Inleiding

Over de auteur en het boek

Will Gompertz heeft door een toevallige ontmoeting een liefde ontwikkeld voor moderne kunst. Na die ontmoeting heeft hij jarenlang gewerkt als redacteur kunst bij de BBC en bij de toonaangevende Tate Gallery waar hij onder meer een kunstwebsite heeft opgezet die uitgroeide tot de populairste van Engeland. Daarnaast heeft hij op heel wat andere manieren van zich laten horen.

Zijn eerste in Nederland uitgebrachte boek over kunst was Dat kan mijn kleine zusje ook. In 2016 heeft dit een vervolg gekregen met Denk als een kunstenaar. Het boek pretendeert dat iedereen in staat is om te leren denken als een kunstenaar waarbij niet valt uit te sluiten dat het inspireert tot een praktisch vervolg. De auteur geeft aan de hand van tien hoofdstukken praktische tips en illustreert dat met voorbeelden.

Leesclubvragen en discussie

De min of meer als standaard gehanteerde set leesclubvragen kon voor dit boek niet goed worden gebruikt. Er is een aantal vragen gemaakt die deels rechtstreeks met dit boek te maken hadden, aangevuld met vragen met een wat opener en algemener karakter.

De antwoorden liepen soms zeer uiteen en dat is wat kunst zo mooi maakt; het is voor iedereen anders, smaken en oordelen kunnen zeer ver uit elkaar liggen.
Ter illustratie: een discussievraag naar aanleiding van het citaat “Alle kunst is geheel nutteloos” van de nogal uitgesproken Oscar Wilde leverde zeer uiteenlopende reacties op. Begrijpelijk, want het is nogal een uitspraak die discussie uitlokt. Dat is deels geslaagd. In enkele gevallen werd er goed op elkaars mening gereageerd, maar er had meer mee gedaan kunnen worden. Bij sommigen heeft dat tot de verzuchting geleid dat de discussies wat tegenvielen.

Over de cover

Er was wel min of meer overeenstemming over het uiterlijk. Opvallend, het trekt de aandacht tussen de andere boeken in de winkel. Als dat de bedoeling is geweest van de auteur en de uitgever is dat meer dan geslaagd.
Positieve reacties waren er op de voor- en achterzijde die uitgevouwen konden worden en een aantal schilderijen toonde die in het boek werden behandeld.

Over het boek

De meningen liepen nogal uiteen. Met name de gewekte verwachtingen werden niet geheel waargemaakt. Inspirerend en verhelderend, daar konden de meeste lezers zich wel in vinden, maar een doeboek, zoals het ook is aangekondigd was het toch echt niet.

De stijl werd niet door iedereen gewaardeerd. Springerig, niet altijd consequent, teveel een schriftelijke weergave van een stand-up comedy act of motivatieseminar.

De inhoud: de eenzijdigheid van de voorbeelden werd wel als bezwaarlijk gezien. Enkele uitzonderingen daargelaten waren het toch vooral schilders die aan bod kwamen, terwijl er zoveel andere kunstvormen zijn. Denk bijvoorbeeld aan andere vormen van beeldende kunst, literatuur, poëzie, muziek en modernere vormen als computeranimaties. Deze kwamen niet of nauwelijks aan bod.
Die eenzijdigheid strekt zich ook uit tot wat ook wel de survivor bias wordt genoemd. De auteur heeft het zich te gemakkelijk gemaakt door vooral bekende werken te behandelen van succesvolle schilders. Succes hoeft niet per se een maatstaf te zijn voor kwaliteit, dat aspect is niet, althans te weinig, uit de verf gekomen (om in stijl te blijven).

Eindoordeel en waardering

Denk als een kunstenaar is als volgt gewaardeerd: 2 deelnemers gaven 2 sterren, 9 keer werden 3 sterren uitgedeeld en er was ook een uitschieter met 5 sterren. Waarbij kan worden aangetekend dat in de toelichting van sommige waarderingen werd aangegeven dat het net aan naar boven is afgerond. Gemiddeld komt de waardering uit op 3 sterren.

Conclusie over de leesclub

Die waardering valt niet mee als je kijkt naar het enthousiasme vooraf. De aanvankelijke geestdrift werd bij sommigen al snel getemperd, voor enkelen werd het zelfs een kleine worsteling om het boek uit te krijgen en alle onderdelen af te ronden.

Bij deze leesclub viel het verschil in tempo op. Terwijl het merendeel het boek meteen ging lezen en aan de onderdelen ging meedoen, waren er anderen die ofwel later begonnen dan wel het boek in een lager tempo tot zich namen. Het is onvermijdelijk dat zoiets gebeurt bij een leesclub met een vrij ruime looptijd, toch is het jammer dat sommigen het gevoel hadden er een beetje achteraan te hollen. Het is geen waardeoordeel, ieder moet een boek lezen in zijn of haar eigen tempo.
Ondanks dat zijn door de meesten vroeger of later de leesclubvragen behandeld en de waarderingen en recensies geplaatst. Gelukkig kan worden geconcludeerd dat de kwaliteit van de reacties goed was en niet werd beïnvloed door die verschillende aanpakken.

Helaas hebben niet alle deelnemers bijgedragen. Enkelen hebben niet aan alle onderdelen meegedaan of de deelname tot een minimum beperkt, dat is wel spijtig.

Aan de deelnemers die wel hebben meegedaan: dank voor jullie enthousiasme en jullie bijdragen!