Eind oktober ging hier op Hebban een leesclub van start over het boek Gevangen in leugens van Femke Roobol. Een groep van 15 lezers waren de gelukkigen om dit boek te mogen meelezen. Femke Roobol is een Nederlandse schrijfster die eerder al verschillende gesmaakte historische romans schreef.

Het verhaal

Het boek speelt zich af in het grensland tussen het bezette Vlaanderen en het neutrale Nederland. De Nederlandse Julia en de Belgische Eloi zijn koorddansers. Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, vallen ze zonder werk. Eloi vertrekt naar het front als oorlogsvrijwilliger en Julia besluit een opleiding tot spionne te volgen. Hun eens zo hechte vriendschapsband dreigt te worden verscheurd. Als ze elkaar tijdens de oorlog opnieuw treffen in Antwerpen zijn beide veranderd. Eloi is getormenteerd door de oorlog, Julia is niet langer de verliefde, gehoorzame bakvis van voor de oorlog. Maakt hun liefde nog een kans?

De leesclub

De leesclub ging fijn van start. Iedereen stelde zich voor in het leescafé. Velen hadden al eerder aan een leesclub meegedaan op Hebban, voor een paar mensen was het de eerste keer. Na een paar dagen begonnen de boeken toe te komen.

Eerst werd er gepeild naar verwachtingen voor het lezen. De vragen waren op voorhand gegeven, zodat mensen die dat wensten, konden lezen met de vragen in het achterhoofd.  Eenmaal het boek gelezen was, gingen we serieus aan de slag. Om de twee dagen kwam er een vraag online en er ontstond een gezellige discussie over personages, stijl en vele andere onderwerpen, zoals jullie hieronder kunnen lezen. Het werd een boeiende, enthousiaste leeservaring.

De discussievragen

Verwachtingen

Eerst werd er gepeild naar de verwachtingen.  Een aantal lezers hadden al eerder boeken van Femke Roobol gelezen. Dit bleek handig toen Alfred een vrees kenbaar maakte. ‘Mijn associatie (en een beetje ervaring) met historische romans is dat geschiedkundige beschrijvingen, feitelijke opsommingen en uitleg over zaken en mensen in die tijd niet altijd even lekker weglezen. Soms doorbreekt het zelfs een vloeiende verhaallijn.’

Mireilles beschrijving van eerdere boeken van Roobol als ‘Goed leesbare boeken (… ) met een vleugje historie’ stelde hem echter al gerust hierin.

Marja: Mijn verwachting bij het boek is dat ik meer te weten zal komen over het leven tijdens WOI aan het front. Maar ook hoe Engeland hierbij betrokken is en wat de spionnenopleiding inhoud. Ik hoop er achter te komen waarom Eloi en Julia elkaar weer treffen in Antwerpen en ben heel nieuwsgierig of en hoe de band tussen Eloi en Julia hersteld wordt (maar vooral ook waarom de band verloren ging). Ik verwacht zowel spanning als romantiek te vinden in het verhaal.

Simone: Ik verwacht een verhaal waarbij ik door een liefdesverhaal ook wat ga leren over de tijd en plaats waar het zich afspeelt. Ik heb al vaker boeken gelezen over de WOII, maar de WOI is nieuw voor mij.

Ook Marloes gaf aan dat de Eerste Wereldoorlog minder gekend is:

‘Ik heb veel romans gelezen met als thema de tweede wereldoorlog. Mijn idee is dat de eerste wereldoorlog door Nederlandse schrijvers veel minder vaak is beschreven. Dat maakt me extra benieuwd naar dit boek.’

Voor Wilma voorspelden de Hebbansterren veel goeds: ‘Dit is mijn eerste kennismaking met Femke. Als ik op Hebban kijk krijgt ze gemiddeld 4 sterren voor haar boeken dus ben heel benieuwd.’

Personages

Over de personages waren de meningen soms verdeeld.

Marijke: Zoals ik Julia zich zie ontwikkelen, zie ik dat niet bij Éloi. Hij weet het ‘allemaal’ niet.

Selina: ‘Beide hoofdpersonen, Julia en Eloï, veranderen door de gebeurtenissen in het boek. Julia zie je sterker worden, terwijl Eloï gebroken lijkt te zijn door de oorlog.’

Alfred en Ingrid misten een klik met de personages:

Alfred: Over Julia en Eloi: ‘Geen van beiden spreekt me echt aan. Ondanks hun ontwikkelingen en de gebeurtenissen bleven ze voor mij te veel op afstand.’
‘Ook in de andere personages kon ik me niet inleven. Die staan vooral 'in dienst van' Julia en Éloi. Tante Mathilde en Alexander spelen een grote rol in hun levens, maar zelfs zij blijven voor mij als lezer ook op afstand.’

Ingrid: ‘De hoofdpersonen ontwikkelen zich doordat ze ouder worden en doordat ze in een oorlogssituatie terechtkomen waardoor ze zich wel moeten ontwikkelen. Anders dan dat heb ik niet het gevoel dat ik ze echt leer kennen en dat ik hun gedachten leer kennen of in hun ziel kan kijken.’

Niet iedereen had echter dat gevoel:

Jeannette: ‘Voor wat betreft de levensechtheid komen Tante Mathilda en Alexander het meest levensecht over. Je zou ze zo op de hoek van de straat tegen kunnen komen.’

 

De passages en personages aan het front bevielen goed:

Sharonn: ‘De drie broers aan het front vond ik een heftige verhaallijn, die erg toepasselijk is voor een oorlogstijd. Hartverscheurend.’

Ook Marijke gaf aan dat de personages van de broers de waanzin van de oorlog goed tot leven brengen.

Stijl

Daarna gingen we over op de stijl van het boek. Uit een aantal citaten over de auteur moesten er twee gekozen worden. Kan je je vinden in deze omschrijving? Kan je een voorbeeld aanhalen om dit te illustreren?

Een greep uit wat anderen schreven over eerdere boeken van de auteur:

Over De kleine revolutie: Vrijgevochten: ‘Roobol heeft een fijne en vlotte schrijfstijl, die ook nog eens overtuigend leest. Ze heeft oog voor detail, zonder daar ellenlange passages aan te wijden..’

‘Roobol laat zien dat ze het verleden in een prachtige roman kan gieten’

‘Roobol bezit een vlotte pen, weet de sfeer-van-toen heel goed te raken.’

Over Vogelvrij: ‘Haar signatuur is het op een prettig gedetailleerd zintuiglijke en filmische wijze een brug slaan naar een invoelbaar verleden.’

Marijke: ‘Ze schrijft associatief, waardoor je in het heden blijft maar meedrijft op de gedachten van het personage en zo veel informatie krijgt over een bepaalde gebeurtenis of persoon.

* Over Vogelvrij: ‘Haar signatuur is het op een prettig gedetailleerd zintuiglijke en filmische wijze een brug slaan naar een invoelbaar verleden.’
De moeder van Éloi wordt op een beeldende wijze beschreven:
“… Valerie is als een vlinder die danst op de luchtstroom. Dwarrelend van bloem naar bloem. Ze blijft nooit op één plek, ze kan nergens aarden…”
Als je de beschrijving leest van het huis van Alexander kun je het zo in een film, in beelden omzetten. “… een soort salon met twee sofa’s, een kar met verschillende soorten drank en een kast met glazen deuren waarachter kunstvoorwerpen lagen uitgestald… de fluwelen gordijnen waren dicht, een zacht licht verspreidde zich door de ruimte…”’

Jeannette en Marja vonden haar stijl prettig en vlot.

Marloes: Over Vogelvrij: ‘Haar signatuur is het op een prettig gedetailleerd zintuiglijke en filmische wijze een brug slaan naar een invoelbaar verleden.’

‘Onderstaande citaat is een voorbeeld, een simpele handeling wordt vlot beschreven en je bent gelijk terug in dat café, (je ziet het gelijk voor je alsof het een film is).
" Aan de toog knikte Mathilde me toe, ze droogde haar handen af aan haar rok, omhelsde me onhandig. Blij dat je heelhuids terug bent, zei ze op een warmere toon dan ik van haar gewend was. Ik doe mijn best, zei ik. Ik volgde Julia met mijn ogen toen ze zich door de dicht opeengepakte mensen heen wrong naar Ton."’

Alfred: ‘Femke Roobol schrijft heel toegankelijk en 'makkelijk'. Beschrijvingen en dialogen lopen soepel en organisch in elkaar over. De vaart van het verhaal blijft er in, hoewel er soms vrij grote overgangen in gebeurtenissen zitten.

Het citaat dat mij het meeste aanspreekt is ‘Roobol heeft een fijne en vlotte schrijfstijl, die ook nog eens overtuigend leest. Ze heeft oog voor detail, zonder daar ellenlange passages aan te wijden.’
Vooral dat laatste gedeelte onderschrijf ik. Ik was bang - historische roman namelijk - me door lange en zware colleges geschiedenis heen te moeten worstelen. Dat is me gelukkig bespaard gebleven.’

Alfreds verzuchting dat er gelukkig niet àl te veel geschiedenis in het boek zit, maakte me benieuwd naar de mening van de anderen hierover: waren zij eerder teleurgesteld dat er niet méér geschiedenis in zat of was het voldoende voor hen?

Mireille: ‘Ik had zeker niet meer geschiedenis verwacht dan dat er nu in verwerkt is. Als ik echt een geschiedenisles wil, moet ik een ander soort boeken kiezen.’

Jeannette sloot zich daarbij aan. Ingrid en Wilma daarentegen hadden graag wat meer geschiedenis gehad:

Wilma: ‘Wat mij betreft had er wel wat meer geschiedenis in mogen voorkomen, als een soort achtergrond informatie. Bijvoorbeeld: Hoe zat het ook al wel met Nederland, zij waren toch neutraal? Ik vond daarom meer een romantisch boek dat tijdens de eerste wereldoorlog speelde’

Titel

Toen gingen we over naar de titel: is die goed bedacht en passen titel en kaft bij het verhaal?

Selina: ‘Absoluut. Het duurde even voor ik hier een positief antwoord op kon geven. Gedurende het boek vond ik dat de titel toch anders had gemoeten. De daadwerkelijke leugens tussen Julia en Eloï drongen pas later tot me door. Uiteindelijk vind ik het een heel goede titel.’

Ook Marja gaf aan dat die betekenis pas later doordringt.

Selina kwam met een interessante vraag: hoeveel moet een titel daadwerkelijk weggeven? Dus gooide ik haar vraag in de groep.

Voor Marijke en Marja mag een titel niet te veel weggeven,  maar moet die wel nieuwsgierig maken.

Jeannette: ‘De titel moet in ieder geval uitdagen om het boek te lezen maar wel de lading dekken.

Simone: ‘Ik vind dat een titel de sfeer van het boek een soort moet 'samenvatten', maar niet te veel weg moet geven van de inhoud van het verhaal.’

Wilma: ‘Een titel moet nieuwsgierig maken en bij je blijven hangen. Dat als je het boek oppakt dat je denkt o ja dat was dat boek. Dan was het boek en de titel goed passend. Dat is hier volgens mij het geval.’

Hoewel velen de titel goed vonden, kwamen er toch enkele fijne alternatieven naar boven.

Mireille bedacht Geleefd door leugens als titel, Jeannette koos voor Verbonden door leugens want ‘Leugens verbinden mensen ongewild met elkaar’.

Alfred had een andere insteek. Hij kwam met Over de grens:
‘De grensstreek NL-België speelt een grote rol en de personages gaan uit zelfbehoud af en toe over hun grenzen.’

Marloes vond dat de link met de oorlog duidelijker mocht zijn. Zij stelde voor om het jaartal te verwerken in de titel om dit te bereiken.

Over de kaft waren er verschillende complimentjes.

Sharonn: ‘De madelief die heel bescheiden de cover siert, is ook een mooie touch.’

Wilma: ‘Als je het boek uithebt besef je hoe subtiel in de cover het madeliefje en het medaillon zijn verwerkt en is het dus wel heel passend.’

Geloofwaardigheid

Toen namen we de geloofwaardigheid van het historisch kader én van de romance onder de loep. Het historisch kader is door de auteur goed onderzocht. Er was de mogelijkheid om vragen te stellen in de leesclub – iets wat verschillende deelnemers ook deden en waarop Femke uitgebreid antwoordde, wat een meerwaarde toevoegde aan het boek voor deze leesclub. Voor we goed en wel begonnen waren, had de auteur ons bovendien al een link gestuurd naar haar website waar ze per boek foto’s en uitleg verschaft over verschillende historische onderwerpen en periodes. Heel handig en behulpzaam. Over het historisch kader waren er dan ook geen klachten.

Marijke: ‘Een aantal jaren geleden heb ik in de vakantie fietstochten gemaakt in dit gebied van Vlaanderen (Flander-fields). De last post in Ieper geeft me nog kippenvel. Het historische aspect van dit boek lijkt me heel goed onderbouwd, kernachtig weergegeven’

Annemiek: ‘Ik las dat Femke veel onderzoek doet naar haar boeken. En ik vind het erg geloofwaardig wat ze schrijft over de Eerste Wereldoorlog, ook wel de loopgravenoorlog genoemd. Het is een oorlog geweest waar niet meer is gevochten dan om een klein stukje land. En het schijnt verschrikkelijk te zijn geweest in de loopgraven. En is je vijand wel je vijand, of mag het ook een vriend zijn? Dat vind ik ook heel mooi in het boek.’

Ingrid: ‘Ja, ik denk wel dat het correct is. Ik weet dat de auteur veel onderzoek heeft gedaan en denk je aan WOI dan denk je aan loopgraven en mosterdgas. Wat ik niet wist en wat ik ook bijzonder vind is dat er schijnbaar in bezet België een soort "veiligheidsgebied" is waar de zieken en gewonden heen gaan en waar Duitsers en Belgen door elkaar zitten. Interessant om te weten.’

Over de relatie tussen de hoofdpersonages waren de meningen eerder verdeeld.

Jente: ‘In de loop van het verhaal vind ik de relatie wel geloofwaardiger worden.’

Alfred: ‘Met veel moeite kon ik meegaan in de relatie tussen de beide hoofdpersonages. Dat twee personen elkaar 'leuk 'vinden maar niet durven te uiten of door de tijdgeest niet kunnen tonen, kan. Maar dan tien jaar op elkaars lip samenwonen en fysiek trainen en werken, zonder... nee. Wanneer ze elkaar na de oorlog, in 1919, in Rotterdam tegenkomen is er wel een andere dynamiek tussen beiden, die was voelbaar.’

Marja: ‘Zeker door het eerste hoofdstuk van Julia blijf je lang in het ongewisse of ze nader tot elkaar komen na de oorlog. Heel goed gedaan.’

Taal

Toen bekeken we mooie zinnen en ontroerende of spannende passages.

Simone: ‘Wanneer Eloi en Julia in het huis van Alexander zijn en hij wordt weggeroepen omdat er telefoon voor hem is zijn Eloi en Julia dus alleen. Een spannend moment, omdat ze open kunnen praten, maar ook de dreiging voelen van Alexander die elk moment weer binnen kan komen. Eloi --> 'De mensen van wie we houden veranderen ons', zei ik na een paar minuten stilte. 'Iedereen die ons leven binnenwandelt, laat vingerafdrukken op ons achter. Ze worden een deel van ons. Ik ben een deel van jou, jij bent een deel van mij. Ik zal altijd aan je blijven denken, zelfs als je me nooit meer wilt zien.'

Ook bij Marja en Jente was het beeld met de vingerafdrukken een van de favorieten.

De aanval met gifgas aan het front en ook de smokkelactiviteiten waren indrukwekkende passages voor Marja. Annemiek haalt de gifgasaanval aan als een keerpunt evenals Alfred.

(Enige) spanning werd ook aangehaald door:

Marijke: ‘Vooral dit laatste deel was erg spannend! Goed beschreven en langzaam opgebouwd’

Selina: ‘Spanning vond ik niet echt heel sterk aanwezig in het boek. De meeste spanning voelde ik bij de dreigende ontmaskering(…) . Maar ook de hierboven genoemde gifgasaanval.’

Ontroerend en indrukwekkend waren ook:

‘Ik vond de passages met getraumatiseerde militairen ontroerend. Ik vind dat Femke Roobol dit heel goed en respectvol weet te benoemen. ’ (Selina)

‘Eloi zegt: "Erger. Iedere nacht droom ik dat mijn kameraden worden doodgeschoten. Ik moet het niemandsland in om hun lichamen op te halen. Een obus slaat in de grond naast me. Dan hoor ik alleen nog oorverdovende stilte. Ik ben doof, Julia. Doof en niemand hoort me". Het laatste stukje bleef hangen en maakte indruk: Ik ben doof, doof en niemand hoort me.’ (Sharonn)

Marloes en Wilma waren onder de indruk van: ‘Eloi zegt: 'Het ging mijn moeder nooit om wie ik was, alleen hoe ik eruitzag en wat ik kon doen op het koord. Later toen ze allang uit mijn leven was verdwenen, maakte ik inderdaad misbruik van mijn uiterlijk. Ik gaf mij nooit helemaal bloot, liet niemand te dichtbij komen. Het gaf me de anonimiteit die ik graag wilde behouden, zodat ik slechts opviel door mijn artistieke prestaties en het gaf me de regie over mijn gevoelens. Uiteindelijk werd het mijn overlevingsstrategie, mijn zelfbescherming. Ik ging door het leven als de vlinder die me ten voorbeeld was gesteld: mijn moeder’

Mooie poëtische zinnen vielen op:

‘… Valerie is als een vlinder die danst op de luchtstroom… dwarrelend van bloem naar bloem… zij blijft nooit op één plek, ze kan nergens aarden…’ (Marijke)

‘Dansen zo hoog boven de grond, kwam het dichtste bij vliegen’ (Jente)

‘O, om onze aardbol te zien door de ogen van een kind. Mijn leven werd er dragelijker door, het heelde iets van de wonden die ik in de afgelopen jaren had opgelopen.’ (Selina)

Losse eindjes

Die waren er niet echt, daar was iedereen het over eens. Al hadden Ingrid, Sharonn en Jente wel graag wat meer geweten over de familie van Eloi en over Paula.

Alfred vat het mooi samen: ‘Ook voor mij zijn er geen losse eindjes. Bij vraag 2 (personages) gaf ik al aan dat alle andere personages - en de gebeurtenissen - in dienst staan van Julia en Eloi. Net als in het echte leven komen en gaan mensen, kort- of langblijvend, meer of minder impact hebbend.’

De ‘sales pitch’

Toen was het tijd voor de ‘Elevator pitch’:  Als je 1 minuut de tijd hebt (de tijd dat je in een lift staat): hoe zou je dit boek dan verkopen aan een mogelijk geïnteresseerde uitgever. Wat zijn de sterktes van dit boek?

Marja: ‘Wat ik mooi vind aan het verhaal is de parallel met Faust en de caleidoscoop die als rode draad door het verhaal loopt. Het verhaal geeft een inkijkje in de geschiedenis rond WOI en is romantisch zonder zoetsappig te zijn.’ (Indien meer overtuiging nodig: )‘Dan zou ik het zeker nog hebben over de mooie schrijfstijl van deze auteur die zowel prettig is als vlot. Met weinig woorden lukt het haar om de kern te raken en ervoor te zorgen dat de personages gaan leven.’

Selina: ‘Gevangen in leugens is een prachtige roman die de tijd van de eerste wereldoorlog op een mooie, interessante en spannende manier beschrijft. Je wordt meegenomen in het verhaal van Julia en Eloï, vol liefde, trauma’s, spanningen en leugens. Alles om te overleven in een onmenselijke tijd. Gevangen in leugens heeft me overgehaald om ook andere boeken van Femke Roobol te gaan lezen. Als ze allemaal zo goed zijn als deze, ben ik groot fan!’

Alfred: ‘Jullie richten je toch op historische romans met een persoonlijke invalshoek? Dan mag 'Gevangen in leugens', geschreven door Femke Roobol, niet ontbreken in jullie voorjaarsfolder. Het gaat over een liefdesgeschiedenis ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Smokkelavonturen en spionagepraktijken zorgen ook voor spanning, zonder dat het een platte thriller wordt. Absoluut geschikt voor jullie lezers.’

Jente: ‘Een boeiend historisch roman ten tijde van de eerste wereldoorlog over liefde, overleven, hoop en vriendschap in oorlogstijd.’ (Indien meer overtuiging nodig: ) ‘Het verhaal heeft spanning, smokkelavonturen en geeft de struggles weer die relaties met zich meebrengen. Het is een romantisch verhaal die in de context van de eerste wereldoorlog niet zoetsappig of saai is. Het boek leest vlot weg en neemt je mee naar een ander tijdperk waar veel mensen niet veel weet van hebben maar wel interessant is.’

Marloes: ‘Gevangen in leugens speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog in de grensstreek tussen Nederland en Vlaanderen. Tijdens de oorlog worden Julia en Eloi uit elkaar gerukt . Julia zet zich in om te smokkelen en volgt later een opleiding als spionne. Éloi wordt soldaat aan het front. Overleven zij en hun liefde voor elkaar deze verschrikkelijke oorlog? Het is een spannend, vlot geschreven en romantisch boek, ik zou liefhebbers van historische romans zeker dit boek aanraden!’

Mireille: ‘Geleefd door leugens, in dienst van leugens, een web van leugens... Zijn dit titels die je interesseren én ben je geïnteresseerd in een liefdesverhaal ten tijde van de Eerste Wereldoorlog, dan is "Gevangen in leugens" het boek voor jou! Je wordt meegenomen aan de hand van het verhaal van koorddansers Julia en Éloi naar 1914. Op een zeer prettige en vlotte manier beschrijft schrijfster Femke Roobol in deze roman de keuzes die de hoofdpersonen maken waardoor ze dus gevangen in leugens raken.’

Annemiek: ‘Gevangen in Leugens moet je lezen. Opnieuw een geweldig verhaal van Femke Roobol, dat zich afspeelt in de Eerste Wereldoorlog. Liefde, verraad, vriendschap en opoffering. Wil je het niet lezen? Het is er ook als luisterboek.’

Wilma: ‘Gevangen in leugens is een heerlijk boek om in de kerstvakantie te lezen het is een historische roman die speelt gedurende eerste wereldoorlog op grens van Nederland en België en speelt zich deels af in de Belgische loopgraven. Smokkel, spionage, koorddansen, een medaillon en een café als ontmoetingsplaats zijn elementen die voorkomen in het boek.’

Marijke: ‘Een historisch verantwoord boek, waarvoor veel research is gedaan. Maar tegelijkertijd is het een soort van liefdesroman tegen het decor van de 1e Wereld Oorlog. Deze oorlog zorgt voor een scheiding van de twee hoofdpersonen, die nu elk hun eigen weg gaan en beide onafhankelijk van elkaar in het verzet terecht komen. Ze krijgen hun opleiding in Engeland, helaas of ‘gelukkigerwijs’ worden ze ingezet voor de spionage van dezelfde Duitse korporaal. Spannende scenes lopen op naar een climax. De beeldende filmische taal laten je met deze personen meeleven alsof je deel uit maakt van hun, van deze geschiedenis.’

Ingrid: ‘Het leven van de koorddansers Eloï en Julia wordt wreed verstoord als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt. De oorlog zorgt ervoor dat ze keuzes moeten maken om hun eigen lijf te redden. Wil je weten wat deze loopgravenoorlog doet met vriendschap, liefde en loyaliteit dan is deze historische roman van Femke Roobol voor jou het perfecte kerstcadeau’

Jeannette: ‘Als je een boek wilt lezen over wereldoorlog 1 waar ook de spanning en romantiek niet wordt vergeten is dit boek een aanrader. De lotgevallen van de hoofdrolspelers Julia en Eloi en de gevolgen die deze oorlog voor hun relatie heeft worden heel mooi beschreven zonder al te dramatisch te worden.’

Simone: ‘Dit boek is redelijk uniek doordat het afspeelt in de setting van de WOI, terwijl veel (Nederlandse) romans afspelen in de WOII. Het (liefdes)verhaal tussen koorddansers Eloi en Julia is er een die getekend wordt door die oorlog. Ze raken elkaar kwijt en vinden elkaar weer, maken een groei door en worden op hun eigen manier volwassen door de dingen die zij in deze oorlog meemaken. Ze zijn steeds op zoek naar hun gevoelens voor elkaar, maar spreken dit beide niet naar elkaar uit. Een aanrader voor wie van romans houdt in een realistische historische setting.’

Sofie: ‘Gevangen in leugens weet de juiste balans te vinden tussen een geschiedkundig verhaal over spionage en verzet in de grensstreek tussen Vlaanderen en Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog en een liefdesverhaal met boeiende, complexe en gelaagde personages. Het is tegelijk spannend, gevoelig en leerrijk. Dit vlot geschreven boek zal veel lezers aanspreken.’

Impact

We bespraken in hoeverre de auteur ons had kunnen raken en of we na het lezen van dit boek geneigd zijn om nog boeken van Femke Roobol te lezen. Hierover lopen de meningen uiteen.

Sharonn: ‘Ik miste wat diepgang hier en daar. Dat vond ik erg jammer, want ik miste hierdoor de verbondenheid met de hoofdpersonages, ik kon me niet altijd even goed inleven in Éloi en Julia. De situaties daarentegen waren soms zo levensecht beschreven dat ik me daar een erg goede voorstelling van kon maken.’

Alfred: ‘De auteur heeft me niet kunnen raken. De personages bleven te veel op afstand. De vergelijking met Faust is een pracht gegeven, maar werd te veel uitgelegd. Daardoor had ook dat aspect minder impact.

Omdat de Faustlijn voor mij persoonlijk dit boek juist spannend en beklemmend maakte, wilde ik dit toch even aftoetsen bij de anderen. Wat vonden zij daarvan?

Ingrid: ‘Voor mij was het fijn dat het uitgelegd wordt. Ik ken Faust alleen van naam, maar ik heb het nog nooit gelezen en me er verder nog nooit in verdiept. Het grappige is dat ik daarna het boek November van Thomas Olde Heuvelt las en daar kwam Faust ook in voor dus ik wist er nu meer van’

Jeannette: ‘Hetzelfde geldt voor mij, Ingrid. Je hoort de naam wel eens vallen maar dat is het dan.’

Simone: ‘Ik merkte aan mijzelf dat ik de draad een beetje kwijt raakte bij de Faust delen. Faust zegt mij helemaal niks en daardoor kon ik mijn aandacht daar ook niet zo goed bij houden. Voor mij had dat dus niet echt een toegevoegde waarde aan het verhaal.’

Marja: ‘Ik vond de parallel met Faust leuk gevonden en in tegenstelling van wat Alfred zei vond ik dit niet teveel uitgelegd maar dat is misschien omdat ik Faust ook nog niet zo goed kende.’

Verschillende lezers gaan in de toekomst meer van Femke Roobol lezen:

Marijke: ‘Jazeker. Ik heb van mede lezers al een aantal titels voorbij zien komen die ik vast ga lezen.’

Selina: ‘Absoluut! Ik ben van plan ook alle andere boeken van Femke Roobol te lezen. ik heb niet vaak dat ik na het lezen van een boek persé nog meer boeken van een schrijver wil lezen, ik ben altijd op zoek naar nieuwe boeken. Maar in dit geval wil ik wel meer boeken lezen van Femke Roobol. Dat is echt een groot compliment!’

Simone: ‘ik wil zeker meer van Femke lezen. Ik heb al eerder 'Vrijgevochten' gelezen van haar en wil het tweede deel van de kleine revolutie 'Vogelvrij' ook gaan lezen in het nieuwe jaar.’

Ook Mireille, Jeannette en Annemiek zijn voortaan fan. Toch is niet iedereen overtuigd.

Ingrid: ‘Nee het boek heeft me niet echt geraakt. Ik had niet echt binding met de hoofdpersonen. De tekst die over de oorlogshandelingen ging die hebben wel indruk gemaakt op me. Ik vind dit niet haar beste boek, maar een eerder boek heeft zo veel indruk op me gemaakt dat ik wel benieuwd ben naar haar andere boeken.’

Marloes: ‘hoewel ik dit boek echt mooi vond, lees ik liever boeken met meer spanning.’

Alfred: ‘een aardig verhaal en dus een mooie kennismaking met het werk van Femke Roobol. Daar blijft het bij.’

Wilma: ‘De auteur heeft me niet echt kunnen raken. Het had voor mij niet voldoende diepgang, dingen om over na te denken of interessante weetjes. Het was voor mij meer een historische feelgood dan een echte roman.’

Evaluatie/nog vragen?

Tot slot keken we of onze oorspronkelijke verwachtingen uitgekomen zijn en of er nog verdere vragen waren.

Selina: ‘Het boek heeft mijn verwachtingen overstegen. Ik lees ongeveer 60 recensieboeken per jaar, waarvan maar een aantal zo goed zijn dat ik er meer van wil lezen. Dit is wel zo’n boek, dus ik ben heel blij.’

Alfred: ‘”Mijn associatie (en een beetje ervaring) met historische romans is dat geschiedkundige beschrijvingen, feitelijke opsommingen en uitleg over zaken en mensen in die tijd niet altijd even lekker weglezen. Soms doorbreekt het zelfs een vloeiende verhaallijn." Die verwachting (angst...) is gelukkig niet uitgekomen. In tegendeel, de tijdgeest en de historische feiten heeft Roobol goed gedoseerd in het verhaal verweven.’

Ingrid, Simone en Marloes gaven aan dat hun verwachtingen grotendeels uitgekomen waren, maar dat de spanning minder was dan verwacht.

Marja: ‘De verwachtingen die ik had zijn helemaal uitgekomen. (…) Het boek is me meegevallen omdat het niet zoetsappig is wat soms wel is als het een liefdesroman is. Het was zoveel meer door de Faust, de tarotkaarten en de loopgraven, spionage en toch weer die caleidoscoop. Al deze ingrediënten zijn bij elkaar gekomen en daar is een mooi en overzichtelijk verhaal uitgekomen met goede verhaallijnen. Ik had nog niet eerder iets gelezen van deze auteur maar blijf haar graag volgen.’

De ervaring met een leesclub werd nog even vergeleken. Voor velen biedt die een meerwaarde door de verschillende invalshoeken waarmee naar een boek gekeken wordt. Ook de verhaallijn rond Faust werd nog eens becommentarieerd. Voor sommigen te expliciet, voor anderen overbodig of net wél ideaal. Smaken kunnen verschillen…

Samen zijn we grondig in dit boek gedoken en hadden we een boeiende tijd. Dankjewel leesclub voor de interessante gesprekken!

Sterren

Er werden 14 recensies geplaatst. Het boek werd als volgt beoordeeld door de lezers: 2 lezers gaven 5 sterren,  8 lezers gaven 4 sterren en 4 lezers gaven 3 sterren. Dit brengt het boek op een gemiddelde van 3.9 sterren.

Sofie De Braekeleer, coördinator leesclub Gevangen in leugens