Met zijn allen zijn we heel enthousiast The Loneliest Girl in the Universe ingedoken. In een mum van tijd was het boek uit. Maar dat betekent niet dat iedereen op het eind even enthousiast was als in het begin.

Over The Loneliest Girl in the Universe

Hoofdpersonage Romy zit alleen in de ruimte. Haar taak is om een nieuwe bewoonbare planeet te vinden. Ze heeft maar weinig contact met aarde want alles wat verstuurd wordt, komt jaren later pas aan. Maar dan wordt er een nieuw schip gelanceerd dat veel sneller is dan dat van Romy. De bedoeling is dat de jongen aan boord Romy onderweg oppikt om sneller nieuwe planeten te kunnen bereiken. Romy is in de wolken. Eindelijk is ze niet meer alleen. Maar komt het allemaal wel goed?

Het thema

Het thema sprak iedereen aan en er zijn een paar lezers onder ons die daadwerkelijk de ruimte in willen. Maar echt emigreren naar een andere planeet – die je dan eerst nog moet vinden – dat zit er voor de meesten niet in. Nancy: ‘Ook al vind ik het heel spannend, toch zou ik me NIET inschrijven voor een dergelijk ruimteprogramma. Een korte ruimtereis, dat zie ik wel zitten, maar voor de rest van mijn leven de aarde niet meer zien, is niets voor mij.’ En Elsa verhuist liever naar een onbewoond eiland dan naar de ruimte. Enkel Michelle, Marcia en Sara zien dat zitten.

De Titel

Sommigen zijn zonder verwachtingen het boek ingedoken, anderen zoals Fien, Dorien en Anca hadden meer romantiek verwacht. Marilyn, Angelique en Cindy werden een beetje teleurgesteld doordat er weinig nadruk gelegd wordt op eenzaamheid. Terwijl daar in de titel wel de nadruk op gelegd werd.

Buiten het feit dat de titel verwachtingen schept die niet waargemaakt werden, is hij wel mooi. Debbie: ‘Ik vind het sowieso een prachtige titel. Hij zou ook mooi geweest zijn voor een totaal ander genre, maar ik vind hem voor dit verhaal ook erg passend. Bovendien prikkelt deze titel de nieuwsgierigheid enorm!’ Maartje is het daarmee eens: ‘Ik vind de titel goed gekozen. Het maakt nieuwsgierig en trok me echt. In het verhaal wordt misschien haar eenzaamheid niet helemaal uitgewerkt, maar toch zeker genoeg om de titel te laten kloppen.’

De personages

De meesten zijn het erover eens dat hoofdpersonage Romy erg naïef is. Maar dan merkt Marcia op dat Romy eigenlijk heel slim is: ‘Ze weet ontzettend veel over het ruimteschip, leerde op jonge leeftijd al alle veiligheidsprotocollen én hoe ze het schip zou moeten besturen en landen. Ik vind dit eerder onrealistisch dan naïef. In ieder geval vind ik haar slim en een echte overlever.’ Haar opmerking krijgt veel bijval, maar dat maakt Romy nog niet sympathiek. Fien kon zich niet in het hoofdpersonage verplaatsen. Debbie is het daarmee eens want ze vindt, net als Silke de personages niet goed uitgewerkt.

Bijna iedereen, behalve Angelique, rook onraad toen J. ineens ten tonele verscheen. Toch wisten de meesten niet wat er nu juist ging gebeuren. Sara: ‘J. vond ik vanaf redelijk in het begin nogal nep, maar ik heb er niet de vinger op kunnen leggen waarom. 

De stijl

Het boek is heel toegankelijk geschreven en er was dan ook niemand die problemen had met de schrijfstijl. Cindy: ‘De schrijfstijl is echt supervlot. Relatief makkelijke zinnen. Het komt jong over. De opbouw is voor de doelgroep prima.’ Sanne vindt dat het boek ook als jeugdboek kan gelabeld worden en ook Silke vindt het eerder Middle Grade dan YA.

Maar ook hier geldt voor sommigen onder ons dat bepaalde zaken veel beter konden uitgewerkt worden. Marilyn: ‘Het begin van het boek, vind ik persoonlijk, kon veel meer uitgewerkt worden, vooral naar gevoelens toe, maar ook wat kleine wendingen. De laatste 100 pagina's zijn beter qua wendingen [...] maar ook daar blijft de beschrijving van de gevoelens ondermaats.’ Ook Maartje had veel meer psychologische inzichten verwacht, maar het stoorde haar niet dat die er niet waren.

Favoriete elementen

Elsa: ‘Voor mij is dat absoluut dat Romy schrijft, fan fictie. Gebruikt ze ook om de ellende van zich af te schrijven en dat is voor mij heel herkenbaar. Ook de e-mail wisseling met de dame op aarde vond ik mooi en herkenbaar (ik schrijf met mensen over de hele wereld, niet buitenaards haha!)’

Sara: ‘Mijn favoriete element in het verhaal is het aftellen en de timelag voor de mails. En hoe het tempo van het verhaal versnelt net zoals de vertraging tussen de mails kleiner wordt.’

Angelique: ‘It's hard to focus on the future when the past is so distracting. Ik vond deze heel mooi. Zet je inderdaad aan het denken. Niet aan het verleden denken, maar vooruit kijken. Ook al is dit makkelijker gezegd dan gedaan.’

Dingen die beter konden

Nancy: ‘Voor mij mag Romy inderdaad wat meer uitgewerkt worden. Vanaf haar 11 jaar zit ze helemaal alleen op een ruimteschip. Ik kan me voorstellen dat ze af en toe echte paniekaanvallen krijgt en het allemaal niet meer ziet zitten. Dat komt niet zo echt naar voren in dit boek.’

Marcia: ‘Ik zou proberen de eerste honderd pagina's meer vaart te geven, alsook meer diepgang. Ik wil dat de lezers de emoties van Romy voelen en echt in haar hoofd duiken. Dat je claustrofobisch wordt van haar eenzaamheid op het ruimteschip, dat je angst hebt voor haar nachtmerries en dat je net als zij enorm opgelucht bent dat er na al die jaren met de komst van J. weer een mens tegenover haar zal staan. Dan zie je de plottwist hopelijk ook minder aankomen.’

Anca: ‘Dat aspect, het alleen overleven en wat doet dat met je, psychisch gezien, was wat me zo ontzettend aantrok in het boek en dat vond ik niet helemaal goed uit de verf komen.’

Dorien: ‘Ik zou Romy meer diepgang geven. Zodat de plottwist minder voorspelbaar is.’

Eindoordeel

Michelle: ‘Ik zou wel willen dat er een tweede deel komt. Vooral omdat ik erg benieuwd ben op het op die andere aarde er aan toe gaat en hoe ze zich daar ontwikkeld. Ook een ander boek van deze schrijfster zou ik wel willen lezen, ik vind haar namelijk erg fijn schrijven.’

Maar Silke zegt het tegenovergestelde: ‘Ik zou geen vervolg lezen. Dit boek was te eenvoudig voor mij. Ook een nieuw boek van de schrijfster zou ik volledig aan mij laten voorbij gaan om eerlijk te zijn.’

Toen Sanne alle verschillende recensies las, was haar reactie dit: ‘Bijzonder om te zien hoe uiteenlopend de meningen zijn.’ En dat is een mooie eindconclusie. Sommigen vonden dit boek top, anderen juist helemaal niet en weer anderen vonden het oké, maar geen buitengewoon goed YA-boek.

De gemiddelde score die The Loneliest Girl in the Universe krijgt is afgerond een 3,4.