Uiterst actieve en superleuke leesclub rond gedetailleerde, lugubere thriller

Korte inhoud Dodenstoel 
Ex-commando en veiligheidsadviseur Eugène Hamer treft op de Amsterdamse Apollolaan een gruwelijk tafereel aan. Een man hangt aan een touw in de woonkamer, zijn keel doorgesneden. Zijn vrouw ligt dood op bed en in een kledingkast schuilt een jongen die opzettelijk getuige is geweest van deze slachting.
De moordenaar daagt de politie in een brief uit hem op te sporen. Hij verwijst naar een website waarop een elektrische stoel te zien is met daaronder de boodschap: Pas als mijn wraak compleet is stop ik met moorden. Samen met Neli Panka, inspecteur bij de afdeling Zware Criminaliteit en gespecialiseerd in de psychologie van seriemoordenaars, opent Hamer de jacht.  Het brengt ze op het spoor van een omvangrijk netwerk van  drugssmokkel en mensenhandel, die zijn oorsprong blijkt te vinden in voormalig Joegoslavië en de val van Srebrenica.
Het moorden gaat door. Alles wijst erop dat ze te maken hebben met de meest meedogenloze moordenaar in de Nederlandse misdaadgeschiedenis die een dodelijk spelletje met hen speelt...

De leesclub en haar uiterst levendige discussie 
Het was heel leuk om te zien dat het enthousiasme van de deelnemers eigenlijk vanaf dag 1 onverminderd is doorgegaan tot de laatste dag. Er werd erg veel op elkaar gereageerd en de deelnemers daagden elkaar echt uit om verder te denken en om dieper op alles in te gaan. Dat maakt dat het niet heel makkelijk is om een korte, bondige samenvatting van de discussie te geven en ik raad iedereen dan eigenlijk ook sterk aan om de hele discussie gewoon te lezen. Die is ontzettend interessant en erg leuk!

De meeste deelnemers zijn erg gecharmeerd van de cover. De stoel wekt nieuwsgierigheid op en doet vooral linkjes leggen met elektrische stoel en doodstraf. Daarmee komt de associatie met The Green Mile ook naar boven.
Een martelstoel, een dodenstoel. Het intrigeert in ieder geval wel!

Over de schrijfstijl lopen de meningen wat meer uit elkaar. Waar de ene zich volledig kon vinden in alle beschrijvingen, was dat voor de andere toch net teveel van het goede. Hieronder zie je een greep uit de reacties. De balans tussen beschrijvingen, dialogen en details of bondige informatie is soms een dunne lijn om op te wandelen. Voornamelijk in het begin van het boek lijken er wel wat slordigheden in te zitten.
Lizzie: "Het is een gedetailleerde schrijfstijl, waardoor je als lezer wel een duidelijk beeld krijgt van de gebeurtenissen. 
Het is totaal niet storend. Ik hou wel van deze schrijfstijl."
Kitty: "De schrijfstijl is toegankelijk en dat vind ik passen bij een spannend boek."
Kim: "Ik had echter regelmatig moeite met zinsbouw en lelijke zinnen en woordkeus."
Famke: " Een gedetailleerd verhaal vind ik helemaal prima, het is ook een vrij ingewikkeld verhaal natuurlijk. Maar je moest wel echt je aandacht erbij houden, waardoor ik af en toe moeite had om het te volgen!"

De gruwelscène aan het begin van het boek doet de meeste deelnemers watertanden en verlangen naar meer. Er zijn dus enkele getroubleerde leden hier aan te treffen. Of we daar nog voor moeten opletten in de toekomst is maar de vraag... Aan de hand van sommige (helemaal uit hun context getrokken) reacties zou ik ze niet in een donkere steeg tegen willen komen!
Lieve: "Een goede thriller begint voor mij met een goeie moord."
Lisa: "Ik houd wel van gruwelijke taferelen (dat klinkt ook luguber)"
In ieder geval was iedereen het er over eens dat een paar goede moorden er gelijk voor zorgen dat je in het verhaal zit!

Een boek beschrijven in drie woorden is bijna onmogelijk, maar toch kwamen er enkele mooie termen voorbij!
Monique: Debuut, vergezocht, potentie
Tessa: Beschrijvend, luguber, interessant
Paul: Multidisciplinaire onderwerpsbenadering, samenwerkende tegenstellingen, beeldend moordend

Alhoewel de personages eigenlijk de meeste lezers wel konden bekoren, waren er toch enkele zaken die de auteur beter anders had kunnen neerzetten en die herhaaldelijk worden genoemd in de opmerkingen. De personages smaken naar meer en mogen zeker in een tweede deel terugkomen! Dit waren de voornaamste irritatiepunten.
Alex: "Neli werd neergezet als een efficiënte rechercheur maar ook als alleenstaande moeder. Die rol, met een kind dat vaak alleen is, in combinatie met de huiselijke taferelen geven het gevoel dat de auteur krampachtig de zachtere kant van Neli probeert weer te geven."
Joyce: "Bij Hamer bekruipt me alleen het gevoel dat zijn fast foodconsumptie wel erg is afgekeken van Jack Reacher en zijn drang naar koffie.
Raaf irriteerde me mateloos. Door de omschrijving op pagina 7 (“Raafs stem klonk schor als altijd, alsof hij de hele nacht gedronken had en er een half pakje sigaretten bij had gerookt”) zag ik hem in gedachten eerder als een mislukte godfather dan een leidinggevende van een (min of meer geheime) overheidsdienst."

Over de spanning zijn de meningen weer wat meer verdeeld. Monique mist de spanning, Lieve had in het begin van het boek nog de verwachting dat er veel spanning zou volgen, Kitty vond de spanning voldoende aanwezig. Toch blijven de meesten wel op hun honger zitten en scharen ze zich wel achter de mening van Lieve, het begin belooft veel en dat wordt niet volledig ingelost.
Dat heeft ook te maken met de doorzichtigheid van de dader. Wie is Nimrod en wat is zijn drijfveer? Het is een vraag die de lezer bezighoudt, maar toch zijn er al snel aanwijzingen naar zijn identiteit te vinden. 

Om een volwaardige vijfsterrenthriller af te leveren geven de deelnemers nog wat tips mee: minder thema's en betere uitwerking van de thema's, meer diepgang van de personages, minder opzichtig de dader aanwijzen, betere balans in de details, een afkortingenlijst. Dus, als Johan Andersen nu even de discussie van de leesclub leest voor hij weer begint met schrijven, weet hij wat hem te doen staat!

De verwachtingen zijn bij de meeste lezers maar deels ingelost, maar enkele deelnemers zijn volledig overtuigd en zitten nagelbijtend op het vervolg te wachten!

Beoordeling 

9x 3 sterren
3x 4 sterren
1x 5 sterren

Dat komt op een gemiddelde van 3,4 sterren.

Quotes 

Lizzie: Wat een debuut! Een must Read voor iedere thriller liefhebber. 

Lisa: Het begin is goed, maar later verloor ik mijn enthousiasme.

Kitty: Het debuut van Johan Andersen smaakt naar meer! 

Lieve: Een vlot verhaal, een unieke schrijfstijl en een originele ontknoping ten spijt, kwamen de dreiging en het gevaar voor mij niet genoeg tot uiting, waardoor ik net dat ietsje miste waardoor ik wakker wilde blijven.

Kim: Al met al heb ik wel genoten van dit boek, ik heb me vermaakt, maar vanwege de slordigheid en met name het al vroeg verraden van de dader, kan ik echt niet meer geven dan drie sterren. 

Joyce: Telkens weer worden er hints gegeven die door de hoofdpersonen niet worden opgepikt. Frustrerend!

Tessa: Wel een interessant boek wat mij wat meer vertelt heeft hoe het er aan toe gaat in o.a. Srebrenica,

Manon: Wel een heerlijk boek om een discussie over te voeren! Een boek met heerlijke actuele woordspelingen, maar te veel hints die de dader al vroeg ontmantelen. 

Famke: Dodenstoel is een echte hersenkraker. Complex verhaal met veel personages. Het motief naar de moorden maakt zeker wel nieuwsgierig om door te lezen!

Paul: Het ziet er naar uit dat hier bewust gekozen is voor een prikkelend debuut dat naar meer smaakt.

Evy: Jammer alleen dat de details het verhaal soms wat verdrinken.

Alex: Dit is een sterk debuut met nog wat kleine schoonheidsfoutjes, zoals het cliché van de eenzame commando en het weggeven van een deel van de plot door de opbouw van de hoofdstukken.

Monique:  Al met al is dit zeker geen slecht debuut, maar door de verschillende hoofdthema’s en ingewikkelde namen moet je wel blijven opletten. 

Dank jullie wel iedereen voor het actief meedoen in deze spannende leesclub en tot de volgende keer!

Groetjes,
Evy