Zes dochters uit een oude Engelse adellijke familie, voorbestemd voor een goed huwelijk en sterren op de debutantenbals in het interbellum. Maar dan loopt alles anders... Laura Thompson beschrijft de levens van deze zes Mitford-zussen alsof ze er een van was.

De zes freules
Nancy werd bestsellerauteur, en beschreef de gebruiken van haar stand. Pamela had een relatie met John Betjeman, hield van het landleven en werd kippenfokker. Diana was fascist en trouwde met Oswald Mosley, de leider van de Britse fascistenpartij. Unity was fan van Hitler en schoot zichzelf door het hoofd toen Groot-Brittannië de oorlog verklaarde aan Duitsland. Daarna bleef ze nog vier jaar in leven. Jessica was lid van de Amerikaanse communistische partij. Deborah trouwde en werd de hertogin van Devonshire. Maar stiekem was ze idolaat van Elvis Presley en had ze haar studeerkamer volhangen met plaatjes van the king.

Dit boek is een verzameling onwaarschijnlijke, maar waargebeurde verhalen. Laura Thompson beschrijft de rol van de elite, op een moment in de geschiedenis dat de adel haar traditionele rol verloor. Alle ideologieën van de twintigste eeuw komen voorbij in deze biografie, die leest als een roman. 

Vijftien lezers werden door bovenstaande tekst getriggerd om het boek te lezen en gezamenlijk te bespreken. Van te voren hoopten de lezers op een goed leesbaar boek dat weglas als een roman welke hun inzicht zou bieden in die tijdsperiode en de hogere klasse. Sommigen hoopten op een sfeer a la Downtown Abbey. Bovenal leken de zes freules hun interessante vrouwen en ze waren benieuwd naar hun drijfveren. Werden deze verwachtingen waar gemaakt?

Schrijfstijl
Vele hebben moeite gehad om door het boek heen te komen. De lezers missen een duidelijk tijdlijn en hebben het gevoel dat Thompson van de hak op de tak sprong. Ook vergelijkt Thompson veel met de boeken van oudste zus Nancy wat volgens de lezers niet echt wat toevoegt. Inge Drewes vat het mooi samen: “En tot slot: er is bijna geen lijn te ontdekken in het boek. Er worden allerlei lijnen uitgezet, maar niet uitgewerkt. Dan gaat het over Diana, dan ineens over Nancy, dan weer over Unity, dan weer weidt ze uit over de vriendenkring (waarbij ongeveer alle mannen verdacht worden van homoseksuele activiteiten). Een duidelijke opbouw is niet te vinden, zodat ik steeds meer met de vraag bleef zitten: wat wil deze schrijfster nu - afgezien van een grote hoeveelheid feiten over van alles en iedereen - meegeven aan de lezers? “

Inge Sparrius beschrijft de schrijfstijl heel treffend: “Tsja, die schrijfstijl. Het boek had een strenge redacteur verdiend. De schrijfster heeft een hoop research gedaan, maar het geheel geeft meer de indruk van charmant gekeuvel dan een goed onderbouwd relaas. Jammer.”

Er is ook gekeken of het origineel beter geschreven is, maar ook daar is de zelfde manier van schrijven ontdekt. Het nawoord van de vertaler waarderen de lezers wel. Vrmm constateert: “Best jammer dat we het nawoord van de vertaler waarin die impliciet toch behoorlijke kritiek op de schrijfster heeft, zo waarderen. Dat alleen al geeft aan hoe we tegen het boek aankijken. Maar ik was wel blij dat het nawoord er was! Ik vond het verhelderend en ook gedurfd. “

De freules
Van te voren wilde iedereen meer weten over de drijfveren van alle zussen en hoe deze zo verschillend terecht zijn gekomen. Echter hadden de lezers niet het idee dat het boek echt over alle zussen ging. Sommige hadden zelfs het idee dat Laura Thompson het liefst nog een boek over Nancy had geschreven, maar dat dit niet mocht.

“Ik denk dat we een eenzijdig beeld krijgen. Het is ook zeker geen objectief geschreven boek. Je merkt duidelijk de sympathie en antipathie van Laura Thompson voor bepaalde personen. Ze heeft de neiging om de negatieve aspecten van sommigen goed te praten, terwijl anderen wat venijniger worden beschreven. Vooral Pamela, maar ook Deborah komen wat minder aan bod, maar zij hebben ook een wat minder rebels leven geleid en daardoor is er over de andere zussen meer te vertellen.” AdaW.

Iedereen heeft geprobeerd om te kijken of zij zich met één van de zussen kon identificeren, maar veel vonden de zussen en hun venijnige grapjes niet echt personen om zich mee te identificeren.

Veel van de lezers zouden wel een drankje met broer Tom of moeder Sydney willen doen om te kijken hoe deze tegen de zussen aankeken. Merel zegt hierover: “Ook ik ben heel nieuwsgierig naar Sydney. Laura Thompson stelt dat de gereserveerde houding van Sydney naar haar dochters toe van invloed geweest is op haar dochters. Ik zou aan haar willen vragen hoe zij zelf haar opvoeding zag en hoe ze denkt dat dit van invloed geweest is op haar kinderen.”

Verwachtingen
Ten dele zijn de verwachtingen van de lezers uitgekomen. Ze zijn meer te weten gekomen over de zussen. Echter heeft de schrijfstijl het verpest. Roos omschrijft dit treffend: “Op een bepaald vlak zijn mijn verwachtingen absoluut waargemaakt. Ik verwachtte een interessant verhaal over een familie die verscheurd raakt door de oorlog, nou dit is deels gebeurd en interessant zijn de vrouwen zeker. Helaas heeft de schrijfstijl en uitwerking mij teleurgesteld waardoor ik minder van het boek kon genieten.”

Vrmm meld hierbij dat ze dan wel meer te weten is gekomen over de zussen, maar dat ze dit ook op Wikipedia had kunnen lezen. Nieske beschrijft tot slot de teleurstelling van de lezer treffend: “hm, ik denk dat ik dan toch moet zeggen dat ik teleurgesteld ben. Maar toch ben ik blij dat ik het boek gelezen heb. Het is ook wel goed om te merken dat niet alle boeken goed geschreven of goed vertaald zijn! Zelfs daar helpt een leesclub dan bij, goed om te merken dat we het in grote lijnen met elkaar eens zijn.”

Eindoordeel
Met een gemiddelde van 2 sterren komt De zes freules er niet echt goed vanaf deze leesclub. Onderstaande quotes vallen hierbij op.

Merel, die het gemiddelde van 2 sterren geeft aan De zes freules, "Ondanks deze gebreken is het toch een fijn boek om te lezen. Dit is echter meer de verdienste van de Mitford zussen zelf dan van de auteur. De zussen hebben interessante levens geleid en soms bijzondere keuzes gemaakt en het is boeiend om hierover te lezen. Het is jammer dat het boek soms zo warrig overkomt, een duidelijke structuur had dit boek goed gedaan. "

Ook Barbara Gerritsen geeft 2 sterren 'De zes freules' is op haar best in deel twee, wanneer het leven van de zussen spannende wendingen neemt en sensatie van de bladzijden druipt. Echt diepgaand brononderzoek is echter niet gedaan. Op haar slechts schrijft Thompson in het wilde weg: vergelijkend en associërend; van de hak op de tak. Er worden veel ‘waarschijnlijkheden’ benoemd en zo lijkt het of de biografie op aannames is gebaseerd.”

Ellen Soetens geeft drie sterren, omwille van de inhoudelijke sterkte en de stilistische zwakte. "Ondanks deze stilistische fouten is De zes freules van Laura Thompson een inhoudelijk sterk boek over inhoudelijk sterke zussen. Thompson slaagt er in de complexiteit van de familie Mitford te ontrafelen in een boeiend relaas."

Alle lezers bedankt voor jullie inzet en eerlijke mening!