Deze leesclub met een historische roman trok een hoop geïnteresseerde lezers aan. Vijftien van hen kregen het boek thuis gestuurd en konden gaan lezen over Lizzie, vroedvrouw ten tijde van de Onafhankelijksoorlog in Amerika.

De vroedvrouw van Braintree, korte samenvatting

De vroedvrouw van Braintree van Jodi Daynard is het schitterende verhaal over een moedige jonge vrouw en haar zoektocht naar onafhankelijkheid en vriendschap tijdens de Amerikaanse Revolutie.

Op een donkere nacht in 1775 wordt Lizzie Boylston gewekt door het geluid van kanonnenvuur. Vanaf een heuvel ten zuiden van Boston ziet ze hoe Charlestown in vlammen opgaat gedurende een slag waarbij haar man zal omkomen.
Als nieuweling in een vreemde dorpsgemeenschap rouwt Lizzie in stilte, maar al snel vindt ze troost in de onverwachte vriendschap met Abigail Adams, de vrouw van John Adams, die later de tweede president van Amerika zal worden. Lizzie bouwt een uitstekende reputatie op als vroedvrouw en geniet van het zorgen voor de mensen die haar nodig hebben. Als twee langsreizende patriotten vergiftigd worden, wordt haar hervonden geluk ruw verstoord. Ze vermoedt een politiek complot met als doel het elimineren van Abigail en haar familie. Vastberaden om de waarheid boven tafel te halen, raakt Lizzie verwikkeld in een samenzwering die niet alleen haar eigen leven kan verwoesten, maar zelfs het nieuwe Amerika.

De leesclub

De titel
De titel De vroedvrouw van Braintree, verondersteld dat het ook grotendeels zal gaan over een vroedvrouw. Gedurende het boek werd duidelijk dat Lizzie inderdaad af en toe een baby ter wereld hielp, maar dat het eigenlijk een ondergeschikt thema is in het boek, wat de lezers toch wel jammer vonden.
Het Engelse boek heeft als titel The Midwife’s revolt, wat letterlijk vertaald De opstand van de vroedvrouw is. De lezers zijn het erover eens dat deze titel de lading van het boek beter dekt, maar niet zo goed klinkt als De vroedvrouw van Braintree.

Isolde: De titel klopt. De hoofdpersoon is een vroedvrouw en ze woont en werkt in Braintree. Geen speld tussen te krijgen.
Maar dekt het de lading? Nee, de originele titel doet dat veel meer vind ik.
A van Steeg: De titel vond ik enigszins misleidend. Ze is inderdaad de vrouwvrouw van Braintree maar daarnaast nog veel meer. Ik had daarom ook een ander verhaal verwacht dan ik gelezen heb.
Petra: de vroedvrouw van Braintree dekt deels de inhoud van het boek. Dit is voor mij ook dat wat op de voorgrond stond en de rode draad is door het hele boek. Dat de oorlog een rol speelt in het verhaal kan je met geen mogelijkheid uit de titel opmaken.
Yvonne: Ook ik vind de Engelse titel mooier, maar talen hebben nu eenmaal andere woorden om dingen uit te drukken en dat kun je vaak niet één op één overzetten

De Cover
Ook de cover nemen we onder de loep. De lezers zijn het grotendeels met elkaar eens. De cover is mooi, goed van kleur en uitnodigend. De vrouw op de cover past bij het historische van het boek. Maar wanneer er wordt gekeken naar de cover in combinatie met het verhaal komen er toch een paar opmerkingen. Zo is het huis op de cover niet overeenkomstig met de boerderij van Lizzie, en het feit dat ze vlak bij zee en duinen woont is er ook niet uit op te maken.

Joran: De cover sprak me meteen aan en na de korte inhoud te hebben gelezen kwam ik meteen in de sfeer en de tijdgeest van het verhaal. Het heeft ook iets mysterieus en dat spreekt me ook steeds aan bij covers. 
Silvia van Elzelingen:  De cover is eenvoudig, net als het leven vroeger ook eenvoudig was. De cover spreekt me aan en laat zien dat het om een historische roman gaat. Het huis had ik niet zo in gedachten, ik had een wat ouder huis verwacht. Deze lijkt vrij nieuw. Ik mis ook de duinen en de zee. Er wordt daar toch wel vaak over gesproken.

Een stuk Amerikaanse geschiedenis
Het verhaal van Lizzie speelt zich af tijdens de Onafhankelijksoorlog, patriotten, Grote Chaos, de Zaak, deze termen komen regelmatig voor. Voor de meeste lezers waren die wel bekend, net als het stuk geschiedenis en was daarom juist een reden om het te gaan lezen. Voor andere lezers was er veel onbekend, maar daar hielp google hen een aardig eindje op weg.

Joke D: In het verhaal wordt vrij snel duidelijk dat het om de onafhankelijkheidsoorlog gaat. De termen de Zaak en De Grote Chaos kende ik echter niet. Voorkennis is niet noodzakelijk want wat je moet weten, wordt gaandeweg duidelijk. Als ik een historische roman lees, vind ik het wel fijn die dingen op te zoeken en zo meer te weten te komen over dat stukje geschiedenis. Ik ben ook altijd heel benieuwd naar wat fictie is en wat niet.
Esmeralda: De tijd waarin het boek zich afspeelt was meteen duidelijk en doordat ik meerdere boeken over deze periode heb gelezen snapte ik aanduidingen als de grote Chaos en de Zaak ook direct. Ik kan me voorstellen dat het onduidelijker is als je die kennis niet hebt maar het wordt in de loop van het boek wel duidelijk gemaakt.

Thema’s
Een historische roman geeft niet alleen een stuk geschiedenis, maar verteld ook een verhaal waaruit diverse thema’s zijn te filteren. De lezers noemden als thema’s: Verlies, verdriet, kracht, sterke vrouwen, vrouwenrechten, vriendschap, onafhankelijkheid, niet is wat het lijkt, appeltaart (!), zelfstandigheid, vrijheid, vertrouwen en verraad, liefde en loyaliteit, doorzettingsvermogen en naastenliefde.

Op de vraag wat het meest opvallend was in het boek, werd de groei die Lizzie doormaakt genoemd, en het feit van het boek ‘historisch correct is.

Rianne8: De ontwikkeling van Lizzie vond ik erg mooi. Van jong meisje naar een krachtige vrouw. En dat ze zich weer kan geven om liefde uit te delen.
A van Steeg: De opvallendste element is de goed beschreven historische element. Ik heb het gevoel dat de auteur het verhaal met een beeld in haar hoofd geschreven heeft nadat ze goede research heeft gedaan over deze periode.

De Schrijfstijl
De meningen zijn verdeeld, Isolde noemt het een vrij zwaar geschreven boek in formele taal,  Rianne8 had moeite om in het boek te komen net als Yvonne en Angelique vond de schrijfstijl niet prettig, staccato en niet echt vloeiend.
Esmeralda vond de schrijfstijl wel prettig: De formele taal past bij het boek, bij die tijd en vond ik dan ook eigenlijk alleen maar logisch., net als Ria vanB Ik vond het op zich een prettige schrijfstijl, ik kon het boek tenminste moeilijk wegleggen. Ik had wel wat moeite met de "officiële" taal en gebruiken, die er af en toe doorheen gegooid werden.
Misschien dat Joran het nog het beste verwoord:
Joran: De schrijfstijl roept bij mij een beetje een dubbel gevoel op. Aan de ene kant sluit ik me aan bij de medelezers die schrijven dat de stijl nogal formeel was, aan de andere kant wist de auteur me wel telkens verder te boeien door haar manier van schrijven (..)Bovendien is 'De vroedvrouw van Braintree' een historische roman waarin de soms formele schrijfstijl wel min of meer past. 

Is het een boek dat je raakt?
Het feit dat dit een historisch boek is waarin de levensomstandigheden goed zijn beschreven, is voor de meeste lezers wel iets waarmee de schrijfster hen heeft weten te raken, terwijl enkele anderen het wel een fijn boek vonden maar zich niet geraakt voelden.
Jeanne Bertens: Ja, de auteur heeft me weten te raken met een prachtige sfeerbeschrijving van de jaren waarin het verhaal zich afspeelde. Harde tijden waarin veel ontbering werd geleden maar waarin men ook voor elkaar zorgde.
Miriam Houthuijzen: Het boek heeft me niet geraakt. Ik vond het een tussendoor boek, even iets anders.

Zijn alle verwachtingen uitgekomen?
Carole Jeunink: Ik had eigenlijk geen verwachting, ik wilde iets anders lezen dan thrillers. Dit omdat ik de laatste tijd slecht mijn aandacht bij het lezen kon houden.
Maar dit boek heeft het het weer helemaal teruggehaald. Heerlijk wegdromen in een verhaal is voor mij echt belangrijk en dat was hier helemaal het geval.
Isolde: Mijn verwachtingen bij dit boek zijn niet uitgekomen.
Ik hoopte op een lijvige, fijn geschreven historische roman waar ik lekker in zou kunnen wegzinken. Dat is niet gebeurd. Misschien heb ik me wel teveel laten leiden door de omslag.
JokeD: De verwachtingen werden grotendeels ingelost. Al was het op het gedeelte speurwerk wel lang wachten. Dat speurdersluik vond ik ook niet zo goed uitgewerkt, vrij voorspelbaar toch wel. En toch heb ik het boek met heel veel plezier gelezen. Ik zou zelfs het vervolg ook lezen als het uitkomt. 

Conclusie
De vroedvrouw van Braintree is een mooie historische roman waarin veel waargebeurde elementen zijn verwerkt tot een goed kloppend geheel. Het hoofdpersonage maakt een interessante groei door en de bij personages zijn divers genoeg voor een boeiend verhaal over verraad, vriendschap en loyaliteit in een onstuimige periode in de Amerikaanse geschiedenis.

Met 6 x 4 sterren, 2 x 3,5 ster en 6 x 3 sterren is deze leesclub afgesloten met een mooi gemiddelde van 3,5 ster.

4 sterren:
Silvia: De noot van de auteur completeert het geheel, hierin vertelt Jodi Daynard over de wijze waarop ze de feiten en fictie heeft vervlochten. Een stukje geschiedenis is verweven met een mooi verhaal. Knap gedaan!

3,5 ster:
Joke D: Het uitstekend geschiedkundig werk maakt de lezer nieuwsgierig, en al surfend naar al deze weetjes, blijft de roman wel nazinderen. Deze historische accuraatheid en de empathische gevoelens die de auteur, met haar schrijfstijl, weet op te wekken, maken deze roman voldoende lezenswaardig.

3 sterren:
Rianne8: Door de terugblik is het verhaal geschreven in de ik-vorm. Dit zorgt ervoor dat je goed in de huid van Lizzie komt te zitten. Je wordt helemaal meegenomen in haar gevoelens, haar twijfels en haar vastberadenheid.

Hieronder staan de eindoordelen van de lezers van de leesclub; een quote uit eigen recensie en het aantal sterren dat ze hebben gegeven.