Met 15 lezeressen begonnen we aan deze leesclub, een leesclub waar we een onverwachte wending wel aan zagen komen, maar dat maakte dat we toch met  een ander gevoel het boek verder lazen.
De een met wat meer plezier dan de ander, wel hebben we met zijn allen een fijne discussie gehad over dit boek, waar verschillende meningen werden gegeven, dat maakte het leuk.

Over het boek

Lanie heeft een succesvolle carrière als romanceredacteur én is verloofd met de man die alle 99 vakjes van haar zorgvuldig samengestelde wensenlijst afvinkt. Ze heeft het gewoon goed voor elkaar. En dan mag ze ook nog samenwerken met de wereldberoemde auteur Noa Callaway. De romans van Noa vormen Lanies grootste inspiratiebron in de liefde en het leven.

Lanies enige taak is Noa’s writer’s block te verhelpen om zo de promotie te krijgen waar ze altijd van gedroomd heeft. Simpel, toch? Maar niemand heeft ooit de mysterieuze Noa Callaway gezien. En hun ontmoeting zet Lanies wereld volledig op z’n kop. Ineens twijfelt ze aan alles waar ze in geloofde. Pas wanneer Lanie eindelijk haar 99-wensenlijstje – haar enige houvast in alles – helemaal kan loslaten, ontdekt ze dat liefde in welke vorm dan ook kan passen.

Schrijfstijl
De schrijfstijl van Lauren Kate daar waren de meningen over verdeeld, de een vond het een vlotte schrijfstijl, maar sommige vonden het deels een vlotte schrijfstijl maar ook dat er wat rare sprongen in zaten.
Waardoor het leesplezier voor sommige onder ons wat minder was.
Andere hadden daar helemaal geen last van, dat is het leuke van deze leesclub, dat de meningen lekker verdeeld waren.

Andrea:  Ik vind dat de schrijfster in het algemeen een vlotte schrijfstijl hanteert. Echter af en toe struikel ik over een lange zin, die moet ik dan een keer of 3 lezen voor ik verder kan. Dat haalt soms wel de vaart uit het lezen. De woordenschat die de auteur gebruikt is over het algemeen eenvoudig. Af en toe gebruikt ze dan ineens een moeilijker woord, wat ook weer de vaart uit het lezen haalt. Dit komt soms ook verwarrend over.

Daniella: Ik vind de schrijfstijl zo nu en dan wat minder prettig. Soms zijn er best lange zinnen, wat mij dan weer afleidt. Ik moet soms best wel de aandacht erbij houden om niet afgeleid te raken of de draad kwijt te raken. De wat langere zinnen komen soms wat omslachtig over, hoewel dat misschien ook een beetje aan de vertaling kan liggen. Op andere stukken leest het dan weer eenvoudiger en gemakkelijker. Ik vind het dus tot nu toe niet een heel erg eenduidige schrijfstijl.

Ik raakte bijvoorbeeld afgeleid op pagina 51, daar komt Lanie haar huis binnen en Ryan staat in de keuken haar vaatwasser te repareren. Er staat dat hij 'half bedekt door een berg slangen en hardware (hardware??! wat wordt daar bedoeld, verschillende onderdelen? hardware zou ik meer bij computers etc gebruiken). En vervolgens komt er een heel betoog over Ryan, waar hij heeft getennist, dat hij president wil worden en zo wat een pagina verder volgt er nog wat onzin over z'n buikspieren en dat ze die op een kerstkaart wil en dan komt ineens een moersleutel in beeld - ik moest serieus nadenken wat die nou in dat verhaal deed, dus moest weer even teruglezen om weer te beseffen dat hij met die vaatwasser bezig was.

Romy: Ik vond het een aangename schrijfstijl waardoor het boek vlot las, enkel de laatste twee hoofdstukken vond ik vol met onnodige informatie. Daar vond ik het precies rap en rommelig geschreven. Ik had hiervoor een boek gelezen met een vervelende schrijfstijl, waardoor ik misschien wat minder kritisch ben dan sommige anderen in de groep. Ik geloof ook wel dat als je net een goed boek gelezen heb, dit boek dan minder goed oogt.

Loraine: Ik vond het heel fijn dat het verhaal vanuit de ik-persoon is geschreven. Hierdoor voel ik mij altijd net wat meer betrokken bij de personages. Qua zinsopbouw en woordgebruik heb ik niet echt opmerking. Wel vond ik het jammer dat er zo weinig dialogen in het boek voor kwamen. Nu was het heel vaak een opstapeling van details. Ik had ook het gevoel alsof ze soms afdwaalde van het verhaal. Dit vond ik erg jammer. Wel vond ik het leuk dat ze humor in het verhaal probeerde te brengen. Het kwam nu niet altijd heel goed over, maar dit zou ook door de vertaling kunnen komen natuurlijk.

Maddie: Ik vond het boek wel vlot te lezen. Ik vond het taalgebruik over het algemeen niet moeilijk. Er was een keer bij het woord rokade bij het schaken dat ik dacht, goed dat ik ooit schaakles hebt gehad of ik ging niet weten wat dit is. Over de lengte van zinnen heb ik geen opmerkingen. In de reacties hier boven merk ik dat verschillende over de lengte van de zinnen vallen. Maar ik heb zelf altijd de neiging om mijn zinnen nogal lang te maken, dus daar stoor ik me niet aan.

Setting
Het verhaal speelt zich op verschillende plekken af, zoals het central Park, New York, Washington maar ook een plaatsje in Italie, welke plek is bij de lezeressen het meeste bijgebleven tijdens en na het lezen, dat was toch vooral New York, ook al werd het wel leuk gevonden dat het deels ook nog in Washington en Italie zich afspeelde.

Elijos (Sandy): De setting vind ik wel fijn, omdat je al zoveel van/over New York heb gezien/gelezen in andere boeken, films, tv programma's en dergelijke is de setting al bekend waardoor je je er meteen een beetje thuis voelt, zeg maar. En dan een uitgeverij spreekt ook erg tot de verbeelding, ik denk dat bijna alle boekenliefhebbers wel bij een uitgeverij zouden willen werken.
New York is het meest bijgebleven, omdat het zo bekend lijkt. Washington en Italië hadden wat mij betreft door een andere stad/land vervangen kunnen worden en daar was het verhaal niet anders door geworden denk ik.

Judith: Erg leuk! Ik waande me door de schrijfstijl van Lauren Kate helemaal in zowel New York als in de boekenwereld (en zag dat liefdeskoppeltje helemaal voor mij), maar ben het ook eens met een reactie hierboven: ik had over nog wel meer plekken willen lezen die op het lijstje van Lanie stonden. Of nog leuker: dat het lijstje er ook echt bijzat. Had het gelijk een boek voor de reizigers onder ons geworden. ;)

Nadine:  Ik vond de setting in het verhaal goed naar voren komen. Plekken werden gedetailleerd beschreven waardoor je de sfeer kon proeven. Dat vind ik goed bij feelgood passen. New York is een leuke plek die in het verhaal goed verwerkt wordt. Verschillende plekken worden bij naam genoemd, wel vind ik het jammer dat er weinig van de plaatsen van de lijst echt bezocht zijn. Ik had het leuker gevonden als er meer van die plaatsen deel hadden uitgemaakt van het verhaal.

Laura:  Een boek over boeken uitgeven? Dat is natuurlijk super! Ik vind het in ieder geval wel leuk dat een uitgeverij een belangrijke plek in het verhaal is. Dat die uitgeverij in New York staat is dan weer niet heel erg vernieuwend. Hoeveel boeken spelen zich hier wel niet af?
Dat dat ook meteen het probleem van Noah is, vind ik erg grappig. Wat valt er nog over New York te schrijven als alle locaties zowat al gebruikt lijken te zijn? Goede insteek van Lauren Kate! En met de onbekendere plekjes die vervolgens genoemd worden, krijg ik veel zin om ze toch zelf te gaan bekijken.
De stukken van het boek die zich in Washington en Italië afspelen zijn iets minder prominent, maar wel leuke aanvullingen op de setting van het boek.

Opgevallen
In een boek kan natuurlijk alles opvallen al dan niet bewust door de schrijfster.
Het leuke is dan ook dat iedereen hetzelfde boek leest maar dat iedereen weer wat anders opvalt, waarvan je dan zelf denkt ohja dat is ook zo.
Dat was in deze leesclub ook weer zo, nu de inbraak bij Ryan werd vaker genoemd, net als het manuscript van Noa.

Laura: Wat ik heel origineel vond in dit verhaal én wat mij eerlijk gezegd nog steeds af en toe bezighoudt, zijn de boeken van Noa Callaway die de revue passeren. Sommige klinken echt heel leuk en zou ik best willen lezen. Ik vind het dan ook best knap dat Lauren Kate dit soort verhaalideeën heeft en ze verwerkt in een ander verhaal. Ik zou ze als schrijver lekker allemaal zelf willen uitwerken om nieuwe boeken te kunnen schrijven.

Fem: Ik vond het manuscript van Noah heel erg mooi. Het was echt heel goed geschreven. Ik vond het ook leuk dat er een stukje van het eerdere verhaal in terugkwam!

Thebookerina (Tessa): Zeker het stel in Central Park en het feit dat het Noa inspireerde voor het boek! Dat had iets magisch voor mij.

Susanne: Het manuscript van Noa!! En dan helemaal het laatste hoofdstuk. En inderdaad, ook het oudere echtpaar dat elke week komt picknicken in Central Park. Juist in die delen is de schrijfster (voor mij dan) op haar best, dan komt er een soort "rust" in haar stijl, dan durft ze wat meer de diepte in te gaan. Ook vond ik heel leuk wanneer Lanie en Noa samen gingen schaken. Ook dan was er weer die rust. Die miste ik nogal eens in de delen met de vriendengroep, met haar oma, die kregen soms iets hysterisch, iets kinderlijks. Niet nodig!! Kijk maar eens naar de scène waarin Lanie de moeder van Noa ontmoet, zo mooi en fijnzinnig. Ga zo door Lauren, zou ik zeggen.

Jolanda: In positieve zin is het manuscript van Noah me het meest bijgebleven, dat zag er zo mooi uit! Het deed me een beetje denken aan het werk van Nicholas Sparks en zijn boeken lees ik supergraag! Het was een mooi concept voor een nieuw boek.
Wat me in minder positieve zin is bijgebleven is die inbraak in Washington, die sloeg echt nergens op en voegde echt niks toe aan de voortgang van het verhaal.

Het oordeel
Met 5 keer 4 sterren, 8 keer 3 sterren en 2 keer 2 sterren is het boek goed beoordeeld met 3,2 sterren gemiddeld.
Het was een leuke leesclub, wel een leesclub met grote verschillen, zo hebben de meeste het boek met veel plezier gelezen, maar bij andere viel het boek tegen.
Maar dat maakte de discussie niet minder leuk. Het blijft leuk om al die verschillende meningen te lezen en te denken, ja ook daar zit wat in

Hieronder onder wat lezerquotes

4  sterren
Renate: Maar ondanks dat je de onverwachte wending zag aankomen en het best wel voorspelbaar was, wat trouwens bij een feelgood helemaal niet erg is, zeker niet als de weg naar waar je denkt dat het heen gaat gewoon leuk is.
Kortom ik heb dit boek dan ook met heel veel plezier gelezen en stiekem ben ik heel benieuwd of Lauren Kate ooit het verhaal rond het oudere echtpaar in het boek helemaal zou uitwerken tot een boek want dat maakte mij wel nieuwsgierig. 

Fem: Persoonlijk vond ik dit een heel fijne feelgood om te lezen. Het is een ontspannen boek, af en toe zelfs een beetje voorspelbaar, maar het blijft wel goed uitgewerkt.

Maddie: Eigenlijk bevat het hoofdverhaal alle elementen voor een leuke feelgood, en dat is het boek ook. Maar het manuscript was gewoon een stuk beter. Als het volledige boek de schrijfstijl, de originaliteit en het gevoel van het manuscript bevatte, dan had ik het boek waarschijnlijk 5 sterren gegeven. En al heb ik genoten van dit boek, ergens had ik nu het gevoel dat de schrijfster meer kon met dit verhaal.

3 sterren
Jolanda: 'Dit boek is zeker geen misbaksel, maar mij kon het niet genoeg bekoren. Toch begrijp ik wel waarom veel mensen dit een ontzettend leuke feelgood vinden, dus pak 'm gerust eens op en ontdek wat je er zelf van vindt!' 

Judith: 'Een onverwachte wending' van Lauren Kate zal je vooral plezieren vanwege de fijne karakters en ook de originele verhaallijn is er één om te koesteren. Maar perfect was dit boek helaas niet. 

Nadine: De verhaallijn is zeker weten het lezen waard, al zijn er een aantal stukken waar de lezer zich even doorheen zal moeten worstelen. Maar al met al is het die worsteling ook wel waard, om toch het mooie verhaal te ontdekken.

2 sterren
Andrea: 'De titel doet hoge verwachtingen creëren, die helaas niet ingelost worden. Er is weinig onverwacht aan het plot'

Elijos (Sandy): 'Helaas is dit boek voor mij niet zo geslaagd en daar baal ik best van want tussendoor mocht ik af en toe heel even proeven aan een paar wel fijne feelgood stukjes.'