Geen slechte daad, mijn eerste leesclub die ik mag coördineren en wat heb ik genoten! Samen met veertien gezellige en terecht kritische leesclubgenoten hebben wij deze debuutthriller behandeld. 

De auteur en haar eerste thriller 

Geen slechte daad is de debuutthriller van Heather Chavez. Na drie manuscripten die ze niet verkocht kreeg, lukte het haar om Geen slechte daad, haar vierde manuscript, te verkopen. Lieve wist te vertellen dat ze daar maar liefst een half miljoen dollar voor ontving. Chavez is begonnen met schrijven om geld te verdienen om haar achtertuin op te kunnen knappen. Die missie is dus geslaagd!

De cover wordt over het algemeen enthousiast onthaald. Zo zegt Holla: “De cover was voor mij wat mysterieus. Wie is deze vrouw, waarom zie je alleen haar haren en een stuk mond? Wat of wie is deze persoon? Zeker nu ik het verhaal lees, begrijp ik de cover helemaal. Zeer goed gevonden.” Peetje is het hier minder mee eens: “De cover is mooi, maar ik vind het niet specifiek bij dit verhaal passen.” 

Hoe het begon 

Zodra bekend was wie er aan de leesclub mee mochten doen was het gezellig in het leesclubcafé. Ongeduldig werd er gewacht tot de boeken bezorgd werden. Eenmaal gearriveerd werden de boeken in sneltreinvaart uitgelezen en konden we op 25 april beginnen met de inhoudelijke discussie. Vooral de vraag of je zelf zou uitstappen als je een vechtpartij ziet, hield de gemoederen bezig. Maar ook hebben we onze bedenkingen besproken over de enigszins afgeraffelde afronding van het boek.

Eerste indruk en verwachtingen

De verwachtingen zijn hooggespannen. Door de tekst op de achterflap verwachten we een thriller met onderhuidse spanning en actie. De cover en het begin van het boek maakt in ieder geval deze verwachtingen waar. Christel: “Ik vind de kaft erg aansprekend. Als ik dit boek bij de boekhandel had zien liggen, had ik het zeker opgepakt om de achterkant te lezen en het misschien wel aan te schaffen.” Op de cover staat dat het een psychologische thriller is. Dit wekt ook bepaalde verwachtingen. Voor Willemijn is een psychologische thriller een thriller die onder je huid gaat zitten, waarin de personages je niet loslaten. Onno laat al snel weten dat het begin heeft iets weg van Op het verkeerde moment van Heleen Smit.

Schrijfstijl en opbouw

Over de schrijfstijl zijn we het unaniem eens! Prettig en vlot geschreven met begrijpelijke dialogen. Ashley: ”Je hebt weleens boeken waarin je zinnen meerdere keren moet teruglezen om het echt te begrijpen. Ik heb dat in dit boek geen enkele keer gehad.” Eigenlijk vat Lieve het mooi samen: “Vlotte schrijfstijl, zo'n boek waar je lekker mee op terras zit en hoofdstuk na hoofdstuk wegleest. Geen al te lange zinnen, geen moeilijke termen (al moest ik wel even opzoek wat voor beest een Stenopelmatus nu precies is).”

De keuze om het verhaal vanuit het perspectief van Cassie te schrijven beviel goed. Sabine vond de keus om het alleen van Cassie uit te schrijven erg prettig. Als de andere karakters meer uitgediept werden zou het een ander soort boek worden.

Spanning

Dat het een spannende thriller is, daar zijn we het over eens. Maar over het algemeen stoorden we ons aan het blijven opvoeren van personages en verhaallijnen. Richting het einde van het boek werd het verhaal hierdoor vergezocht en ongeloofwaardig en verdient de finale geen schoonheidsprijs. Masc en Greet weten dit helder te omschrijven. Masc: “Ik ben geen schrijfster, maar ik denk als je de plot in het kort op papier zou zetten, dat dit eigenlijk wel een goed uitgekiende, spannende plot zou kunnen noemen. Persoonlijk vind ik echter dat het allemaal nogal rommelig, slordig en vooral snel is uitgewerkt.” Greet: ”Naar het einde toe leken er steeds meer personages uit de hoge hoed getoverd te worden, voor mij was het verwarring troef. En dan had je, zoals aan aantal mensen al zegt, een aantal ongeloofwaardige dingen. Bij mij overheerst het gevoel dat een goed idee slecht uitgewerkt is.”

Humor

Dat humor persoonlijk is en vele vormen kent bleek al snel. Sarcastische humor, geintjes onderling en humor om de spanning te breken doen het goed. Gewild of gemaakt grappig zijn, daar houden we niet van. Gewaardeerde humor in deze thriller: “Enkel de kledij (stropdassen) van Rico waren een leuke opmerking maar waren voor mij zeker geen meerwaarde aan het verhaal.” (Anneke) en “Als twintiger kon ik vanuit iedere positie overeind komen met de souplesse van de kat die ik net had verplaatst, maar tegenwoordig kraakte en knapte ik als een kom rice krispies." (Linda).

Geen slechte daad: the movie

Geen slechte daad wordt verfilmd en wij mogen de cast kiezen. De namen vliegen ons om de oren. Een spannende trailer is belangrijk, maar toch gaan weinigen van ons naar de bioscoop. Evelyne gaat voor een cast dicht bij huis: “De rol van Cassie zou ik door Angela Schijf laten spelen. Een vrouw met ballen aan haar lijf om het grof te zeggen. De rol van Daryl door Rik Verheye, ik vind hem echt in die rol passen Rik is Vlaamse acteur die zowel serieuze rollen als komische rollen speelt.”

Afsluiter 

Een fijne leesclub beëindigen, hoe doe je dat? Door alle deelnemers een kans te geven nog een vraag te stellen die nog niet gesteld is. Nou, dat hebben we geweten! Wat een enthousiasme! Sander heeft het boek zeer secuur gelezen. Hij komt nog met een aantal foutjes waar we met zijn allen overheen gelezen hebben.

Beoordeling 

Geen slechte daad sluit af met een mooi gemiddelde van 3 sterren. Het aantal sterren schommelt tussen twee en vier sterren.

Verslag door Kitty van der Panne, jullie leesclubcoördinator