Vijftien enthousiaste lezers deden van begin tot eind mee aan deze leesclub over de Engelstalige uitgave van Hangman, de opvolger van Ragdoll door Daniel Cole. Het werd een levendige, actieve discussie. Haalt dit tweede deel het niveau van het goed gewaardeerde eerste deel? Ben je benieuwd naar ons oordeel? Lees dan hier het eindverslag…  met excuses voor de late plaatsing.

Het verhaal

Emily Baxter, bekend als de sidekick van Wolf in Ragdoll, staat voor een enorme uitdaging als zij zich samen met Special Agents Curtis en Rouche van de Amerikaanse FBI en CIA, moet gaan verdiepen in verwante moordzaken in New York en Londen. Hoe gaat die samenwerking verlopen? Kunnen ze elkaar vertrouwen? En gaat het hen lukken om verder bloedvergieten te voorkomen?

De leesclub

Wij ontvingen een preview-exemplaar, nog niet de definitieve versie, met een cover waarop titel en auteursnaam ontbraken. De cover met bebloede stalen kabels wordt door sommigen wat saai gevonden, door anderen juist wel intrigerend.

Het boek begint met een proloog die zich afspeelt vijf weken nadat het eigenlijke verhaal begint. Deze proloog lijkt wat verwarrend. Tegelijkertijd maakt hij wel nieuwsgierig. MwEva: “Ik vond de proloog een beetje een Stephen King grapje. Je verklapt de clou en dan vertel je alle details.”

Als hoofdpersoon spreekt Emily ons het meeste aan, hoe irritant ze ook kan zijn. Gedreven, wantrouwend, scherpe humor, sterk en ook kwetsbaar… wat wil je als lezer nog meer?

Bij alle hoofdpersonages wordt wel enige groei gezien, al is het voor sommigen te weinig. Maar ja, voor persoonlijke groei lezen we geen thrillers, of wel?

Als belangrijkste thema’s in het boek komen vertrouwen, verlies en religie naar voren. En, zoals Cindy Strijkers-Brakel zegt: “Wat mij opvalt is dat bijna elk personage op een bepaalde manier hetzelfde doormaakt, weliswaar op andere momenten en in een iets andere vorm, maar veel komt overeen.”

Bij de discussie over de schrijfstijl van dit Engelstalige boek gaat de discussie natuurlijk ook over waarom en hoe we Engels lezen. Over de stijl zegt Fiza: “Daniel Cole's schrijfstijl is vrij makkelijk te lezen, hij gebruikt geen dure woorden.”

De structuur en opbouw van het boek kunnen nogal chaotisch overkomen. De wisselingen in locatie en tijdstip maken de leesbeleving voor sommigen onrustig. Toch wordt het doel, een spannend verhaal, hiermee wel bereikt. Isabella Driesmans: “Het springen in tijd en plaats en personage bouwt spanning op. Daarbij gebruikt Cole regelmatig een cliffhanger aan het eind van een hoofdstuk of scène, hetgeen natuurlijk spanning verhoogt.”

Het boek bevat een aantal gruwelijke en levendig beschreven scènes die de nodige indruk maakten. Tegelijkertijd wordt de gang van zaken nogal ongeloofwaardig gevonden. In haar recensie zegt Lieke hierover: “Hangman wil het allemaal nog grootser en bloederiger dan zijn voorganger en daardoor worden alle onwaarschijnlijkheden waarvan het plot (en dan vooral de psychologische motieven van de moordenaars en de haalbaarheid van de opzet van delen van het plan) aan elkaar hangt genadeloos blootgelegd.”

Een verfilming van het boek lijkt ons wel waarschijnlijk.

Zouden we een eventueel vervolg in de serie weer willen lezen? Niet allemaal. Daarvoor zijn de gebeurtenissen voor sommigen te ongeloofwaardig. Maar dat er een vervolg te verwachten is, daarover zijn de meesten het wel eens. Alyda, die met een eigen exemplaar enthousiast meedeed van eerste vraag tot en met de recensie, vat ons oordeel perfect samen: “Ondanks de ongeloofwaardige elementen, heeft Hangman spanning, humor en een epiloog dat snakt naar meer.” Oftewel: “Hangman: hanging by a thread.”

Het gemiddelde eindoordeel van de leesclub voor Hangman is 3,2 sterren.

Lees vooral de recensies van de overige leesclub-deelnemers op de boekpagina van Hangman. Of beter nog, lees gewoon dit boek, desnoods in het Nederlands, en bepaal zelf wat jij ervan vindt!