De Italiaanse Rosa Ventrella maakte naamsbekendheid met 'Een Fatsoenlijke Familie', waarna ze door velen werd vergeleken met Elena Ferrante. Ventrella geeft vaak lezingen over vrouwen in de geschiedenis. In haar boeken focust ze op de positie van deze vrouwen waarmee hun problemen en gevoelens bespreekbaar worden gemaakt. Vijftien bofkonten werden ingeloot voor de leesclub met haar nieuwste boek 'Giftige Tongen', uitgegeven door Xander. Ook zo nieuwsgierig naar een verslag over deze leesclub? Lees dan snel verder!

Puglia, 1945. De twee zusjes Teresa en Angelina groeien op in een arme boerenfamilie. Ze zijn in alles verschillend: Teresa is stil en kwetsbaar en Angelina is uitbundig en onbeschaamd. Wanneer hun vader naar het front moet en de armoede echt toeslaat, zwicht hun moeder Caterina voor het verleidelijke aanbod van de machtige landeigenaar Personè. De veilige gemeenschap verandert in een slangenkuil van giftige roddels. De schande van Caterina's keuze besmet de hele familie, maar heeft het tegenovergestelde effect op Angelina: zij weigert zich te schikken. Liever verliest zij zich in de sprookjes in haar hoofd. Met verstrekkende gevolgen.

Als opwarmertje werd er natuurlijk gevraagd wat de verwachtingen van het boek waren, zonder nog iets van de inhoud gelezen te hebben. Hier kwamen leuke en opmerkelijk antwoorden uit! De afbeelding de op de cover van het boek wekte vraagtekens op, omdat deze niet goed bij de titel leek te passen. jbhomelibrary werd door deze tegenstrijdigheid geprikkeld om snel te gaan lezen en Yvie hoopte op een aantal giftige verrassingen. Duidelijk werd ook dat de meeste lezers erg nieuwsgierig waren naar de betekenis van de giftige tongen.

Op de kaft van het boek prijkt de zin "Rosa Ventrella is de Elena Ferrante uit Bari". Hoewel dit vaak niets anders dan verkooptrucs zijn, werkt het wel. Beliefje vond deze vergelijking met Ferrante teleurstellend. "De enige gelijkenis die ik zie is dat het beide Italiaanse schrijvers zijn en dat het over vrouwen gaat die elkaar bewonderen/op elkaar neerkijken." Omimieke heeft wat moeite met vergelijkingen en stelde terecht de volgende vraag: "Is het de bedoeling niet van elke auteur om uniek te zijn?"

Kenmerkend was de sfeervertelling van het boek. "De sfeer van een klein arm boerendorp waar iedereen elkaar kent en in de gaten houdt. Met alle kenmerken die daarbij horen: je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken maar vooral stil en gedwee alles doen zoals wordt verwacht. De zeer armoedige jaren tijdens de 2e wereldoorlog en de jaren erna en het grote contrast met de rijke landgoedeigenaren.", aldus Chantal. De schrijfstijl werd gedomineerd door uitgebreide en gedetailleerde beschrijvingen. Sasja C. wist dit kort en bondig samen te vatten als "Het verhaal is maximalistisch geschreven. Veel details, metaforen en clichés." Saar Thaets was het daar echter niet mee eens; zij vond dat de beeldende zinnen en mooie woorden juist aandacht voor details waren. Ook Renate was enthousaist over het taalgebruik en werd erdoor aangespoord om stukjes te herlezen. Onze Vlaamse AnnDV verwonderde zich weleens over de "Hollandse vertaling" van het boek, en dan met name over woorden zoals 'sodemieter op' en 'donders'.

Het plot was vrij magertjes en het meerendeel vond het uitblijven van informatie en diepte in de verledens van de personages een gemis in het verhaal. Toch was niet niet alleen kommer en kwaal, want Giftige Tongen wist op bepaalde punten toch zeker wel te raken. Ze bewijst hiermee emoties bij haar lezers los te kunnen maken. yolandawilken werd het meest geraakt door iets groots wat tegelijkertijd zo klein was. Namelijk dat de vader iets simpels erkent en zijn verdriet diep van binnen voelt. LauravW1978 en Yolanda Nederlof werden aangegrepen door de brute verkrachting van moeder Catharina. Maar ook zorgden zal van mooie woorden en zinnen voor affectie. Grietje Stoelwinder zag in het verhaal dat je de moed niet moet opgeven dat er altijd een weg naar een beter leven is. 

Ventrella maakte een bijzondere keuze. Het verhaal wordt verteld vanuit het personage Teresa, maar omvangt weinig over Teresa's eigen leven. Doordat zij situaties en gebeurtenissen vanuit haar eigen ogen beschrijft, wordt ze zelf eigenlijk wat onderbelicht. Het geeft een duidelijk beeld over personages waarover zij vertelt, maar presenteert tegelijkertijd een minder helder beeld van Teresa zelf. haar beweegredenen zijn hierdoor niet altijd even duidelijk en dat maakt het lastig een mening over haar te vormen. Veel overige personages worden grondig doorgelicht, maar de deelnemers vonden het lastig een favoriet aan te wijzen omdat, door de manier van vertellen, een emotionele band met ze ontbrak. Daarbij hadden ze elk hun positieve en negatieve kanten. Marja wist de positieve kanten van meerdere personages sfeervol te omschrijven: "Teresa vanwege haar duidelijke liefde voor haar familie. Ze observeert haar moeder, vader, Angelina, oma en opa en daardoor leer je de familie en hun onderlinge relaties kennen. De moeder waardeer ik vanwege haar liefde voor haar dochters, maar de keuze die ze maakt om naar de baron te gaan voor geld kan ik eerlijk gezegd niet begrijpen. De vader waardeer ik vanwege zijn liefde voor zijn vrouw en zijn keuze om haar te aanvaarden ondanks haar door de nood gedwongen overspel. Wanneer de familie open en eerlijk had besproken wat hun was overkomen in de oorlog, had dit de onderlinge relatie wel ten goede gekomen." 
Unaniem werden de baron en zijn zoon als minst favoriete personages bestempeld. Beiden maken veelvuldig misbruik van vrouwen in hun zwakke positie en logischerwijze werd dit niet gewaardeerd. Ingrid: "De zoon behoort tot een jongere generatie en kiest bewust voor een bruid uit een andere sociale klasse, dan verwacht men toch dat hij haar met respect zal behandelen en als zijn gelijke in hun relatie zal beschouwen. Zijn verliefdheid is snel verdwenen en zij ontdekt vlug dat ze in de val gelopen is. Hij toont geen begrip als het duidelijk minder goed gaat met haar maar behandelt haar als een object dat enkel voor de buitenwereld mooi hoeft te zijn en braaf zijn wensen uitvoert."

Hoewel Giftige Tongen niet als beste boek in het genre werd bestempeld, was het toch een gemotiveerde en gezellige leesclub vol dynamiek! Het boek kreeg een gemiddelde beoordeling van 2.9 sterren.

"Niet slecht, maar ook nergens uitzonderlijk".

Er werd naar alternatieven gevraagd, maar die werden niet geheel gevonden. Wel werden er leuke opties genoemd voor soortgelijke boeken. Sasja C. tipt willekeurige boeken van auteur Sarah Lark, omdat de rol van vrouwen in de geschiedenis hierin goed naar voren komt. Ingrid raadt 'Het Kongocorset' van Herlinde Leyssens aan en ook werd auteur Isabel Allende genoemd. Benieuwd naar meer tips over soortgelijke boeken? Je kunt hier de persoonlijke tips terugvinden: https://www.hebban.nl/spot/leesclub-giftige-tongen/nieuws/vraag-6-auteur