Verslag
op 28 januari 2016
door
De weg naar Little Dribbling
+2
Bill Bryson schrijft over taal, wetenschap en reizen. In 1995 heeft hij Een klein eiland geschreven. Tijdens een gesprek met de uitgever borrelde het idee op om een vervolg te schrijven. Het idee kreeg vorm toen hij in een oude atlas las over de langste afstand die je in Groot Brittannië over land kon afleggen en die stelling naar zijn mening niet leek te kloppen, immers als je door het land kronkelt is de langste afstand theoretisch oneindig.
Bryson wilde weten wat de langste afstand was die in een kaarsrechte lijn van zuid naar noord loopt. Dat is een afstand van circa 1.400 kilometer, met Bognor Regis als beginpunt en Cape Wrath als eindstation. Die rechte lijn noemde hij de Brysonlijn en zou een handvat zijn voor de af te leggen route. Maar, impulsief als hij kan zijn, zou Bryson zichzelf verloochenen als hij die lijn zou aanhouden. Zijn belevenissen en impressies heeft hij opgetekend in De weg naar Little Dribbling, een fictieve plaats uit de voorganger van dit boek.
Leesclubvragen en discussie
De overheersende thematiek:
Weemoed over teloorgang van de natuur door bebouwing
Ergernis over maatschappelijke verloedering
De enorm rijke geschiedenis van Groot Brittannië
Over de titel gaven enkele deelnemers een interessante verklaring: dribbling is een manier van bewegen, kleine pasjes makend met zijsprongen op onverwachte momenten. Dat dekt de lading en schrijfstijl wel.
Bryson presenteert zich als een schrijver met: frustraties, humor, liefde voor Engeland, een eerlijke en oprechte houding, zelfspot, een onderhoudende toon en een toegankelijke stijl. Ofwel: een man met veel gezichten en humeuren die niet te beroerd is stelling te nemen.
De conclusie kan wel zijn dat hij zich presenteert als een ouwe mopperkont in die het vaak heeft over “vroeger was alles beter” en dit neerpent met veel ironie en sarcasme, maar waar tussen de regels door een grote liefde voor het land en de geschiedenis valt waar te nemen.
Dit valt het best te illustreren door een aantal citaten die de leesclublezers hebben genoemd.
“Dit is echt een maf land' (reiziger) 'Ja, dat is het,' beaamde Bryson tevreden.”
“Goedemiddag, Mr Morley. Heeft u voor mij een zakje mottenballen en heeft u een gelukkige, stabiele relatie, heteroseksueel of anderszins?”
“Gezocht: sombere sukkel voor omgang met publiek”
Dit slaat op een spoorwegemployee die ooit gereageerd zou hebben op een vacature van British Rail met deze tekst. dit is weer zo'n grappige gedachte van Bryson, heel leuk, je ziet het voor je!
“Ik denk niet dat ik ooit zoveel natuurschoon aan één stuk ben tegengekomen terwijl ik tegelijkertijd mijn hart vasthield en smeekte om genade.”
*Ik snap echt niet hoe Groot-Brittannië het doet*
“Juist nu het leven in het hedendaagse Groot-Brittannië me opnieuw voor raadselen begon te stellen, werd ik opgeroepen om te laten zien dat ik kaas had gegeten van dit land.”
“Wat is de wereld toch ontzettend veranderd. Nu waren er meer mensen in de straten van Cambridge dan er in Cambrigde wonen.”
“Dunning en Kruger hebben ongetwijfeld baanbrekend werk gedaan, maar hun artikel werd geschreven in 1999, en de wereldwijde stupiditeit is sindsdien alleen maar razendsnel voortgeschreden, zoals we zojuist in Texas zagen.”
"Zelden heb ik directer spijt gekregen van iets waarvan ik wist dat ik er direct spijt van zou krijgen."
"Als je denkt dat de enige mensen die je in je land hoort te hebben de mensen zijn die je zelf voortbrengt, ben je niet goed snik."
“Niet voor het eerst kwam de gedachte bij me op dat als Groot-Brittanie ooit met zichzelf in het reine wil komen, daar veel euthanasie bij zal moeten komen kijken”
“Het is ’s werelds grootste park, ’s werelds volmaaktste, niet als zodanig bedoelde tuin. Dit is, in mijn ogen, misschien wel het meest glansrijke kunststuk van de Britse natie.”
“Een halve firkin is een kruik, een halve kruik is een scheut, een halve scheut is een neut en veel halve neut is een drupje. Wat is daar niet logisch aan?’”
“Onlangs realiseerde ik me ontzet dat ik nu zelfs te oud ben voor vroegtijdige dementie.”
Eindoordeel
De weg naar Little Dribbling werd in het algemeen positief beoordeeld. Naast de eerder genoemde opmerkingen over de stijl viel op dat een aantal lezers ook wel wat kritiekpunten hadden: te weinig lijn in het verhaal, teveel herhaling waardoor verveling op de loer ligt en een soort van harde humor die niet iedereen altijd op prijs kon stellen. Als positief werd vooral genoemd ook weer de humor, de liefde voor het land en zijn historie en de zeer toegankelijke stijl.
Waardering
Die lag dicht bij elkaar, er waren geen uitschieters naar boven noch naar beneden. Met 10 keer vier sterren en 5 keer drie sterren is het resultaat een gemiddelde waardering van 3,67 sterren.
Conclusie over de leesclub
In het algemeen een zeer enthousiaste en actieve leesclub met behoorlijk veel interactie tussen de deelnemers. De deelnemers hebben er daarmee voor gezorgd dat deze leesclub zeer geanimeerd was en erg leuk om te volgen. Dank aan de deelnemers voor hun bijdragen en de enthousiaste deelname!
Links naar:
Deelnemers
Leesclubvragen
Discussie
