Met twee extra deelnemers die met hun eigen exemplaar meededen, werd de leesclub van A Very Large Expanse of Sea van Tahereh Mafi gestart. Zeventien enthousiaste dames stortten zich op het boek en de bijbehorende discussievragen. Ook betekende deze leesclub het eind van de Epic Reads 2018.

‘From the New Tork Times bestselling author of the ‘Shatter Me’ series comes this contemporary #ownvoices novel about a hijhab-wearing Muslim teenager in a post-9/11 world, who deals with islamophobia while simultaneaously falling in love for the first time.

It’s 2002, a year after 9/11. It’s an extremely turbulent time politically, but especially so for someone like Shirin, a sixteen-year-old Muslim girl who’s tired of being stereotyped. Shirin is never surprised by how horrible people can be. She’s tired of the rude stares, the degrading comments—even the physical violence—she endures as a result of her race, her religion, and the hijab she wears every day. So she’s built up protective walls and refuses to let anyone close enough to hurt her. Instead, she drowns her frustrations in music and spends her afternoons break-dancing with her brother.

But then she meets Ocean James. He’s the first person in forever who really seems to want to get to know Shirin. It terrifies her—they seem to come from two irreconcilable worlds—and Shirin has had her guard up for so long that she’s not sure she’ll ever be able to let it down.’

Al snel werd duidelijk dat flink wat lezers met een andere insteek het boek in waren gegaan dan er van tevoren werd verwacht. Mede door de hype en reclame die rondom het boek gemaakt werd, werden er andere verwachtingen gecreëerd dan die uiteindelijk nagekomen werden. Zo had Anca en Bianca een intrigerend verhaal over een moslima in het door terrorisme opgeschrikte Amerika verwacht en kwamen ze bedrogen uit doordat liefde een grote rol in het boek vervulde. Ook Yvie en Angelique werden teleurgesteld omdat ze veel meer diepgang hadden verwacht. Annemieke had het handiger aangepakt: ze had van tevoren weinig verwachtingen en werd vooral aangesproken doordat ze de onderwerpen kon linken aan de jongeren waarmee ze werkt. Zij vond het boek een positieve ervaring.

De ‘straight tot he point’ schrijfstijl werd als vlot, prettig en toegankelijk ervaren, met een ruwe kant.  De deelnemers die bekend waren met eerdere boeken van Mafi, waren blij dat niet de kenmerkende schrijfstijl uit haar ‘Shatter Me’ reeks werd aangehouden. Julie merkte op dat haar schrijfstijl  in A Very Large Expanse of Sea veel meer ontwikkeld was dan in haar eerder boeken. Justreadbooksandenjoy vond de schrijfstijl niet zo geslaagd en het kwam op haar over alsof de auteur heel duidelijk wilde laten zien dat het dragen van een hoofddoek niet betekent dat daar per se een keurig en/of timide meisje onder zit.

De gedachtegang van Shirin werd helder en wat rauw op papier gezet. Haar worstelingen kwamen goed naar voren en dit uitte zich in memorabele quotes.
Karin vond met onderstaande quote dat er duidelijk naar voren kwam hoeveel woede Shirin met zich mee droeg.

‘I worried that if I spoke of screamed my anger would grip both sides of my open mout hand rip me in half.
So I said nothing.’

Shirin koestert nogal wat wrok en dit openbaart zich op verschillende manieren. Zo was haar afweermechanisme een opvallend kenmerk. Omdat ze vaak gekwetst is in haar leven, sloot ze zich af en waren haar reacties bot. Hoewel de meeste lezers haar reactie wel konden plaatsen, vonden ze haar reactie toch te fel. Silke zette het in een ander daglicht en vond Shirins reacties juist overkomen alsof ze op iedereen neerkeek en zich beter voelde dan anderen. Jente vond het hartverscheurend dat Shirin zichzelf niet kon zijn.

De titel werd niet door iedereen even goed ontvangen. Zo maakte het bij Fiza weinig indruk en heeft Merel zelfs gemist dat de zin ook nog in het boek is verschenen. Toch waren er ook lezers die de titel wel passend vonden en zo kregen de meesten er toch een andere kijk op. Elsa vond de titel heel erg mooi. ‘Het komt er voor mijn gevoel op neer hoeveel invloed 9/11 eigenlijk op alles en iedereen heeft. Zelfs jaren nadien. De uitgestrektheid daarvan zelfs in de “kleine dingen” van het leven. Ook Janneke vond het een  passende titel en verklaarde dit doordat ze denkt dat de titel voortkomt uit het rimpeleffect van de zee. Hoe groter de zee, hoe groter de rimpels worden.

Thema’s waren er in overvloed. Racisme, liefde en diversiteit werden als de rode draad gezien, maar ook onderwerpen als breakdance, familie, religie en cultuurverschillen kwamen opvallend naar de oppervlakte. A Very Large Expanse of Sea weet zich tot een zekere hoogte te onderscheiden zich van andere (contemporary) Youn Adult boeken. Priscilla heeft nooit eerder een boek gelezen dat zo gericht was op culturele verschillen en Anouk denkt dat jongeren veel van het boek kunnen leren betreft racisme. Toch werd ook terecht opgemerkt dat zonder deze achtergrond het boek niet meer zou zijn dan een vrij standaard liefdesverhaal.

De leesclub van A Very Large Expanse of Sea is een geslaagde afsluiter van de Epic Reads 2018. Enthousiaste deelnemers met veel verschillende meningen maakten er een uitdagende praatgroep van. Het boek werd beoordeeld met een gemiddelde van 4,1 sterren.