. Rachel is in dit verhaal toch wel de hoofdpersoon, samen met haar vriendin Jestine. Deze twee personen vond ik het mooist om te volgen, van kind naar volwassen vrouw, het uithuwelijken, een kind krijgen zowel Rachel als Jestine. Hoe er mee wordt omgegaan. Deze twee vond ik mooi, alles wat er omheen kwam als personages ook, maar deze twee vrouwen het meest.”

 Perspectiefwisselingen en schrijfstijl

Marijke: “De wisseling van perspectief was interessant en maakte het verhaal levendig, maar ik vond het niet overal even prettig, omdat ik daardoor kort uit het verhaal werd gerukt als ik er net lekker in zat.” Het viel veel lezers op dat het boek een goed gevulde bladspiegel had met niet of nauwelijks alinea’s, dat was soms wel even wennen met lezen. De schrijfstijl daarentegen kan door vele gewaardeerd worden.  René: Een fijne schrijfstijl wel, ik kende de schrijfster nog niet. Het leest heerlijk weg, al zijn de pagina's soms wel vol, zoals eerder benoemd. Louise: “In het begin had ik ook moeite met de vele tekst op de pagina maar later had ik dat helemaal niet meer in de gaten omdat ik haar vertelstijl zo mooi vond. Haar beschrijvingen van het eiland, de natuur maar ook de personages spreekt me erg aan.” Erna: “Ik heb nog niet eerder boeken van haar gelezen, maar na het lezen van dit boek komen die toch zeker wel op mijn lijst te staan! De pagina's zijn vol, maar was voor mij niet storend. Ik vind het beschrijvende prachtig gedaan en daardoor werd ik echt in het verhaal gezogen.”

Edith wees ons nog op een mooie link ( https://www.wikiart.org/en/camille-pissarro ) om schilderijen te bekijken van Camille Pissaro. Hij was per slot van rekening een van de personages van het boek en zijn kijk op kleur was terug te zien in zijn schilderijen. 

 Eindoordeel van de deelnemers aan de leesclub: 4 sterren (3,8)