OVER DE ZOEKTOCHT NAAR MADELEINE MERANO

In De zoektocht naar Madeleine Merano komt Abel, naar het eiland waar zijn twee moeders een korte maar intense geschiedenis hebben liggen. Tijdens zijn zoektocht, waarin hij in het verleden duikt van zijn beide moeders en in de vermissing van Madeleine, ondergaat hij een transformatie. Zijn vondst zal voor altijd zijn leven veranderen. Naast Abel komen er nog meer personages aan het woord. Ze hebben allemaal hun eigen zoektocht en zijn rechtstreeks dan wel zijdelings betrokken bij Madeleine Merano. Iedereen zoekt wat en vindt wat, hoe verrassend soms ook. De plot is sterk, en de verschillende subplots en nevenintriges zijn listig met elkaar verweven. Met deze roman, haar vijfde boek, is Pauline van Munster na 15 jaar niet gepubliceerd te hebben weer terug in het literatuurlandschap.

DE LEESCLUB en hun VERWACHTING

De leesclub bestond uit zeventien lezers, waarvan er twee lezers met een eigen exemplaar meededen.

De verwachtingen lopen behoorlijk uiteen. De ene lezer verwacht ‘een literair werk met een gepaste dosis spanning’ zoals Ine terwijl Kyra P uitgaat van ‘een snelle makkelijke schrijfstijl’. Henri had meer een idee van ‘nou, zal dat wel wat wezen’ en Roosje verwacht  ‘een mooi romantisch verhaal’. Waar de meeste lezers het wel over eens zijn is dat ze een spannend verhaal verwachten met een verrassende ontknoping.

COVER en TITEL VAN HET BOEK

De cover, een foto van het Schotse eiland Stoer, valt niet bij iedereen in de smaak. Dit wekt de suggestie dat het verhaal zich afspeelt rond Schotland, terwijl het fictieve eiland Fortuna in de Middellandse Zee ligt. Voor Sandra is het zelfs een struikelblok om lekker in het verhaal te komen: ‘Ik verwacht(te) dat het verhaal ergens in het noordwestelijk deel van Schotland zou spelen (ik ben zelf in de buurt van Stoer geweest, en ken (dit deel van) de Schotse Hooglanden erg goed. Nu ik ergens op de helft ben, merk ik dat de cover de inhoud van het boek niet dekt en heb ik moeite om door/in het verhaal te komen.’ Ook Marja Vissers vindt de keuze van het plaatje minder voor de hand liggen: ‘Op de foto staat de vuurtoren van Stoer en in het boek komt ook een vuurtoren voor. Toch lijkt het geen goede keuze, dit plaatje.’ Ine vraagt zich het volgende af: ‘Er moeten toch zuidelijke eilanden of stukken kust met een vuurtoren te vinden zijn?’ Andere lezers hebber er minder moeite mee zoals Miranda: ‘Ik heb nog nooit van Stoer gehoord, dus voor mij was het gewoon een plaatje van een vuurtoren ergens in het middellandse zeegebied. Zelfs nu ik de commentaren hierboven lees, vind ik de cover nog niet storend.’

Ook de titel zorgt voor veel discussie. Geconstateerd wordt dat de zoektocht naar Madeleine van ondergeschikt belang in het boek is en wordt gebruikt als kapstok te dienen voor de individuele zoektocht van de verschillende personages uit het boek die allemaal direct of zijdelings met elkaar te maken hebben. Sandra vindt het een vreemde keuze: ‘Ik heb het niet als een zoektocht ervaren, en heb moeite met de titel. Die past niet bij het verhaal, als ook de coverfoto, die een hele andere setting insinueert.’ Een mening die door meer lezers wordt gedeeld. Andere lezers vinden het juist wel passend, zoals Roosje: ‘Die zoektocht loopt toch wel als een rode draad door het verhaal.’ en Miranda: ‘Madeleine is zo'n beetje de constante factor in het boek. Alles heeft uiteindelijk op de een of andere manier te maken met de verdwijning. Een beetje zoals een mobile van kapstokken, beweegt er 1, komt de rest ook in beweging. Verschillende mensen hebben er mee te maken, direct of indirect, en zo komt het steeds weer boven water.’

SCHRIJFSTIJL

De meningen over de schrijfstijl zijn wisselend, hoewel de meeste lezers het er wel over eens zijn dat het sfeervol is. Henri: ‘Eigenlijk, vond ik dit het meest verrassende aan het boek. De sfeer, loom en dromerig met een ondertoon van gevaar.’ Tegelijkertijd heeft hij wel wat moeite met het soms wollige taalgebruik. Ook andere lezers zijn niet heel erg te spreken over de schrijfstijl, zoals Saskia I: ‘Het boek leest redelijk vlot, maar ik ben blijkbaar niet zo een grote fan van de schrijfstijl. Ik heb me vooral geërgerd aan de hoeveelheid bijvoeglijke naamwoorden. Ook vond ik de beschrijvingen vaak te uitgebreid, te veel details.’ Ook Sandra is daar duidelijk over: ‘Alhoewel ik de diepere onderlaag over laagvliegers en hoogvliegers mooi vind, heb ik mij door het boek moeten wurmen. Ik vind de schrijfstijl onprettig. Beeldend taalgebruik wordt afgewisseld met een staccatostijl. Hoogdravendheid afgewisseld met platvloersheid.’ Andere lezers ervoeren dat totaal anders. Joke Hopman: ‘Het boek leest heel makkelijk weg. De schrijfstijl vond ik dusdanig dat ik het verhaal wel voor mij zag. Zeker waar het gaat om de beschrijving van de natuur waar de verhalen zich afspelen. Dit gedeelte zag ik als een film voor mij en hier heb ik dan ook echt wel van genoten.’ Ook Roosje is tevreden: ‘Het verhaal wordt heerlijk beschreven, alsof je in vakantiestemming bent. Het is haast jammer dat we niet naar die plek kunnen gaan.’ Zo ook Karin de Boer: ‘Ik vind het boek geschreven in een zeer prettige schrijfstijl’. Ondanks dat niet iedereen gecharmeerd was van de schrijfstijl vonden de meeste lezers het ‘best aangenaam lezen’ zoals Miranda het mooi verwoordt.

INHOUDELIJKE DISCUSSIE

Ook in de inhoudelijke discussie lopen de meningen uiteen. Terwijl de ene lezer geniet van de vele personages in het verhaal, zoals Erna: ‘In het begin worden heel veel personages opgevoerd, waarvan je kleine stukjes informatie kreeg. Dat vind ik aantrekkelijk’, vindt de andere lezer het aantal personages juist te veel van het goede waardoor het verhaal diepgang mist zoals Saskia I: ‘Ik had liever minder personages gezien, die dan wel beter uitgewerkt zouden worden. De vreemdeling, de rechercheur, de helikopterpiloot,... over iedereen komen we wel wat te weten, maar het was te veel voor één verhaal vond ik persoonlijk.’

De chronologische volgorde waarin het verhaal wordt verteld wordt gewaardeerd. Marja Vissers: ‘Ik vond de opbouw van het boek (zes dagen, diverse personages) goed. Voor mij was het boek een soort puzzel. Er kwamen telkens vragen bij me op en die vragen kon ik langzamerhand door goed te lezen beantwoorden. Ik vond het een leuke puzzel!’ Henri: ‘Met de opbouw is niet veel mis. Positiever gesteld, die was dik in orde.’ Ook Sandra is tevreden maar plaatst er nog een kanttekening bij: ‘De opbouw van het verhaal was prima, al had ik wel het idee dat het aan het eind alle eindjes vlug aan elkaar geknoopt moesten worden om tot een afgerond geheel te komen.’ Een mening die gedeeld wordt door meer lezers. Sandra verwoordt dat als volgt: ‘Aanvankelijk zit er weinig vaart in het verhaal en kabbelt het rustig voort. Plots komt dan alles in een stroomversnelling, waarna het alweer snel tot een noodstop komt. Beetje van bats, boem, uit.’

Ondanks de soms minder positieve reacties heeft het merendeel van de lezers het boek met plezier gelezen.

MEDEWERKING PAULINE J. MUNSTER AAN DE LEESCLUB

Pauline mengt zich vol enthousiasme in de discussie, beantwoordt vragen en licht waar nodig onduidelijkheden toe en vertelt waarom ze bepaalde keuzes in het verhaal heeft gemaakt. Dit wordt gewaardeerd door de lezers, maar is echter geen reden om een blad voor de mond te nemen. Deze eerlijkheid wordt door Pauline gewaardeerd: ‘Dank jullie allen lezers van 'De zoektocht...' voor jullie inspanningen. Het is bijzonder om zo dicht bij jullie te komen door de gerichte vragen. Wat me bij zal blijven is de bereidheid van de lezer om de schrijver in haar pogingen een verhaal over het voetlicht te brengen serieus te volgen. De verwachtingen zijn niet bij iedereen uitgekomen, dat blijft ook een van de moeilijkste opdrachten vind ik.’

EINDOORDEEL en WAARDERING

Er zitten grote verschillen in de beoordeling, die uiteenloopt van 2** tot 5*****.  

Sandra had slechts 2** voor het boek over: ‘Nee, jammer genoeg heeft het boek niet aan mijn verwachtingen voldaan. Van mij had het meer de diepte in gemogen, met minder spelers. Er bleven te veel vragen onopgelost. Ook vond ik de schrijfstijl niet heel prettig.‘

Tien lezers gaven 3*** zoals Henri: ‘Uiteindelijk vraag je je als lezer af: wie heb ik nu echt beter leren kennen? Met niemand van de spelers in het boek heb ik een band kunnen opbouwen. Hoe zou het zijn als de schrijfster zich zou weten te beperken? Zou dat uiteindelijk de diepgang ten goede kunnen komen? Is dat niet de vaak moeizame zoektocht van elke schrijver? Toch, verdient het boek zijn drie sterren, omdat het redelijk boeiend blijft.’ en Evelyne Cathoir: ‘Het is een ontspannend boek met een opbouwende raadselachtige sfeer, als lezer kom je beetje bij beetje meer te weten over de verschillende zoektochten.’

Vier lezers gaven 4**** waaronder Karin de Boer: ‘En wat is er nu fijner dan door het lezen van een boek zelf geprikkeld te worden om na te denken over het vervolg van het verhaal.’ en Quintyvlim: ‘Er wordt wel redelijk vaak van point of view gewisseld, dus soms moest ik wel even terugkijken naar over wie het nou eigenlijk ging. Een heel interessant boek, en zeker een aanrader!’

Alleen Roosje vond het boek de volle 5***** waard: ‘Niet iedereen vindt op het eiland waar hij naar op zoek is. Maar de beschrijving van alle gebeurtenissen, de karakters van de personages, en ook van het eiland zelf, zijn wonderschoon. Je zou wel een kijkje willen nemen op dat prachtige stukje natuurschoon.’

Jammer genoeg verzuimde een lezer om zich in de leesclub te mengen, een recensie te plaatsen en het boek te beoordelen.

De leesclub werd met een gemiddelde score van 3*** afgesloten.

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van De zoektocht naar Madeleine Merano geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.