15 lezers stonden te trappelen om te beginnen met deze leesclub.
De redenen om mee te doen met deze leesclub waren heel divers, zo waren sommige benieuwd naar de boeken van Chris McGeorge, sommige hadden al eerder iets van hem gelezen wat niet helemaal in hun straatje viel om te kijken of dit boek dan beter beviel.
Ook had de achterflap ons allemaal nieuwsgierig gemaakt, gelukkig konden we al gauw beginnen want de boeken werden al snel bezorgd.
We hebben van alles besproken, hieronder krijgen jullie een idee over hoe de leesclub was. 

Over het boek:

Halverwege morgen is een razend spannende thriller van bestsellerauteur Chris McGeorge (Tik Tak, Op slot) met een wel heel bijzondere hoofdrolspeelster.

De 70-jarige Shirley Steadman woont in een klein dorpje in het Noordoosten van Engeland en is vrijwilliger bij de lokale radiozender van het ziekenhuis. Als ze op een dag aan het spelen is met de apparatuur op het werk, stuit ze op een radiofrequentie die ze nog nooit eerder heeft gehoord. Het is een piratenzender. Maar er is iets mis – het nieuws dat op de zender wordt gepresenteerd is het nieuws van morgen. Als de presentator plotseling begint te rapporteren over moorden, en die ook daadwerkelijk plaatsvinden zoals beschreven, weet Shirley dat zij de enige is die deze moorden kan voorkomen.

Setting:
Het verhaal speelt zich deels in het ziekenhuis af waar de ziekenhuisradio een grote rol speelt, want Shirley is vrijwilligster bij de ziekenhuisradio. En deels speelt het zich af in en rond het huis van Shirley.

Magalie: De setting vind ik wel aangenaam. Ik werk zelf in de zorg, dus een boek dat zich afspeelt tegen een medische achtergrond vind ik altijd prettig. Voor mij voelt dat vertrouwd aan en het lijkt alsof ik mij extra makkelijk kan onderdompelen in het verhaal.
Alie: Ik vond het leuk dat een deel van het verhaal zich afspeelt in het ziekenhuis en dan ook nog eens in een radiostudio. De delen die zich in het huis van Shirley afspelen vond ik wat onwerkelijk. Ik probeerde me steeds voor te stellen hoe je in zo'n klein huis niet kunt merken dat er nog iemand anders is, op een zolder, zonder vaste trap?
Anouk: Ik vond de setting eigenlijk prima, ik kom eigenlijk niet graag in ziekenhuizen maar als ik erover lees vind ik het weer prima. Ik vond het radiostation erg leuk, ik heb eigenlijk geen idee of dat ergens in ziekenhuizen gebeurd dat de patiënten en het personeel verzoekjes kunnen indienen, maar ik vond dit een erg mooi idee. Verder zoals Allie al beschrijf vind ik onrealistisch hoe je niet kan doorhebben dat een ander persoon al een jaar in je huis leeft, dit moet je toch door hebben op bepaalde momenten?
Gerda: De setting vond ik prima. Ik heb jaren in een ziekenhuis gewerkt en weet dat het daar ook prettig/ aangenaam kan zijn. Niet alleen somberheid en verdriet. Ook de toevoeging van het radio station was leuk gevonden. Het huis van Shirley leek me erg klein en daarom raar dat ze niet merkte dat er iemand in haar huis verscholen zat.

Opgevallen:
In een verhaal kan natuurlijk van alles opvallen, de meeste van ons vonden het erg opvallend dat Shirley niet door had dat haar zoon Gabe echt was, en dus al een flinke poos bij haar in huis woonden. Ook viel gedurende de hele leesclub op dat Shirley anders neergezet was dan werd verwacht.
Marjolein:  wat mij het meest is opgevallen is dat Shirley heel lang heeft gedacht dat haar zoon een geest aan tafel was en dat het niet in haar opkwam (en hij speelde zijn rol heel goed) dat hij echt kon zijn. Met de achtergrond dat zij ervan overtuigd was dat hij dood was is dat heel goed verklaarbaar. Ik heb mij wel af zitten vragen of ik iets zou doen om te 'testen' of hij echt een geest is of toch misschien echt en wát ik dan zou doen.
M.Opheliac: Wellicht een open deur maar ik vond dat gegeven van een radiozender die nieuws brengt van een dag in de toekomst wel heel bijzonder! Zoiets zou in het echte leven heel handig zijn, maar tegelijkertijd is het ook goed dat je niet alles weet!
Dirk-Jan:  Ik heb het al vaker gezegd, maar ik heb me nogal gestoord aan de negativiteit van Shirley. Dat werd gedurende het boek wel iets minder. Maar de eerste helft van het boek werd ik daar af en toe bijna moedeloos van.Daarnaast vond ik het deel van Gabe bijzonder, vooral dat hij tóch niet dood bleek te zijn. Had ik niet zien aankomen en dat was een toffe verrassing!
Maartje: Ik blijf het bijzonder vinden dat Shirley niet doorhad dat Gabe gewoon levend was. En dat ze niet doorhad dat hij op zolder woonde. Hoe kun je nou niet in de gaten hebben dat iemand iedere keer een trap opgaat en op zolder heen-en-weer loopt? Dit maakte het verhaal wel erg ongeloofwaardig.
Gehazet: Wat mij het meeste is bijgebleven is, is dat je Shirley een radiofrequentie vindt die het nieuws van de volgende dag uitzendt. Dit komt misschien ook mede door de aankondiging op de cover van het boek. Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets eerder heb gelezen/van gehoord.
Verder vond ik het wel erg opvallend dat Shirley niet gemerkt had dat haar zoon al zo lang in haar huis verbleef. Maar ook anderen in het dorp is dit dus niet opgevallen.... Vreemd.

Spanning:
Een thriller valt of staat bij hoe spannend hij wordt gevonden maar ook hoe de ontknoping zich ontvouwt, of het een ontknoping is die je al van mijlenver ziet aankomen, of een die je verrast.
Dit was hier niet helemaal het geval, al gaven sommige toch nog een 7 voor de spanning, maar het merendeel gaf het tussen de 3 en 5.
Marjolein: 
 Ondanks mijn gemengde gevoelens bij het boek vind ik de spanning toch wel een 7. Het boek had mij wel in zijn greep. Waar ik mij (al irriterend bv bij de herhalingen) dan ook weer over verbaasde :-)
Anouk: Ik geef de spanning een 4 aangezien ik niet op het puntje van mij stoel zat en niet doorlas voor de spanning maar meer omdat ik wilde weten hoe of wat. Als het spannend werd zwakte dit voor mij gevoel erg snel af door de gedachte van Shirley die wat langdradig werden.
Aukje: Ik geef een vier voor de spanning. Alleen op het laatst had ik een beetje spanning of ze op tijd gingen komen om de kleinkinderen van Shirley te redden. De auteur probeerde de spanning op te bouwen door de gebeurtenissen te laten plaatsvinden, maar als ze gebeurd waren, was voor mij de spanning ook direct weer weg, omdat er dan weer verder werd gegaan met het verhaal. Elke keer werd de spanning een beetje opgebouwd, om dan vervolgens weer teniet gedaan te worden door verder te gaan met het verhaal. Dat kabbelde een beetje voort.
Jeanet: Spanning: 3 Het was bij mij niet zozeer de spanning die maakte dat ik door wilde lezen, als wel de nieuwsgierigheid. Voor een echte thriller was het voor mij te weinig spannend.
De ontknoping, wat kan ik daar nog aan toevoegen. Toen ik het boek uit had was ik eigenlijk verward. Misschien is dat voor mij dan ook hoe de ontknoping op me overkwam ;o)
Lieke: 2-3 op een schaal van 10. Vooral in het begin was de spanning licht aanwezig met een piek toen Gabe geen hallucinatie of geest bleek te zijn. Want dat is creepy. Maar daarna zakte het in. Er waren een aantal dingen gewoon echt niet spannend, terwijl ze dat wel hadden moeten zijn en de auteur volgens mij ook dacht dat ze spannend waren. De moord op de 'vriendin' van Shirley bijvoorbeeld. Dat was vooral veel verwarring, weinig actie en nul spanning. Ook het einde met de kinderen van Doreen. Sorry, hoor, maar die hele Doreen en haar kinderen speelden amper een rol in het boek. Ik vond het vooral manipulatief (en niet eens effectief) dat zij opeens het beoogde slachtoffer waren.

Het oordeel:

Met 8 x 3 sterren, 6 x 2 sterren en 1 x 1 sterren werd het boek niet erg heel goed beoordeeld, maar dit kwam ook eigenlijk niet echt als een verassing, dit had denk ieder van de deelnemers wel verwacht.
Wat de leesclub zelf helemaal niet minder maakte, die was erg leuk en gezellig met heel veel interactie door ieder.

3 sterren:
Nikkileest: ‘Het boek is niet heel spannend, een ervaren thriller lezer zal er niet van wakker liggen, ik als niet zo’n getrainde thriller lezer vond het namelijk een prima spanning. Het is een boek waar je lekker lang en veel over kunt speculeren, ik ben meerdere keren geswitcht van hoofdverdachte, echt een boek dat leuk is om te lezen met een maatje en er over te kletsen.’

2 sterren:
Dirk-Jan: 'Het is alsof er onvoldoende tijd was voor de schrijver en het boek is afgerond voordat het daadwerkelijk klaar was.'
Alie: "De belangrijkste wending is wel echt heel verrassend, maar maakt het verhaal eigenlijk alleen maar meer onwerkelijk." 
Ik had eerst 3 sterren gegeven, maar heb dit aangepast naar 2
Het is dat we dit boek met de leesclub lazen, anders weet ik niet zeker of ik het boek ook had uitgelezen.

1 ster:
Lieke: Tijdens het schrijven van de recensie ben ik van twee sterren naar een ster geswitcht, omdat ik niets echt positiefs over het boek kon verzinnen, haha.
Quote: "Dit is het soort boek waarin iemand plotseling boosaardig zit te grijnzen. Waarom? Puur en alleen omdat de auteur die persoon verdacht wil laten lijken. "

Iedereen bedankt voor het meedoen in deze leuke leesclub, het boek viel dan wat tegen maar het was erg leuk om samen dit boek te bespreken.