Het was een spannende nazomer vol gruwelijk geweld, coke en machtsmisbruik voor de lezers van de thriller ‘3 Minuten’.  De Colombiaanse drugskartels eisten alle aandacht op en de lezers zaten op het puntje van hun stoel om de belevenissen van Piet Hoffman te volgen.

Het verhaal

Nadat hij Zweden is ontvlucht, heeft hij met zijn gezin in Colombia een nieuw bestaan opgebouwd. Hij is nu de persoonlijke beveiliger van superbandiet El Mestizo, maar ook infiltrant van de Amerikanen in hun War on Drugs. Dan gebeurt er iets vreselijks. Een belangrijke Amerikaanse politicus wordt ontvoerd. De Amerikanen willen wraak nemen en publiceren een dodenlijst. En Piet staat erop… Zou hij het overleven? Zou hij ontsnappen?

Het boek en de schrijvers

‘3 Minuten’ is alweer het tweede boek met ex-crimineel Piet Hoffman in de hoofdrol. Zijn spannende voorganger droeg de titel ‘3 Seconden’. In beide boeken speelt tijdsdruk dan ook een grote rol. In dit inmiddels zevende boek van duo Roslund en Hellström is Inspecteur Ewert Grens ook weer van de partij . En deze keer mag hij zelfs in het buitenland in actie komen.

De schrijvers Anders Roslund, voormalig misdaadjournalist, en Börge Hellström een Zweedse ex-crimineel staan bekend om hun zeer realistische thrillers met een grote dosis maatschappij-engagement. Goed en kwaad zijn niet zo eenvoudig te onderscheiden en ook is het verschil tussen de criminele en de bovenwereld niet zo groot als we normaliter aannemen.

Het leesclubcafé: een verfilming?

De leesclub ging meteen wervelend van start. Nathalie B  vertrok naar het Crimetime Gotland Festival in Zweden waar ze Roslund & Hellström enkele vragen mocht stellen. Natuurlijk had de leesclub ook nog enkele interessante vragen voor haar bedacht. Zo vroeg Charlotte Veltman zich af of er een verfilming komt. En jawel hoor! Nathalie B meldt:’ De filmrechten van het boek Drie seconden zijn verkocht aan een Hollywoodagentschap die er nu mee bezig is. In september gaat de verfilming van start!’ Op https://www.hebban.nl/spot/villa-nathalie/nieuws/gesprekje-met-anders-roslund-op-crimetime-festival-gotland kun je er meer over lezen.

Het leescafé leverde de nodige discussie op. De cover met de afbeelding van een klaverenaas riep bij meerdere lezers de vraag op waarom het geen Harten 7 was, de kaart die in het boek Piet Hoffman symboliseert. Jack Vermonden ging op onderzoek uit maar heeft het antwoord niet kunnen vinden.
Ook rees de vraag waar de Colombiaanse boeren van moeten leven wanneer wij consumenten hun koffie ver onder de prijs afnemen. Zo wordt het verbouwen van cocaïne een noodzaak voor de Colombiaanse bevolking.

Hoog realiteitsgehalte

Ranata vindt de bedreigingen en de corruptie bij de politie zeer realistisch over komen. Nathalie B vindt dat de PRC heel veel weg heeft van de FARC.
Cindy Stijkers-Brakel zegt hierover: ‘Met wat ik weet over Colombia, de drugsproblematiek, politiek gekonkel en doofpotten denk ik dat het de realiteit behoorlijk dicht benaderd. Het is rauw, een leven is niet veel waard en zeker het feit dat kinderen hun hand er niet voor om draaien om een leven te nemen is stuitend, maar wel realistisch.’

En wat dat met je beleving doet..

Alle deelnemers zijn het erover eens dat het hoge realiteitsgehalte het boek indringender, rauwer  en harder maakt. En dat het soms moeilijk te verteren is. Woorden als weerzinwekkend, naar, stuitend, kippenvel en walging passeren de revue. Het stemt daardoor wel tot nadenken en zoals Charlotte Veltman zegt: ‘Het boek blijft nadreunen.’

Aparte schrijfstijl

Over de toegankelijkheid van de schrijfstijl zijn de meningen verdeeld. Zo vindt JRV-Arjan de schrijfstijl ‘gemakkelijk toegankelijk, direct en to-the-point zonder (afleidende) omzwervingen. Het geeft het boek vaart en helpt mee "het milieu" waar het zich afspeelt neer te zetten. ‘
Lilian Brugel ervaart het dan weer heel anders: ‘ In het begin had ik last van de schrijfstijl en zinsopbouw. Sommige zinnen moest ik echt drie keer lezen en dan loopt het lezen niet lekker.
Jeannie Bertens merkt nog iets anders op: ‘De schrijfstijl vind ik passen bij het thema, overigens wisselt de schrijfstijl wanneer het over Ewert gaat, dan lijkt het poëtisch te worden. Wanneer het over Piet gaat is het rauw en realistisch.
Saskia vindt het meer spreektaal waardoor de gebeurtenissen ook harder binnen komen.

De personages

Ewert Grens is voor iedereen een sympathiek persoon. Piet Hoffman, dé hoofdpersoon roept echter tegenstrijdige gevoelens op. De meesten vinden hem aardig. Maar toch…
Shana Rasschaert  zegt hierover: ‘ ondanks de slechte eigenschappen, laten de schrijvers zien dat een crimineel ook gevoelens heeft.’
Cindy Strijkers Brakel  heeft hier een totaal andere visie op: ‘Ik voelde mij totaal niet verbonden met Piet, ik ergerde mij soms juist aan hem.
Jack Vermonden: ‘Piet doet er alles aan om schoon schip te maken. Zijn rol is voor mij dan ook het best uitgediept.’

Barstensvol Thema’s

‘3 Minuten’ is met zijn vijfhonderddertig  pagina’s een vuistdikke thriller te noemen. Het zit dan ook barstensvol thema’s. Drugs, verraad, geweld, machtsmisbruik, politiek gekonkel, doofpotten uitbuiting, overleven, kindsoldaten en de verleiding van macht en geld.
Marije :’Voor mij is een van de hoofdthema's het omgaan met de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad. In welke situaties is geweld wel geoorloofd en in welke niet?
Shana Rasschaert : ‘Ik vind dat trouwens zeer goed beschreven, de misbruik van de macht. Je ziet wat de gevolgen zijn van een drugskartel, hoe de koper en verkoper met elkaar omgaan, wat de politie en politici hier tegen doen en hoe sommigen hun macht misbruiken.’

Verhaalopbouw

De lezers merkten al snel op dat er twee plots waren in dit heerlijk dikke en spannende boek. De bevrijding van de Amerikaanse politicus en de ontsnapping van Piet.
Sarita vat het als volgt samen: ‘De schrijvers zijn zeer inventief met hun plot en spitsvondigheden. Soms op het randje van het geloofwaardige. De verhaallijnen die elkaar kruisen en uiteindelijk samenvallen zitten goed in elkaar en geven telkens een verschillende visie op dezelfde feiten. En maken het extra spannend uiteraard, door als het ware een spiraal naar de ontknoping te maken.’

Uiteraard kan zo’n spannend boek niet zonder een cliffhanger, wat sommigen de hoop geeft op een vervolg. Zou dat dan ‘3 Uur’ gaan heten?

Boeiend?

Spanning en emoties zijn volgens allen ruimschoots aanwezig en dragen ertoe bij dat het verhaal blijft boeien.
Voor Sarita komt de spanning op de eerste plaats. En die uit zich als volgt: ‘Er wordt steeds van vertelperspectief gewisseld, waardoor je als lezer langzaam rondjes draaiend bij de ultieme ontlading komt. De schrijfwijze die velen zo storend vinden, draagt daar m.i. zeker toe bij. Geen volzinnen, maar springerig, net zoals dat gaat in het hoofd van iemand die constant alert en op zijn hoede moet zijn, alles analyseren in een sneltempo want een seconde aarzelen kan dodelijk zijn.’

Wat het boek met je deed.

Sommigen zoals Cindy vinden Piet teveel een Rambo- type waardoor de actie een beetje ongeloofwaardig werd. De meesten vinden het Supermangehalte echter niet storend. Gerard Veldhuijs zegt: ‘Dit boek heeft mij zeker geraakt, geschokt en aan het denken gezet.’ En daar is hij niet alleen in. De martelingen, het geweld en kinderen die het liefst huurmoordenaar willen worden raakten bijna iedereen. Roboos: ‘Dit boek heeft me wel geraakt en zal me ook nog wel een tijdje bijblijven’

Zijn de hooggespannen verwachtingen uitgekomen?

De mensen die al boeken van het schrijversduo kennen hadden hoge verwachtingen. De meesten zijn tevreden hoewel Sarita het verhaal  net iets minder vond dan hun eerdere boeken. Van de ‘nieuwkomers’ in het land van Roslund en Hellström zijn Lilian Brügel en Cindy Strijkers-Brakel wat teleurgesteld. Vooral de schrijfstijl bekwam hun slecht. De rest is tevreden en van enkelen is de verwachting zelfs overtroffen.

De beoordeling

De leesclub geeft deze boeiende thriller 4 sterren. Daarmee kun je wel zeggen dat dit boek een schitterend succes is gebleken.
Volgens Saskia is het een geweldige thriller.’ Hij is harmonieus, gruwelijk, doet wat ie doen moet en blijft je boeien tot aan de laatste snik.'
Sarita’s  oordeel luidt: ‘Een spannende, realistische thriller over verraad en drugs, die je niet aan de kant kan leggen tot hij uit is. En dan moet je écht wel bekomen.’
JRV Arjan: ’De allergrootste misdaad van het boek is dat het uit is. Wat een topper!’

En nu zijn we allemaal benieuwd naar de verfilming en natuurlijk naar een eventueel vervolg.