Eindverslag

Dit was een leesclub waarvan elke coördinator droomt: een boek dat verschillende meningen oproept, enthousiaste leden die respectvol met elkaar omgaan en een interessante discussie. Ik wil het eindverslag dan ook graag beginnen met een diepe buiging voor de deelnemers: bedankt voor jullie medewerking! Door de reacties op elkaars input heb ik zelf ook meer inzicht gekregen in bepaalde aspecten van het boek en mijn mening hier en daar moeten herzien.

Het boek valt allereerst op door de aantrekkelijke cover, waarvan de betekenis pas later in het verhaal helemaal duidelijk wordt. De zin om te lezen was bij alle deelnemers groot, maar dat veranderde al gauw. Een aantal mensen kwamen moeilijk door het boek, terwijl anderen van elke pagina genoten.

Lotte: Ik ben nu op pagina 50. Moet wel even wennen aan de schrijfstijl, bijvoorbeeld het wisselen van verteller. Dat de 'ik' figuur steeds iemand anders is maakt het een beetje ingewikkeld en zorgt dat ik er nog moeilijk in kom.

Nicole: Ben inmiddels ook een aardig eind op weg en ben enorm enthousiast over dit boek! Totaal geen moeite om erin te komen en maar moeilijk weg te leggen. Zo fijn!

De auteur maakt gebruik van drie ik-vertellers die elkaar afwisselen. Daarnaast bestaan sommige delen louter uit de briefwisseling tussen de personages. Wat dit boek voor de ene ‘mooi, indrukwekkend en bijzonder’ maakte, was voor de ander een (te) grote struikelblok.

Juanita: Ik vond sommige brieven overbodig, het hele stuk met de brieven vond ik nogal langdradig waardoor mijn aandacht heel vaak verslapte en ik totaal niet in het verhaal kwam.

Daphne: Ik vond juist het stuk met de briefwisseling mooi, omdat het een goede weergave van de teloorgang van de relatie tussen Roy en Celestial was. Waar ze liefdevol begonnen met schrijven, eindigde het met stilte vanuit Celestials kant. Ik vond niets in het boek overbodig, het hele verhaal greep me aan.

In het boek komt de relatie tussen Celestial en Roy onder druk te staan, wanneer hij voor jaren naar de gevangenis moet. Dat zij weet dat hij de misdaad niet heeft begaan, kan niet beletten dat ze uit elkaar groeien. Wanneer haar jeugdvriend Andre zijn gevoelens voor haar toont, belandt de lezer in een driehoeksverhouding waarin het moeilijk is om te bepalen wie correct of fout handelt. Het is boeiend om te zien hoe iedereen zich een eigen mening vormt. Blijkbaar is de auteur er in geslaagd om geen moreel waardeoordeel uit te spreken en de lezer vrij te laten om verschillende aspecten zelf te interpreteren.

Ras en afkomst spelen een doorslaggevende rol in het verhaal. De auteur legt – voor sommigen veel te – expliciet de vooroordelen tegenover zwarte mannen bloot. Daarnaast wordt ook veel aandacht besteed aan de rol die ouders en opvoeding in het leven kunnen spelen. De deelnemers zijn het erover eens dat de auteur ook hier objectief blijft: ze toont verschillende types vaders, en de manier waarop zij met hun kinderen omgaan wordt mooi in beeld gebracht.

Omdat de deelnemers voor verschillende personages ‘supporteren’ kwam het einde voor sommigen meer als een verrassing dan voor anderen. Het is duidelijk dat het boek voor iedereen iets anders heeft betekend en dat de oorspronkelijke verwachtingen niet altijd werden ingelost.

De helft van de deelnemers geeft het boek drie sterren, vijf lezers zijn wel enthousiast en kennen vier stemmen toe. Voor twee lezers was het boek een teleurstelling, wat duidelijk wordt in twee sterren.