De Weyward-vrouwen

Auteur: Emilia Hart
Vertaler: Els van Enckevort
Uitgever: Mozaïek
Genre: literatuur

Kate, 2019. Vluchtend voor een gewelddadige partner laat Kate alles achter en vertrekt naar Weyward Cottage in Cumbria, dat ze geërfd heeft van haar oudtante. In de krochten van het huis schuilt een geheim dat zich sinds de heksenjachten van de 17e eeuw verborgen heeft gehouden.

Violet, 1942. Violet verzamelt liever insecten en klimt in bomen dan dat ze zich gedraagt als een nette jongedame. Maar dan verandert een serie schokkende gebeurtenissen haar leven voorgoed.

Altha, 1619. Altha staat terecht voor hekserij omdat ze een man uit de buurt zou hebben gedood. Ze staat bekend om haar geheimzinnige band met dieren en de natuur, en dus vormt ze een bedreiging die uitgeroeid moet worden.

Lees een fragment

De Weyward-vrouwen is een historische roman over drie vrouwen die door de eeuwen heen met elkaar verbonden zijn door een vervallen huisje in Cumbria en elk op hun eigen manier moeten zien los te breken van mannelijke overheersing in hun leven. Hieronder vind je alvast een sneak preview van het boek. Spreekt het fragment je aan en wil je graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees een sneak preview Direct inschrijven

Achter het boek

In het noordwesten van Engeland ligt het graafschap Cumbria, dat in het noorden grenst aan Schotland en in het westen aan de Ierse Zee. Met een oppervlakte van zo'n zevenduizend vierkante meter en slechts een half miljoen inwoners is het dunbevolkte gebied rijk aan natuur, waaronder de meren in Lake District en verder naar het zuiden het nationaal park Yorkshire Dales. Het was deze wildernis in Cumbria die Emilia Hart besloot te verkennen tijdens de coronapandemie. 'Het werd een ontsnapping aan angsten en zorgen: ik genoot van het verkennen van de omliggende heuvels en de glinsterende beekjes,' vertelt de auteur in een interview. Tijd doorbrengen in de natuur was niet alleen helend; het zorgde ook voor creatieve inspiratie.

'Tegelijkertijd wist ik ook dat het prachtige landschap een duistere geschiedenis verborg.'

Tussen omstreeks 1450 en 1750 was Europa in de ban van heksenvervolgingen en Engeland was daar geen uitzondering op. Negentig procent van alle mensen die hun leven aan de vervolgingen verloren, was vrouw. Voor haar debuutroman werd Hart voornamelijk geïnspireerd door de Pendle-heksenvervolgingen van 1612, een van de beruchtste heksenprocessen uit de Britse geschiedenis. 'Ik was overrompeld toen ik leerde dat van hekserij beschuldigde vrouwen vaak daadwerkelijk in hun krachten geloofden,' aldus de auteur. 'Dat was ook het geval bij de Pendle-heksen; de meeste beschuldigde vrouwen kwamen uit twee families met matriarchen aan het hoofd, die elkaar beconcurreerden in het leveren van helende diensten aan de lokale bevolking.' Het was niet ongewoon dat gezinnen met voornamelijk vrouwen aan het hoofd het doelwit werden van heksenvervolgingen.

'Ik was erg geraakt door het contrast tussen de schoonheid van het landschap en de verschrikkelijke dingen die het had gezien.'

Met De Weyward-vrouwen wilde ze onderzoeken hoe vrouwenhaat gedurende de geschiedenis is veranderd, maar nog net zo aanwezig is als altijd: 'Ik had het gevoel dat vrouwenhaat door de eeuwen heen weerklonk, met name toen naar voren kwam dat meldingen van huiselijk geweld toenamen tijdens de lockdown.' Daarnaast hoopt ze met de roman een ode te brengen aan alle feministen die hebben gestreden voor de rechten waar we vandaag de dag nog van profiteren. 'Ik geloof dat we zo veel te leren hebben van onze oudere zussen, moeders en grootmoeders. Ik wilde dat de Weyward-kracht, die van vrouw op vrouw is doorgegeven in de loop der tijd, ons zou herinneren aan deze belangrijke nalatenschap,' vertelt de auteur in een interview.

'Ik wilde de kracht en het verzet van vrouwen vieren, evenals de troost die gevonden kan worden in de natuur.'

Bronnen: Wikipedia, Wikipedia.