Op 4 september opende Debbie de deuren van het leesclubcafé De vroedvrouw van de Groenburgwal van Jeanine De Vries met het verlossende mailtje:'je bent erbij'. Pieter is de eerste deelnemer die zich aan de virtuele tafel schuift met de woorden: Joe, een nog compleet lege webpagina in het Leesclubcafé. Dat lijkt een beetje alsof je in een restaurant zit te wachten tot er eindelijk iemand bij je aanschuift.’ Toch blijft het restaurant euh…leesclubcafé niet lang stil, want aan enthousiasme blijkt er geen gebrek in deze leesclub. Bij sommige deelnemers is het een leuk weerzien, andere zetten hun eerste stapjes in een Hebban leesclub.

We blijven niet op onze lauweren rusten en bespreken onze verwachtingen. Vooral woorden zoals ‘ik verwacht een verhaal over een sterke vrouw’ komen meerdere keren voorbij, maar ook het decor ‘oude Amsterdam’ maakt ons zeer nieuwsgierig.

Nynke: Historische romans trekken al gauw mijn aandacht. De titel sprak me aan, omdat het me deed denken aan de boeken van Roberta Rich, zoals De vroedvrouw van de sultan. Ik verwacht een boek te lezen over een sterke vrouw die grotendeels op eigen kracht haar weg moet zien te vinden in het leven.

Wilma: Een historische roman over een sterke jonge vrouw die niet bang is en haar mannetje staat. Die tegen de stroom ingaat en dingen wil gaan doen die niet van haar verwacht worden. Ze zal daardoor ook tegen moeilijke dingen aanlopen. Toen ik het eerste deel van de preview had gelezen deed het mij even denken aan 'The Frozen River' van Ariel Lawhon, ook een historische roman over een vroedvrouw in Amerika ergens in 1700. Dat vond ik ook een mooi boek.

Na het lezen bekijken we eerst de cover en achterflap, past het plaatje bij de inhoud van het verhaal. Grotendeels van de lezers vinden de cover en verhaal een perfecte combinatie, andere deelnemers merken op dat het beeld ver wegstaat van het beroep ‘vroedvrouw’. 

Hullemans: Een hele mooie voorkant. Kleurstelling bijna Rembrandtiaans. Donkere achtergrond met fraai uitgelicht onderwerp. Mijn eerste gedacht was de koffierondbrenger op station Roosendaal. De oranje schenkkan speelt een prominente rol. En dat kan ik niet helemaal plaatsen in ons verhaal. Niet echt een kan die je boven het openhaardvuur aan een haak hangt. Kortom, fraai en zeker uitnodigend om het boek op te pakken, maar minder het verhaal duidend.

Oskar: Na het lezen moet ik wel zeggen dat ik, net als Hullemans de functie van de kan niet snap. Verder ziet het er allemaal wat te netjes en gepolijst uit, waardoor, denk ik, velen van ons het verhaal op een recentere datum inschatten.

Desiree: De cover past wel bij het verhaal. Je ziet direct dat het zou kunnen gaan om een historische roman. Ik vind de donkere achtergrond er ook goed bij passen. Het komt op mij over dat het een donkere tijd is zowel in het jaar (winter) als de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.

Sommige onder ons konden zich onmiddellijk verplaatsen in de erbarmelijke levensomstandigheden van Eefje. Magalie Bonnet verwoordde: Vanaf de eerste letter in het verhaal werd ik meegenomen in Eefje haar situatie. Ik voelde onmiddellijk sympathie voor haar, deels gevoed door haar persoonlijkheid en deels door een soort onrechtvaardigheidsgevoel dat de kop opstak.

Er zijn een aantal deelnemers die opmerken dat het verhaal met momenten wat oppervlakkig was. Al gauw barst er een interessante discussie los. Lag het hier aan de vele thema’s die doorheen het plot lopen? Maartje opperde: Ik las het als gebeurtenis na gebeurtenis, waarbij maar heel beperkt naar voren kwam wat het met de personen deed, wie ze zijn en hoe ze met de impact omgaan.

Desiree: Ja het was makkelijk je te verplaatsen in Eefje. Je zat direct in het verhaal en leefde met haar mee, maar ik kan niet zeggen dat ik haar (en de andere) personages nou goed heb leren kennen. Het blijft allemaal aan de oppervlakte. Veel gebeurtenissen die werden beschreven, die best wel wat impact hebben, maar waar qua gevoel weinig tot niet bij blijft stilgestaan.

Fieke: Ook ik kan me vinden in de vlakheid van het verhaal. Toch kroop het verhaal juist hierdoor misschien onder mijn huid. Ik voel het verhaal altijd het sterkst tussen de regels door. Dus juist door wat misschien weggelaten wordt.

Nynke: De auteur zorgt ervoor dat de aandacht voor het verhaal nergens verslapt. Wel komt het hier en daar wat oppervlakkig over en had er meer in de ontwikkeling van de personages kunnen zitten. 

Over de schrijfstijl waren we het grotendeels eens, de auteur heeft een vlotte vermakelijke pen. Jeanine De Vries weet de lezer bij de les te houden en op de juiste momenten een hoofdstuk af te sluiten. Door deze opbouw werden we gedreven om verder te lezen. De woordkeuze leunde helemaal aan de tijdsgeest, 'lijfmoeder', 'zwaar worden van een kind', 'vroedmeester'. Woorden die ons goed wisten te verplaatsen naar Amsterdam 1695.

Desiree: Ik vind de schrijfstijl goed. Het leest vlot door. Niet te lange ingewikkelde zinnen en ook de hoofdstukken waren niet te lang of daarmee langdradig. Ik vond de woordkeuze erg leuk. Dit gaf direct meer dimensie aan het boek en maakte nog meer het idee dat je echt in de 17e eeuw was. 

Anja: Ik vind de schrijfstijl prettig en niet ingewikkeld. De zinnen waren niet te lang en geen ingewikkelde, talige constructies. Ik hou persoonlijk niet zo van die lange zinnen met veel bijwoorden/ bijvoeglijke naamwoorden.

BertineMouw: De manier van schrijven draagt bij aan de inhoud van het boek. Door het zij-perspectief blijf je als lezer aan de zijlijn staan. Je kijkt mee over de schouder van Eefje. Dat geeft een soort afstandelijkheid en dat is wat Eefje ook uitstraalt. Ook de niet uitgewerkte karakters benadrukken deze afstand en eenzaamheid.

An: De schrijfstijl was vrij makkelijk. Geen moeilijk te begrijpen woorden, geen lange zinnen, geen lange beschrijvingen. Dit maakte het boek vlot leesbaar. Het enige wat me soms ietswat stoorde waren de sprongen : soms kon je van de ene naar de andere paragraaf een paar dagen verspringen en soms zat er van het ene naar het andere hoofdstuk geen sprong maar ging het verhaal gewoon verder.

Aan het einde van de leesclub sprongen we terug naar onze verwachtingen. Waren deze ingelost of bleven we op onze honger zitten? De verschillende leeservaringen bleven ook hier de overhand houden.

Laura: Ik had het iets meer verwacht richting call the midwife. Ik vond dat zelf maar een fractie van het verhaal bevatten en te weinig om daar mee te vergelijken. Ook vond ik het boek te oppervlakkig om echt een indruk te maken. Boek is prima voor lekker mee op vakantie of als je niet een te ingewikkeld verhaal wil.

Elsbeth: Ik verwachtte een mooi historisch verhaal met rauwe randjes. Mijn verwachting is dus uitgekomen.

Conclusie: 

We bespraken een historische roman waar we samen met vroedvrouw Eefje door het Amsterdam van de 17de eeuw stapten. Het tijdsbeeld sijpelde doorheen het verhaal, hier en daar was er twijfel of het plot wel historisch klopte. Voor sommige deelnemers was het een boeiend en meeslepend verhaal, bij andere deelnemers knaagden het realiteitsgehalte en de overvloed aan thema’s. Verschillende lezersmeningen kwamen voorbij, waardoor er een interessante interactie ontstond. Hoe ging dit zich vertalen in sterren en recensies? De sterren wisselden zich af van 3, 4 en 5 sterren, uitgerekend sluiten we deze leesclub af met een gemiddelde van 3,6 sterren.

Anja: Janine de Vries weet de sfeer van de tijd goed neer te zetten, je waant je bijna 300 jaar terug in de tijd. Een aanrader voor iedereen die van historisch romans houdt!

Willy: Jeanine de Vries weet een goede balans te vinden tussen ruig en te ruig. De balans mist enigszins bij het aantal aangesneden thema’s. Dat had ook minder gemogen.

Biblio19sw: Jeanine de Vries geeft ons een via een interessant verhaal en inkijkje in het leven van vrouwen in de 17e eeuw. Bij het lezen van dit boek waan je je voor even in het Amsterdam van een andere eeuw.

Pieter: De vroedvrouw van de Groenburgwal is interessant, maar overtuigt niet.

Elsbeth: De vroedvrouw van de Groenburgwal is een rauw verhaal dat het eind 17e eeuwse Amsterdam tot leven brengt. Een aanrader voor iedereen die van een historische roman houdt!

Maartje: Historische roman met nadruk op roman

Hullemans: Vlot beschreven met helaas een iets te starre pen, waardoor leesgenot echt van het verhaal moet komen en minder van de bloemrijke taal.

Wendy: Feit en fictie lopen hand in hand

Oskar: Makkelijk leesbaar, maar oppervlakkig

Wilma: Auteur Jeanine de Vries weet een prachtig tijdsbeeld te schetsen en de beschrijvingen zijn beeldend, ik waande me direct in de kleine straatjes van het oude Amsterdam met klepperende schoenen en ratelende wielen.

Eindigen doen we met deze woorden……

Magalie Bonnet: Los van dit boek: wie zit er alweer te popelen voor een volgende leesclub? 

Een dikke dank je wel voor jullie boeiende antwoorden en interactie!

Wendy