De zoon van Machiavelli van Catharina Botermans
De zoon van Machiavelli
Catharina Botermans
Uitgeverij Mozaïek
Bernardo, de zoon van Niccolo Machiavelli, moet zijn vader opvolgen in het stadsbestuur van het Florence van de 16e eeuw. Maar Bernardo voelt zich hier op geen enkele manier toe aangetrokken. Ook zijn zus Primavera bewandelt liever haar eigen pad. Durft Bernardo het oordeel van de buitenwereld naast zich neer te leggen en zijn vaders ijzeren wil te negeren?
Leesfragment
In De zoon van Machiavelli neemt Catharina Botermans de lezer mee naar het Italië van de renaissance waar een zoon moet leren zijn eigen pad te bewandelen. Hieronder vind je alvast een sneak preview van de historische roman. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.
Achter het boek
De Italiaanse Niccolo Machiavelli werd geboren in de vijftiende eeuw in Florence en oefende daar meerdere beroepen uit, waaronder filosoof, dichter en historicus, maar hij staat in de geschiedenisboeken het meest bekend om zijn politieke werk De vorst, waarin hij zijn politieke filosofie verwoordde. In 1498 werd hij benoemd tot kanselier en secretaris van de tweede kanselarij, maar in 1512 werd hij het bestuur uitgezet. Dat is wat de interesse van Botermans heeft gewekt. Haar tweede historische roman is geïnspireerd op het leven Machiavelli als politicus, maar ze legt daarbij voornamelijk de focus op Machiavelli's zoon Bernardo.
In haar debuutroman, De zwarte koningin, schreef Botermans over het leven van Catherine de' Medici, koningin van Frankrijk van 1547 tot 1559 maar geboren in de Italiaanse Medici familie. Haar herinterpretatie van een historische vrouw is onderdeel van een steeds groter wordende trend – denk Marja Visscher, Marlies Medema en Lydia Rood – en Botermans is daar zelf ook bewust van, vertelt ze aan NRC:
'We leven in een tijd waarin de geschiedenis voortdurend tegen het licht gehouden wordt en opnieuw geïnterpreteerd en beoordeeld. En hoewel ik het niet altijd eens ben met de scherpe randen van deze beweging […] hoop ik dat dit boek een bijdrage is aan het besef dat elke vertelling slechts een perspectief is en alleen een accumulatie van perspectieven een benadering kan vormen van wat er echt is gebeurd.'
Voor haar tweede roman houdt ze de geschiedenis ook tegen het licht, maar legt ze de focus op een mannelijk hoofdpersonage. Echter ontbreekt de roman niet aan een sterk vrouwelijk personage. Botermans heeft Bernardo's oudere zus Primavera een onderscheidend en opstandig karakter gegeven, een vrouw waar Bernardo naar opkijkt.
Voor het schrijven van De zoon van Machiavelli reisde Botermans af naar Florence: 'Vlak bij de oude boerderij van de familie Machiavelli die men gedeeltelijk intact heeft gelaten. Daar speelt mijn verhaal zich af. Tussen olijfbomen en wijnranken,' laat ze op Instagram weten. Daarnaast las ze talloze boeken over het leven en de politieke filosofie van Machiavelli. Botermans is zelf politicoloog en studeerde ook Religiewetenschappen. De spanning tussen politiek en religie in combinatie met haar interesse in de kunsten is wat haar naar de renaissance in Italië trekt: 'Ik werd er eigenlijk naar toe gezogen,' vertelt ze in een interview. Daar voegt ze in een ander interview aan toe:
'Vanuit mijn politicologische achtergrond vind ik het spanningsveld tussen religie en politiek heel interessant.'
In De zoon van Machiavelli stelt de auteur rede en religie tegenover elkaar. Enerzijds is de vader van Bernardo een politicus bij wie rede voor spiritualiteit gaat en anderzijds bewandelt zijn zus het religieuze pad. Botermans: 'Hij wil én de liefde én zijn gedroomde carrière, maar onder andere zijn uiterst rationele vader Niccolo en de religieuze wanen van zijn zus Primavera, dwingen hem de realiteit onder ogen te zien. Gevangen tussen rede en religie zal hij moeten kiezen.'
